🔥 കലിയുഗം 🔴

🔥  കലിയുഗം   🔴

‘‘ത്രീണി ലക്ഷാണി വർഷാണാം
ദ്വിജ മാനുഷസംഖ്യയാ
ഷഷ്ടിശൈ്ചവ സഹസ്രാണി
ഭവിഷ്യൈതേഷു വൈ കലിഃ
കാലഗണനാ സമ്പ്രദായമനുസരിച്ച് നാലാമത്തെ യുഗമായ കലിയുഗം ഇവിടെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു. മനുഷ്യവർഷങ്ങളുടെ ഗണനയനുസരിച്ച് മൂന്നു ലക്ഷത്തി അറുപതിനായിരം വത്സരമാണു കലിയുഗം. കലിയുഗം ആരംഭിച്ച്  5117–18 വര്ഷം നാം പിന്നിട്ടിരിക്കുന്നു. അതായത് കലിയെ മനുഷ്യരൂപത്തിൽ ദർശിച്ചാൽ കേവലം ഇപ്പോൾ ഒരു ശിശുവിന്റെ പ്രായം മാത്രമേ കലിക്ക് ഉണ്ടാകൂ.

ആരാണ് കലി?

കലിയെ നാം ഏറ്റവും അടുത്ത് പരിചയപ്പെടുന്നത് ശ്രീമദ് ഭാഗവത മഹാപുരണത്തിലാണ്. യഥാർഥത്തിൽ ഭാഗവത പുരാണത്തിന്റെ പ്രചാരണത്തിനു കാരണം കലിയാണെന്ന് പോലും പറയാം. കലി ആരാണെന്ന് ഉളള അന്വേഷണം ചെന്നവസാനിപ്പിച്ചത് അവസാനം ഇവിടെ. യുവരാജാവായ പരീക്ഷിത്ത് യാത്രാവേളയിൽ ഇരുമ്പു തൊപ്പിയും കുടില മുഖവുമുളള ഒരു അപരിചിതനെ ആകസ്മികമായി കണ്ടുമുട്ടുന്നു. അയാള് ഒരു കാളയുടെ നാലാമത്തെ കാൽ ഒടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്. കാള വളരെ ദയനീയമായി കരയുകയാണ്. അതിന്റെ മറ്റു മൂന്നു കാലുകള് ഒടിഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു. പരീക്ഷിത്ത് അപരിചിതനുമായി വഴക്കായി, യുദ്ധമായി. അവസാനം അപരിചിതൻ അടിയറവു പറയുന്നു. ശേഷം അയാൾ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു. ഞാൻ കലിയെന്നു പേരുളളവനും ഈയുഗത്തിന്റെ അധികാരിയുമാണ്. കലി കാലൊടിക്കാൻ ശ്രമിച്ച കാള ധർമമായിരുന്നു. ധര്മത്തിനു നാലു കാലുകളുണ്ട്: ദയ, ദാനം, ശുചിത്വം, സത്യം. സത്യയുഗത്തിൽ ധർമത്തിന് ഈ നാലു പാദങ്ങളും ഉണ്ടായിരിക്കും. ക്രമേണ മനുഷ്യന്റെ സ്വാർഥത വർധിക്കുന്തോറും ത്രേതായുഗത്തിൽ ദയ ഇല്ലാതാവുകയും ദ്വാപരത്തിൽ ദാനമില്ലാതാവുകയും കലിയിൽ ശുചിത്വം ഇല്ലാതെ പോവുകയും ചെയ്യും. (അതിന്റെ തെളിവായിരിക്കണം നമ്മുടെ ജലാശയങ്ങളും മറ്റും മനുഷ്യന്റെ ദുരഭിമാനത്താൽ മലിനമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. നാലാം കാലായ ‘സത്യ’ത്തെ ഒടിക്കാനാണു കലി ശ്രമിച്ചതെങ്കിലും നടന്നില്ല. അതിനർഥം സത്യമെന്ന ഏകപാദത്തിൽ ധർമം കലിയുഗത്തിൽ നിലകൊളളുമെന്നാണ്. സത്യം പ്രബലതയുടെ രൂപത്തിലായിരിക്കും കലിയുഗത്തിൽ.
കലിയുഗത്തിലെ മനുഷ്യർ ദയയില്ലാത്തവരും ദുർമനസുളളവരും കുടിലഹൃദയമുളളവരുമായിരിക്കും. മനുഷ്യമനസിലെ ധർമത്തിനു ച്യുതി സംഭവിക്കും. ഇക്കാലത്ത് ഗുരുശിഷ്യ ബന്ധത്തിനും ധർമാനുസൃതവിവാഹത്തിനും ദാമ്പത്യത്തിനും ദേവയജ്ഞത്തിനും യാതൊരു മൂല്യവും ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല. ബലവാന്മാരായ ആളുകളായിരിക്കും എല്ലാ സമ്പത്തിന്റെയും ഉടമാവകാശം കൈക്കലാക്കുക. ഏതു കുലത്തിൽ പിറന്നവനും ഏതു വർണത്തിലുളള കന്യകയെയും വിവാഹം കഴിക്കാൻ യോഗ്യരാകും. ബ്രാഹ്മണർ നിഷിദ്ധ ദ്രവ്യങ്ങളാൽ തോന്നിയ പ്രകാരം പ്രായശ്ചിത്ത കർമങ്ങൾ നടത്തുകയും ചെയ്യും. ധർമാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ തോന്നിയ മട്ടിലാകും. കപട സന്യാസിമാർ ധാരാളം ഉണ്ടാകും. ഇവരുടെ പ്രവർത്തനം സുഖലോലുപമായിരിക്കും. സന്യാസം മറയാക്കി ഇക്കൂട്ടർ സാമൂഹികവിരുദ്ധ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തും. ഭഗവദ്ഗീത മുതലായ പുരാണ പുണ്യഗ്രന്ഥങ്ങളെ വേണ്ട രീതിയിൽ ഉൾക്കൊളളാതെ പ്രഭാഷണങ്ങൾ സംഘടിപ്പിക്കുകയും ജനങ്ങൾ തെറ്റായ സാരാംശം ഉൾക്കൊളളുകയും ചെയ്യും. സന്യാസം ആഡംബര ജീവിതത്തിനുളള തൊഴിലായി മാറും. ഋഷിപ്രോക്തങ്ങളായ ശാസ്ത്രങ്ങളെ നിഷിദ്ധങ്ങളെന്നും മറ്റും പ്രചാരണം നടത്തുകയും തന്മൂലം ശാസ്ത്രങ്ങൾക്ക് മൂല്യച്യുതി സംഭവിക്കുകയും ചെയ്യും.
കലിയുഗത്തിൽ ഏതെങ്കിലും ഒരുത്തന്റെ വായിൽ നിന്നു വരുന്നതു ശാസ്ത്രമായി ഗണിക്കപ്പെടുമെന്നും ഭൂതപ്രേതാദികളെ പോലും ദേവന്മാരായി ഗണിക്കപ്പെടുമെന്നും ഋഷീശ്വരന്മാർ നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കു മുൻപേ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. അതുകൊണ്ടു തന്നെയായിരിക്കണം രഹസ്യശാസ്ത്രങ്ങളെ വരും തലമുറയ്ക്കു കൈമാറാതെ നശിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞത് അവനവന് അർഹിക്കുന്നത് അല്ല കയ്യിൽ കിട്ടുന്നതെങ്കിൽ അവൻ സമൂഹത്തിനും ലോകത്തിനും ദോഷം മാത്രമേ  ചെയ്യൂ എന്നു നീതിസാരം ഓർമപ്പെടുത്തുന്നു.
ഉപവാസം, തീർഥാടനം, ധനദാനം, തപസ് ഇതിന്റെയൊക്കെ അനുഷ്ഠാനാദികൾ ഓരോരുത്തർക്കും തോന്നിയ വിധത്തിലാകുമെന്നും അതിനൊക്കെ ധർമത്തിന്റെ പരിവേഷം കിട്ടുമെന്നും ആചാര്യന്മാർ സമർഥിച്ചിരിക്കുന്നു. കലിയുഗത്തിൽ ആളുകൾക്ക് അല്പധനം കൊണ്ടു ധനാഢ്യന്മാരുടെ ഗർവ് ഉണ്ടാകും.  തലമുടിയുടെ സൗന്ദര്യം കൊണ്ട് സ്ത്രീകൾക്ക് അഭിമാനം തോന്നും. സ്വർണം, വസ്ത്രം എന്നിവ കുറഞ്ഞാലും സ്ത്രീകൾ കേശാലങ്കാര തൽപരകൾ ആയിത്തീരും. ഇന്നു കാണുന്ന പേക്കോലങ്ങൾ ഇതിനു തെളിവാണ്. ധനമില്ലാത്ത ഭർത്താവിനെ സ്ത്രീകൾ സ്തുതിക്കുകയില്ലെന്നും എത്ര നിന്ദ്യനായാലും പണക്കാരൻ ആളുകളുടെ നാഥനാകുമെന്നും സമ്പാദ്യമെല്ലാം വീടു പണിയുന്നതിനു വേണ്ടിയാകുമെന്നും ദാനധർമങ്ങൾ നടത്തുകയില്ലെന്നും ബുദ്ധി ആത്മജ്ഞാനത്തിലല്ലാതെ പണമുണ്ടാക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രമേ ഉപയോഗിക്കുകയുള്ളൂവെന്നും  അതിഥികളെ സൽക്കരിക്കാൻ ആതിഥേയനു വേണ്ടത്ര ശക്തി ഉണ്ടാകുകയില്ലെന്നും ആചാര്യമര്യാദകൾ വേണ്ടവിധം ഉണ്ടാകില്ലെന്നും മുനിശ്രേഷ്ഠന്മാർ നേരത്തേ തന്നെ രേഖപ്പെടുത്തി വച്ചിരുന്നു.
കലിയുഗാവസാനമാകുമ്പോഴേക്കും സ്തീകൾക്ക് 5, 6, 7 വയസുകളിൽ സന്താനങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമെന്നും 8, 9, 10 വയസ്സ് പുരുഷനു സന്താനാര്ഹമാകുമെന്നും 12 വയസ്സാകുമ്പോഴേക്കും തലനരയ്ക്കാനും 20 വയസ്സാകുമ്പോഴേക്കുംകാലപുരി പൂകാനും യോഗ്യരാകുമെന്നു ചില ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ പറയുന്നു. മഴ കുറയുമെന്നും വയലുകൾ നികത്തുമെന്നും ഭക്ഷണസാമഗ്രികൾ സാരയുക്തങ്ങളല്ലാതെയാകുമെന്നുളള പ്രവചനം അക്ഷരാർഥത്തിൽ ശരിയാകുന്നുണ്ട്.
കാമം, ക്രോധം, ഭയം ഈ മൂന്നു വികാരങ്ങളും നൈമിഷാഘാതമുളളവയാണ്. അവയുടെ ചര്ച്ചകളും സംഭവങ്ങളും മാത്രമേ കലിയുഗത്തിൽ പ്രാധാന വാർത്തകളാകൂ. കാമസംബന്ധമായ ചതി, വഞ്ചന, അനാചാരം, തുടങ്ങിയവ, ക്രോധസ്വരൂപമായ കൊല, യുദ്ധം, പക മുതലായവ, ഭയസ്വരൂപങ്ങളായ പ്രകൃതി ക്ഷോഭങ്ങൾ, ഭീഷണി, രോഗം, മരണം, സാമ്പത്തികബാധ്യത, ആത്മഹത്യകൾ എന്നിവയെല്ലാം വർധിക്കും.
ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും അല്പമായ പ്രയത്നത്താൽ ജനങ്ങൾക്കു വളരെ പുണ്യം സമ്പാദിക്കാൻ കഴിയും എന്തെന്നാൽ സത്യയുഗത്തിൽ മഹത്തായ തപസ്സു കൊണ്ട് നേടിയതു കലിയുഗത്തിൽ അല്പമായ സത്പ്രവൃത്തികൾ കൊണ്ടു നേടാൻ കഴിയുമെന്നു സാരം. പൂന്താനത്തിന്റെ ജ്ഞാനപ്പാനയിൽ ഇപ്രകാരം പറയുന്നു:

‘‘യുഗം നാലിലും നല്ലൂ കലിയുഗം
സുഖമേ തന്നെ മുക്തി വരുത്തുവാൻ"     🔥

മാലയിടുമ്പോൾ താഴെപ്പറയുന്ന മന്ത്രം ചൊല്ലേണ്ടതാണ്.

മാലയിടുമ്പോൾ താഴെപ്പറയുന്ന മന്ത്രം ചൊല്ലേണ്ടതാണ്.

ജ്ഞാനമുദ്രാം, ശാസ്തൃമുദ്രാം,
ഗുരുമുദ്രാം നമാമ്യഹം
വനമുദ്രാം, ശുദ്ധമുദ്രാം,
രുദ്രമുദ്രാം നമാമ്യഹം
ശാന്തമുദ്രാം, തസ്യമുദ്രാം,
വ്രതമുദ്രാം നമാമ്യഹം
ശബര്യാശ്രമ സത്യേനമുദ്രാം
പാതുസദാപി മേം ഗുരുദക്ഷിണയാ
പൂര്‍വ്വം തസ്യാനുഗ്രഹകാരണേ
ശരണഗത മുദ്രാഖ്യം
തന്മുദ്രം ധാരയാവ്യഹം
ശബര്യചല മുദ്രായൈ നമോഃ

മാലയിട്ടു കഴിഞ്ഞാല്‍ മുദ്ര (മാല) ധരിക്കുന്ന ആള്‍ ഭഗവാന് തുല്യന്‍. 'തത്ത്വമസി'. വേദമഹാകാവ്യങ്ങളില്‍ ഇതിന് അര്‍ത്ഥം, 'അത് നീയാകുന്നു' എന്നാണ്.

മാലയിട്ടു കഴിഞ്ഞാൽ
മത്സ്യ മാംസാദികൾ, ലഹരി വസ്തുക്കൾ, സ്ത്രീസംഗം, ക്ഷൗരം, ഹിംസ, കോപം, പരുഷ വചനം, നുണ പറയൽ എന്നിവ ഉപേക്ഷിക്കണം.
ശവസംസ്ക്കാരം, ചോറൂണ് തുടങ്ങിയവയിൽ പങ്കെടുക്കരുത്.
ചെരുപ്പുകൾ ഉപയോഗിക്കാവുന്നതാണ്.

അൽപ്പ മാത്ര ഭക്ഷണവും
ദിവസേന രണ്ടുനേരം സ്‌നാനവും ശരണംവിളിയും ധ്യാനവും മന്ത്രജപവും വേണം. കൈയില്‍ ശുദ്ധജലം എടുത്ത്.

1. ഓം ആത്മശുദ്ധി രം,
2. ഓം ദേഹശുദ്ധി കം,
3. മന്ത്രശയുദ്ധി വം.,
4. കര്‍മ്മശുദ്ധി യം,
5. സകലശുദ്ധി സ്വാഹാഃ

എന്ന് ജപിച്ച് അഞ്ചുപ്രാവശ്യം സേവിക്കണം.
ശേഷം തുളസിയില ചന്ദനത്തില്‍ തൊട്ട് കൈയില്‍വച്ച് അയ്യപ്പനെ ഭജിക്കേണ്ട ശ്ലോകം....

''ഓം സ്‌നിഗ്ധാരാള വിസാരി കുന്തളഭരം
സിംഹാസനാദ്ധ്യാസിതം,
സ്ഫൂര്‍ജ്ഞിത് പത്ര സുക്ലിപ്ത കുണ്ഡല മഥേഷ്വിഷ്വാസ
ഭൃദ്രോര്‍ദ്വയം.
നീലക്ഷൗമവസം നവീനദലദശ്യാമം പ്രഭാസത്യക സ്ഫായല്‍ പാര്‍ശ്വയുഗം സുരക്തസകലാ കല്പം സ്മരേദാര്യകം.''

എന്ന് ജപിച്ച് തുളസിയിലയും പൂവും ചന്ദനവും നിലവിളക്കിന് മുന്നില്‍ അര്‍പ്പിക്കണം.
ശേഷം മൂലമന്ത്രം ചൊല്ലണം.

മൂലമന്ത്രം: ഓം ഘ്രൂം നമ പരായ ഗോപ്‌ത്രേ!''

ശരണം വിളി.

"ഋഷിപ്രോക്തം തു പൂര്‍വ്വാണം മഹാത്മാനാം ഗുരോര്‍മതം
സ്വാമി ശരണമിത്യേവം
മുദ്രാവാക്യം പ്രകീര്‍ത്തനം
ഇതാണ് ശരണ മന്ത്രത്തിന്റെ പൊരുള്‍.

മനുഷ്യന്റെ ഉള്ളിലെ വായുവിനെ ക്ഷോഭിപ്പിക്കുന്നതും വായുവിന്റെ സ്വതന്ത്രമായ പോക്കു വരവിനെ തടയുന്നതുമായ ദോഷങ്ങളെ ശരണംവിളി ഇല്ലായ്മ ചെയ്യും. ഉള്ളിലെ മാലിന്യങ്ങള്‍ സംസ്‌കരിക്കപ്പെടും. കൂട്ടത്തോടെ ശരണംവിളിക്കുന്നതു കൊണ്ട് അന്തരീക്ഷത്തില്‍ സവിശേഷമായ ആത്മീയ ശബ്ദ പ്രപഞ്ചം ഉണ്ടാകുകയും ചെയ്യും. അത് നാദബ്രഹ്മ ത്തിലുണ്ടാക്കുന്ന ചലനം സവിശേഷമാണ്.

ശരണത്തിലെ 'ശ' എന്ന അക്ഷരം ശത്രു ശക്തി കളെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു.
'ര' അറിവിന്റെ അഗ്‌നിയെ ഉണര്‍ത്തുന്നു.
'ണ' ശാന്തിയെ പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു. ശരണംവിളി കാട്ടില്‍ ദുഷ്ടമൃഗങ്ങളെ അകറ്റുന്നതുപോലെ മനസ്സിലെ ദുഷ്ട ചിന്തകളേയും അകറ്റുന്നു.

പതിനെട്ടു പടികൾ
18 പടികള്‍, 18 മലകളെയും പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു.

1. പൊന്നമ്പലമേട് മല
2. ഗരുഡന്‍ മല
3. നാഗമല
4. സുന്ദരമല
5. ചിറ്റമ്പലമല
6. ഖല്‍ഗിമല
7. മാതഗം മല
8. മൈലാട്ടും മല
9. ശ്രീപാദമല
10. ദേവര്‍മല
11. നിലയ്ക്കല്‍ മല
12. തലപ്പാറ മല
13. നീലിമല
14. കരിമല
15. പുതുശ്ശേരി മല
16. കാളകെട്ടിമല
17. ഇഞ്ചിപ്പാറമല
18. ശബരിമല

ഒരു സാധാരണ വിശ്വാസിക്ക് നടന്നു കയറാൻ അസാദ്ധ്യമായ ഈ മലകളെ ആരാധിക്കാൻ അവനു അവസരമൊരുക്കുന്നതാണ് പതിനെട്ടാംപടിയെന്നു പറയുന്നു.

അതല്ല, മോക്ഷ പ്രാപ്തിക്കുമുമ്പ് മനുഷ്യന് പിന്നിടേണ്ട പതിനെട്ടു ഘട്ടങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതാണെന്നും പറയുന്നു.

അതനുസരിച്ച് ആദ്യത്തെ 5 പടികൾ പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു
(കണ്ണ്, ചെവി, മൂക്ക്, നാക്ക്, ത്വക്ക്) അടുത്ത 8 പടികൾ അഷ്ടരാഗങ്ങളെ കാമം, ക്രോധം, ലോഭം, മോഹം, മദം, മാത്സര്യം, ഡംഭ്, അസൂയ എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.
അടുത്ത 3 പടികൾ സത്വഗുണം, രജോഗുണം, തമോഗുണം എന്നീ ത്രിഗുണങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. അവസാനം വരുന്ന 17, 18 പടികൾ വിദ്യയെയും (ജ്ഞാനം), അവിദ്യയേയും (അജ്ഞത) പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു.
ഈ പുണ്യ പാപങ്ങളെ സ്വീകരിച്ചും തിരസ്‌കരിച്ചും മാത്രമേ ഒരുവന് ഈ ലോകമാകുന്ന 'മായ'യില് നിന്ന് മോചനം നേടാനാവൂ.

മാത്രമല്ല 18 എന്ന അക്കത്തിന് വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ട്. ഭഗവദ്ഗീതയില് 18 അധ്യായങ്ങളാണുള്ളത്. കുരുക്ഷേത്രയുദ്ധം 18 ദിവസം നീണ്ടുനിന്നു. പുരാണങ്ങൾ 18 ആണ്. നാലു വേദങ്ങളും എട്ടു ശാസ്ത്രങ്ങളുംഅഞ്ചു ഇന്ദ്രിയങ്ങളും മൂന്നു ദേവതകളും ചേർന്നാലും 18. കളരിയിൽ 18 അടവ്. സംഗീതത്തിലും 18 അടിസ്ഥാന ഉപകരണങ്ങളാണുള്ളത്. അങ്ങനെ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെതന്നെ ആത്മാവ് തേടുന്ന വഴിയാണ് പതിനെട്ടു പടികള്.

ശബരിമലയിൽ ഏറ്റവും പവിത്രമായ ഒന്നാണ് പടിപൂജ.
പൂജാദ്രവ്യങ്ങൾക്കു പുറമേ 7501 രൂപയാണ് വഴിപാടുനിരക്ക്.
ശബരിമല തന്ത്രിയാണ് പടിപൂജ നടത്തുക. അത്താഴപൂജയ്ക്കുമുമ്പ് ഒരു മണിക്കൂറിലധികം നീളുന്നതാണീ പൂജ.
ആ സമയം ക്ഷേത്രത്തിലെ മറ്റു പൂജകളൊക്കെ നിർത്തിവെക്കും.
30 നിലവിളക്കുകൾ,
18 നാളികേരം,
18 കലശ വസ്ത്രങ്ങൾ,
18 പുഷ്പ ഹാരങ്ങൾ എന്നിവ പടിപൂജയുടെ പ്രത്യേകതയാണ്.

കെട്ടുനിറ

ശബരിമലയ്ക്ക് പോകുമ്പോൾ സ്വന്തമായി കെട്ടുനിറയ്ക്കരുത്.
കെട്ടുനിറ സമയത്ത് പന്തലില്‍ ഗണപതി, സുബ്രഹ്മണ്യന്‍, അയ്യപ്പന്‍, ഇങ്ങനെ മൂന്ന് വിഗ്രഹങ്ങളോ ഫോട്ടോയോ ഉണ്ടായിരിക്കണം. ഗുരുസ്വാമിയുടെ നിര്‍ദ്ദേശ പ്രകാരം മുന്‍കെട്ടില്‍ നെയ്യ്, തേങ്ങ, കര്‍പ്പൂരം കാണിക്ക, മലര്‍, കദളിപ്പഴം, കല്‍ക്കണ്ടം, മുന്തിരിങ്ങ, വെറ്റില, പാക്ക്, പടിക്കല്‍ ഉടക്കുവാനുള്ള നാളികേരം, മഞ്ഞള്‍പ്പൊടി, തേന്‍, പനിനീര്, ശര്‍ക്കര ഉണ്ട, ഉണക്കലരി, കുരുമുളക് ഇവയും,
പിന്‍കെട്ടില്‍ ഭക്തനാവശ്യമായവയും, എരുമേലി ഗണപതിക്കുള്ള തേങ്ങ, മാളികപ്പുറത്ത് ഉരുട്ടുവാനുള്ള തേങ്ങ ഇവയും നിറയ്ക്കണം.
എരുമേലിയില്‍ പോകാത്ത ഭക്തര്‍ പമ്പയില്‍ ആ വഴിപാട് നടത്താം.

നാളികേരം ഉടയ്ക്കൽ

നാളികേരത്തിന്റെ ചിരട്ട 'സ്ഥൂല' ശരീരത്തെയും പരിപ്പ് 'സൂക്ഷ്മ' ശരീരത്തെയും ഉള്ളിലുള്ള വെള്ളം കാരണത്തെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും വാക്കാലോ, പ്രവർത്തിയാലോ, ചിന്തയാലോ നീയാകുന്ന ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ വച്ച് ഇന്നുവരെ ഞാൻ ചെയ്തു പോയ സകല വിധപാപങ്ങളും പൊറുത്തു മാപ്പാക്കി എന്റെ ശരീരമാകുന്ന ഈ
നാളികേരത്തിൽ ഉണ്ടാക്കി വച്ച പാപങ്ങളും കർമ്മ ദോഷങ്ങളും ദുരിതങ്ങളും
അവിടത്തെ അനുഗ്രഹം കൊണ്ടു അഗ്നിയാൽ ഭസ്മമാക്കി തന്നു എന്നെയും നീ,
നീയാം പൊരുളായി മാറ്റേണമേ അയ്യനെ ...
എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടാണ് നാളികേരം ഉടക്കേണ്ടത്.

മല കയറൽ

പമ്പാഗണപതിയേയും സമസ്ത ദേവീ ദേവന്മാരെയും വണങ്ങി ഭഗവാന്റെ ഭൂതഗണങ്ങ ളോടും അനുവാദം വാങ്ങി വനയാത്ര തുടങ്ങണം. പമ്പയില്‍ പന്തളത്ത് രാജാവിനേയും കാണണം. ശബരിപീഠത്തില്‍ കര്‍പ്പൂരം കത്തിക്കണം. കന്നിക്കാര്‍ അപ്പാച്ചിക്കുഴിയില്‍ അരിയുണ്ട എറിയണം. ശരംകുത്തിയില്‍ ശരം നിക്ഷേപിക്കണം. സന്നിധാനത്ത് ചെന്ന് ഭഗവല്‍ ദര്‍ശനം കിട്ടുന്ന മാത്രയില്‍ ഭക്തനും ഭഗവാനും ഒന്നാകുന്നു.
അതാണ് തത്വമസി.

വ്രതം അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോൾ..

ശബരിമല ദർശനം കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചെത്തിയാൽ അപ്പോൾത്തന്നെ വ്രതം അവസാനിപ്പിക്കാം. അയ്യപ്പൻ തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് വരുമ്പോൾ നിലവിളക്ക് കൊളുത്തി വച്ച് കുടുംബാംഗങ്ങൾ ശരണം വിളിയോടെ എതിരേൽക്കണം . പൂജാമുറിയിൽ കെട്ടു താങ്ങിയതിനു ശേഷം ശരീര ശുദ്ധി വരുത്തിയിട്ടാണ് മാല ഊരേണ്ടത്.
മാലയൂരി പൂജാമുറിയിലെ അയ്യപ്പന്റെ വിഗ്രഹത്തിലോ ചിത്രത്തിലോ ചാര്‍ത്താം. അലക്ഷ്യമായി ഇടരുത്.

മാല ഊരുന്നതിനുള്ള മന്ത്രം

'അപൂര്‍വ്വമചലാരോഹ
ദിവ്യദര്‍ശന കാരണ
ശാസ്തൃ മുദ്രാത്വകാദേവ
ദേഹിമേ വ്രതമോചനം'

ഈ മന്ത്രം ജപിച്ചു ശരണം വിളിയോടെ മാല ഊരാം . ചിലയിടങ്ങളിൽ നാളികേരം
ഉടക്കാറുമുണ്ട്.

ഈ മണ്ഡലകാലം എല്ലാവർക്കും ഭക്തിനിർഭരമാകട്ടെ എന്ന് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു.
സ്വാമിയേ ശരണമയ്യപ്പാ...!

മഹാ മൃത്യുഞ്ജയ മന്ത്രം

മഹാ മൃത്യുഞ്ജയ മന്ത്രം

മൃത്യുവിനെ അതിജീവിക്കുന്ന മന്ത്രമാണ് മൃത്യുഞ്ജയ മന്ത്രം.

ഇതിലെ വരികള്‍ നമ്മുടെ പ്രാണന് ബലം നല്‍കുവാന്‍ പാകത്തിലുള്ളതാണ്. ഇതു ദിവസവും 108 തവണയോ 1008 തവണയോ ജപിക്കാവുന്നതാണ്.

കുറഞ്ഞത്‌ ഒരുതവണയെങ്കിലും ജപിക്കുന്നത്‌ നന്നായിരിക്കും. ഇതു വളരെ ശക്തിയുള്ള മന്ത്രമായി കരുതപ്പെടുന്നു അതിനാല്‍ത്തന്നെ ഇതു ജപിക്കുന്ന സമയത്ത് ശാരീരികവും മാനസികവുമായ ശുദ്ധി പാലിക്കണം.

നമ്മുടെ ഉള്ളിലുള്ള വിപരീത ഊര്‍ജ്ജത്തെ പുറംതള്ളി ഉള്ളിലുള്ള പ്രാണശക്തിയുടെ ബലം കൂട്ടാന്‍ ഈ മന്ത്രം സഹായിക്കുന്നു.

💫 ധ്യാനം :

നമ: ശിവാഭ്യാം
നവയൌവനാഭ്യാം
പരസ്പരാശ്ലിഷ്ട
വപുര്‍ധരാഭ്യാംനാഗേന്ദ്രകന്യാം
വൃഷകേതനാഭ്യാം നമോനമ:
ശങ്കര പാര്‍വതിഭ്യാം.

💫  മന്ത്രം :

ഓം ത്ര്യംബകം യജാമഹെ
സുഗന്ധിം പുഷ്ടി വര്‍ദ്ധനം
ഉര്‍വാരുകമിവ ബന്ധനാത്
മൃത്യോര്‍ മുക്ഷീയ മാമൃതാത്.

മന്ത്രാര്‍ത്ഥം :

വെള്ളരി വള്ളിയില്‍ നിന്ന് വെള്ളരിക്ക സ്വയം ഊര്‍ന്നു മാറുന്നതുപോലെ മരണത്തിന്‍റെ പിടിയില്‍നിന്നും ത്ര്യംബകം എന്നെ മോചിപ്പിക്കണേ എന്‍റെ മരണം സ്വാഭാവികമുള്ളതാക്കി എന്നെ മോക്ഷ മാര്‍ഗത്തില്‍ എത്തിക്കേണമേ, ഈ ജന്‍മത്തിലെ നിയോഗിക്കപ്പെട്ട കര്‍മങ്ങളെല്ലാം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ ശേഷം സ്വാഭാവികമായും ഈ ശരീരത്തില്‍ നിന്നും സ്വയം വേര്‍പ്പെടെണ്ട സമയത്ത് മാത്രം എന്‍റെ ജീവന്‍റെ ബന്ധം ഈ ശരീരത്തില്‍ നിന്നും മാറ്റേണമേ എന്നാണു ഇവിടെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത്‌.

അതുവരെ ചെടിയിലിരുന്നു പൂത്തും കായ്ച്ചും പാകപ്പെട്ടുവന്ന വെള്ളരിക്ക അതിന്‍റെ സമയമായിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ സ്വയം ആ ചെടിയില്‍നിന്നും വേര്‍പെട്ടു സ്വയം ഉണങ്ങി ഇല്ലാതാവുന്നു. മനുഷ്യനും മുക്ത്തിയിലെക്കുള്ള ഒരു മാര്‍ഗമായി ഇതിനെ കാണാവുന്നതാണ്.

🔱▪ശിവന്‍റെ പ്രകൃതം▪🔱

🔱▪ശിവന്‍റെ പ്രകൃതം▪🔱
☬🎀🎀🎀☬❉☬🎀🎀🎀☬
അദ്ദേഹം സുന്ദരമൂർത്തിയാണ് – ഏറ്റവും സൗന്ദര്യമുള്ളവൻ. അതേസമയം ശിവനേക്കാൾ ഭീകരമാകാൻ ആർക്കും കഴിയുകയില്ല. ഏറ്റവും മോശമായ വിവരണങ്ങളാണ് അദ്ദേഹത്തെ കുറിച്ച് കൊടുത്തിട്ടുള്ളത്. ഒരു മനുഷ്യന് കടന്നു പോകേണ്ടി വരുന്ന എല്ലാ അവസ്ഥകളിൽ കൂടിയും അദ്ദേഹം കടന്നു പോയി. ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടാകാവുന്ന എല്ലാ ഗുണങ്ങളുടൈയം ഒരു മിശ്രണം ഒരാളിൽ നൽകിയിരിക്കുകയാണ്. എന്തെന്നാൽ ഈ ഒരാളെ നിങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ ജീവിതം തന്നെ തരണം ചെയ്തു എന്നാണർത്ഥം. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ദുർഘടം നാം ഇപ്പോഴും സുന്ദരമായതിനെയും അല്ലാത്തതിനെയും, നല്ലതിനെയും അല്ലാത്തതിനെയും വേര്‍തിരിച്ചെടുക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നു എന്നതാണ്. പക്ഷെ നിങ്ങൾക്ക് ഇദ്ദേഹത്തെ സ്വീകരിക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞാൽ ഈ പ്രശ്നം ഉണ്ടാകുകയില്ല; എന്തെന്നാൽ ഇദ്ദേഹം എല്ലാഗുണങ്ങളുടെയും ഒരു സമ്മിശ്രണമാണ്.

എല്ലാം ഉൾകൊള്ളുന്ന ജീവിതം

അദ്ദേഹം ഏറ്റവും സുന്ദരനാണ്; പക്ഷെ ഏറ്റവും വിരൂപനുമാണ്. അദ്ദേഹം വലിയ സന്യാസിയാണ് പക്ഷെ ഗൃഹസ്ഥനുമാണ്. അദ്ദേഹം നർത്തകനാണ് എന്നാൽ അത്യന്തം നിശ്ചലനുമാണ്. ദേവന്മാർ, രാക്ഷസന്മാർ, എന്ന് തുടങ്ങി ലോകത്തിലെ എല്ലാ തരം ജീവികളും അദ്ദേഹത്തെ ആരാധിക്കും. സംസ്കാര സമ്പന്നർ എന്ന് വിളിക്കുന്നവർ ഇത്തരം അസ്വീകാര്യമായ കഥകൾ സൗകര്യപൂർവം ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്; പക്ഷെ അവിടെയാണ് ശിവന്റെ സാരം നിൽക്കുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിന് ഒന്നും വെറുക്കപ്പെടേണ്ടതായിട്ടില്ല.

അഘോരി ആയിരുന്നപ്പോൾ സാധന ചെയ്യുവാൻ അദ്ദേഹം ഒരു മൃതദേഹത്തിലാണ് ഇരുന്നത്. ‘ഘോര’ എന്നാൽ ഭീകരം എന്നർത്ഥം, അഘോരി എന്നാൽ ഭീകരതക്കും അപ്പുറമുള്ളത്. ഭീകരമായത് അദ്ദേഹത്തെ സ്പർശിക്കുന്നില്ല. ഒന്നും തന്നെ അദ്ദേഹത്തെ പിന്തിരിപ്പിക്കുന്നില്ല. അദ്ദേഹം എല്ലാത്തിനെയും ഉള്‍കൊള്ളുന്നവനാണ്. ഇത് നിങ്ങൾ വിചാരിക്കുവാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് പോലെ ദയ കൊണ്ടോ അത്തരമേതെങ്കിലും വികാരംകൊണ്ടോ അല്ല. അദ്ദേഹം ജീവിതം പോലെ തന്നെ ആയതുകൊണ്ടാണ്. ജീവിതം സ്വാഭാവികമായും എല്ലാം ഉൾക്കൊള്ളുന്നതാണ്. നമുക്ക് ആരെ ഉൾകൊള്ളാൻ പറ്റും, ആരെ ഉൾകൊള്ളാൻ പറ്റുകയില്ല എന്നത് മാനസീകമായ പ്രശ്നമാണ്; ജീവിതത്തിന്റെ പ്രശ്നമല്ല. നിങ്ങളുടെ ശത്രു നിങ്ങളുടെ അടുത്തു ഇരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും നിങ്ങളിലെ ജീവന് പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല. നിങ്ങളുടെ ശത്രു ശ്വാസോഛ്വാസത്തിലൂടെ പുറത്തു വിടുന്ന വായു നിങ്ങൾ ഉള്ളിലേക്കെടുക്കുന്നുണ്ട്. നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തിന്റെ ഉഛ്വാസ വായു നിങ്ങളുടെ ശത്രുവിന്റേതിനേക്കാൾ മെച്ചമല്ല. പ്രശനം മനസ്സിൽ മാത്രമാണ്. ജീവിത പ്രകാരം പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല.

ഒരു അഘോരി സ്നേഹത്തിന്റെ നിലയിലല്ല നിൽക്കുന്നത്. ലോകത്തിന്റെ ഈ ഭാഗത്തുള്ള ആദ്ധ്യാത്‌മിക പഠനങ്ങളിൽ സ്നേഹത്തെയോ, ദയയെയോ, കരുണയെയോ കുറിച്ച് പഠിപ്പിക്കുന്നില്ല. ഇവയൊന്നും ആദ്ധ്യാത്‌മിക കാര്യങ്ങളാണെന്ന് പോലും കരുതുന്നില്ല. അവ സാമൂഹിക കാര്യങ്ങളാണ്. ദയയോടെ പെരുമാറുകയും, ചുറ്റുമുള്ളവരോട് പുഞ്ചിരിയോടെ ഇടപഴകുകയും ചെയ്യുന്നത് കുടുംബപരവും, സാമൂഹികവുമായ സംഗതികളാണ്. മനുഷ്യന് അത്രയെങ്കിലും വിവരം ഉണ്ടായിരിക്കണം; അതുകൊണ്ട് ഇത് ആരെയും പഠിപ്പിക്കേണ്ടതില്ല.

അഘോരി ജീവിതവുമായി അടുത്തിരിക്കുകയാണ്‌ – സ്നേഹം മൂലമല്ല – അയാൾ അത്രക്കും ഉപരിപ്ലവമായി പെരുമാറുകയില്ല – അയാൾ ജീവിതത്തെ കൂട്ടി പിടിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഭക്ഷണവും അമേധ്യവും അയാൾക്ക് ഒരു പോലെയാണ്. ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരും മരിച്ചവരും ഒരു പോലെയാണ്. സമ്പൂർണ്ണ ജീവിതത്തെ സ്വീകരിക്കേണ്ടത് കൊണ്ട് അയാൾ ആരോഗ്യത്തോടെ ഇരിക്കുന്ന ശരീരത്തെയും ദ്രവിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ശരീരത്തെയും അയാൾ ഒരു പോലെയാണ് കാണുന്നത്. തന്റെ മാനസീക ചര്യകളിൽ കുടുങ്ങിപോകുകയും, അത് വഴി സൃഷ്ടിയുടെ മഹത്വത്തിന്റെ അനുഭവം നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുവാൻ അയാൾ തയ്യാറല്ല.

തൃക്കണ്ണ് തുറക്കൽ

ശിവനെ ത്രയംബകൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന് മൂന്നാമതൊരു കണ്ണ് കൂടി ഉള്ളതുകൊണ്ടാണ്. ഈ മൂന്നാം കണ്ണ് നെറ്റി പൊട്ടി പുറത്തു വന്ന ഒന്നല്ല. അറിവിന്റെ വേറെ ഒരു തലം തുറന്നു എന്നാണ് ഇതുകൊണ്ട് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. രണ്ട് കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് ഭൗതികമായതിനെ മാത്രമേ കാണുവാൻ കഴിയുകയുള്ളു. കൈയ്കൊണ്ട് അവയെ മറച്ചാൽ അതിനപ്പുറം അവയ്ക്ക് കാണുവാൻ കഴിയുകയില്ല. അവ അത്രക്കും പരിമിതങ്ങളാണ്. മൂന്നാം കണ്ണ് തുറന്നു എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കാവുന്ന ഒരു പുതിയ അറിവിന്റെ തലം തുറന്നു എന്നും കാണാനുള്ളതെല്ലാം കാണുവാൻ സാധിക്കുമെന്നും ആണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്.

നിങ്ങളുടെ കാഴ്ച വളരുകയും വികസിക്കുകയും ചെയ്യണമെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ഊർജ്ജവും വളരുകയും വികസിക്കുകയും വേണം എന്നത് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. യോഗയുടെ ഉദ്ദേശം നിങ്ങളുടെ ഊർജത്തിന്റെ വളർച്ചയും വികാസവും ഉറപ്പാക്കി നിങ്ങളുടെ ഗ്രഹണശക്തി മെച്ചപ്പെടുത്തി മൂന്നാം കണ്ണ് തുറപ്പിക്കുക എന്നതാണ്. മൂന്നാമത്തെ കണ്ണ് വീക്ഷണത്തിന്റെ കണ്ണാണ്. ശരീരത്തിലുള്ള രണ്ട് കണ്ണുകൾ ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ മാത്രമാണ്. അവ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ അനേകം അബദ്ധധാരണകൾ നിറയ്ക്കും, എന്തെന്നാൽ നിങ്ങൾ കാണുന്നതെല്ലാം സത്യമല്ല. നിങ്ങൾ ഒരാളെ കാണുന്നു അയാളെ കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും ധരിക്കുന്നു എന്നാൽ അയാളിലുള്ള ശിവനെ നിങ്ങൾക്ക് കാണുവാൻ സാധിക്കുകയില്ല. നിങ്ങളുടെ നിലനിൽപ്പിന് ആവശ്യമായ വിധത്തിലാണ് നിങ്ങൾ കാര്യങ്ങൾ കാണുന്നത്. മറ്റൊരു ജീവി അതിനു നിലനിൽക്കുവാൻ വേണ്ട വിധത്തിൽ ആയിരിക്കും കാര്യങ്ങൾ കാണുന്നത്. അതിനാലാണ് നാം ഈ ലോകം ‘മായ’ ആണെന്ന് പറയുന്നത്. മായ എന്നാൽ അത് വാസ്തവികമല്ല എന്നർത്ഥം. ജീവിതം മിഥ്യയാണ് എന്നല്ല പറയുന്നത്. നിങ്ങൾ അതിനെ കാണുന്ന വിധം മിഥ്യയാണ് എന്നാണ് പറയുന്നത്. അതുകൊണ്ട് കൂടുതൽ ഗ്രാഹ്യശക്തിയുള്ള മറ്റൊരു കണ്ണ് തുറക്കണം. മൂന്നാം കണ്ണ് കാണിക്കുന്നത് നിങ്ങളുടെ കാഴ്ചപാട് ജീവിതത്തിലെ ദ്വൈതങ്ങൾക്കപ്പുറം കടന്നു എന്നാണ്. ജീവിതത്തെ അതിന്റെ തനതായ രൂപത്തിൽ നിങ്ങൾ കാണുന്നു; നിങ്ങളുടെ നിലനിൽപിന് ആവശ്യമായ വിധത്തിൽ മാത്രമല്ല.

ശിവ എന്നതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ആത്യന്തികമായ കാഴ്ചപ്പാടിന്റെ മൂർത്തിമത് ഭാവമാണ്. ഇതിനു മതവുമായി ബന്ധമില്ല. ഇന്ന് ലോകം മതങ്ങളുടെ പേരിലാണ് വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ എന്ത് പറഞ്ഞാലും നിങ്ങൾ ഒരു ‘പാർട്ടിയിൽ’ ആണെന്ന് കണക്കാക്കും. ഇത് മതമല്ല ആന്തരികമായ പരിണാമത്തിന്റെ ശാസ്ത്രമാണ്. നിങ്ങൾ ശിവനെ ആരാധിക്കേണ്ട. ഞാൻ അത് ചെയ്യുന്നില്ല. ഞാൻ എല്ലാത്തിനെയും ഭക്തിപൂർവം ആണ് കാണുന്നത്; എന്നാൽ ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കൽപോലും ഒരു പ്രാർത്ഥന ചൊല്ലിയിട്ടില്ല. ഞാൻ ശിവ എന്ന് പറയുമ്പോൾ അത് എനിക്ക് എല്ലാമാണ്. ഞാൻ ശിവ എന്ന് ഉച്ചരിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് അറിയേണ്ടതെല്ലാം അതിലുണ്ട്. ഈ ഒരു വാക്കു മാത്രം വെച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ വേണ്ടത്ര നേരം ഇവിടെ ഇരിക്കുകയാണെങ്കിൽ ഈ ജീവിതം മുഴുവൻ എനിക്ക് അറിയുവാൻ സാധിക്കും. അതുകൊണ്ടാണ് എനിക്ക് ജീവിതത്തിൽകൂടി ഇത്രയും സുഗമമായി കടന്നു പോകുവാൻ സാധിക്കുന്നത് – ശിവ എന്ന ഒറ്റ വാക്കു കൊണ്ട് മാത്രം. അതിന്റെ ശക്തി നിങ്ങൾ അറിയണം. നിങ്ങളുടെ യുക്തിഭദ്രമായ മനസ്സിൽ ഒതുങ്ങി പോകരുത്. ഇത് അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു വിഢിത്തമല്ല. ഇത് ആ വർഗ്ഗത്തിൽ പെടുന്നില്ല. നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ഉള്ളതിൽ നിന്നുമുയർന്ന ഒരു തലത്തിൽ പോകലാണത്. മനുഷ്യർക്ക് പരിമിതപ്പെടുത്തിവച്ചിട്ടുള്ള അതിർത്തികൾക്കപ്പുറം കടക്കലാണിത്.

പ്രകൃതി ഒരുക്കിയിട്ടുള്ള നിയമങ്ങൾ അനുസരിക്കാതെ നടക്കുന്നവരാണ് നമ്മൾ. പ്രകൃതി മനുഷ്യർക്കായി ചില നിയമങ്ങൾ വച്ചിട്ടുണ്ട്. അവർ അതിനുള്ളിൽ നിൽക്കണം. ഭൗതിക ജീവിതത്തിന്റെ നിയമങ്ങൾ തകർക്കുന്നതാണ് ആത്മീയചര്യകൾ. ഈ അർത്ഥത്തിൽ നമ്മൾ നിയമ ഭ്രഷ്ടരാക്കപ്പെട്ടവരാണ് – ശിവനാണ് ഏറ്റവും വലിയ നിയമഭ്രഷ്ടൻ. നിങ്ങൾക്ക് ശിവനെ ഭജിക്കുവാൻ കഴിയുകയില്ല. പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംഘത്തിൽ ചേരാം.

➖➖➖➖➖➖➖➖➖
സദാശിവ സമാരംഭം
ശങ്കരാചാര്യ മധ്യമം
അസ്മാത് ആചാര്യപര്യന്തം
വന്ദേ ഗുരു പരമ്പരാം.

▪കുണ്ഡലിനിശക്തി രഹസ്യം

🔱▪കുണ്ഡലിനിശക്തി രഹസ്യം▪🔱
☬🎀🎀🎀☬❉☬🎀🎀🎀☬
മൂലാധാരം ശക്തിദേവിയുടെ ആവാസ കേന്ദ്രമാണെങ്കിലും, സഹസ്രാര നാഥനായ പരമശിവന്റെ ചെറിയ ഒരു രൂപം അവിടെയുണ്ട്, ഈ ലിംഗത്തെ മൂന്ന് (ഏഴ് ഏന്നും) തവണ ചുറ്റികൊണ്ടാണ് കുണ്ഡലിനീ എന്ന സർപ്പം കുടികൊള്ളുന്നത്, അതിനുള്ളിൽ തലതഴ്ത്തി കുടികൊള്ളുന്ന കുണ്ഡലിനീ എന്ന സർപ്പം ഉറങ്ങുന്നു എന്നാണ് സങ്കൽപ്പം, അങ്ങിനെ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കാരണമുണ്ട്. തന്നിലുള്ള ഈശ്വരാംശത്തെ കുറിച്ച് ബോധവാനാണ് മനുഷ്യനെങ്കിൽ ആ കുണ്ഡലിനിയെ ഉണർത്തിയെടുക്കാനും മസ്തിഷ്ക സ്ഥാനത്തു സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന സഹസ്രരത്തിൽ എത്തിക്കാനും കഴിയും, അവന് അപാരമായ ശക്തിവിശേഷങ്ങളും സിദ്ധിയും അനുഭവപ്പെടും. അവയുടെ പ്രവർത്തനം വാക്കിലും പ്രവർത്തിയിലും തെളിഞ്ഞു കാണും. അതവനെ ദേവസമനാക്കും. എന്ന് താന്ത്രശാസ്ത്രം പറയുന്നു.
മൂലാധാരം പൃഥിവിയെ കാണിക്കുന്നു, അതോടപ്പം ഗന്ധവും. ലം പൃഥിവ്യാത്മനാ ഗന്ധം കൽപ്പയാമി. ജീവചൈന്യം ഉത്പാദിപ്പിക്കാൻ മൂലാധാരത്തിന് മത്രമേ കഴിയൂ. തകിട് എഴുതുമ്പോൾ അതിൽ വരക്കുന്ന ഏറ്റവും പുറമേയുള്ള ഭൂപുരം ഈ മൂലാധാരമാണ്. മൂലാധാര ചക്രത്തിന്റെ വികാരം ജീവേച്ചയാണ്. നമ്മുടെ ഒരോകോശവും ഈ ജീവേച്ചകൊണ്ട് പൂർണ്ണമാണ്. ജോതിശാസ്ത്രവിഷയമായി വൃശ്ചികമാണ് മൂലാധാരത്തിന്റെ പ്രതീകം. ഈ ചക്രത്തിന്റെ ഉപാസനയിൽ സ്ത്രൈണഭാവങ്ങൾ സാധകനിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടെന്ന് വരാം. കാരണം ഐഹീക ജീവിതത്തോട് അഭേദ്യമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു ഇത്.
മൂലാധാരചക്രത്തിലാണ് കുണ്ഡലീനി എന്ന ഊർജ്ജദേവത. പുരാണങ്ങളിൽ ഏറെ പ്രകീർത്തിക്കപ്പെടുന്ന ദുർഗ്ഗാ ദേവിയാണ് ഈ ഊർജ്ജ ദേവത. ദേവിയുടെ ഉപാസനക്ക് പല മന്ത്രങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും " ഹ്രീം ദും ദുർഗായൈയ് നമഃ" എന്ന മന്ത്രമണ് പ്രധാനം. മൂലാധാരദേവതയെ ഉദ്ദീപിപ്പിച്ചാൽ ജീവിത വിജയം എളുപ്പമാണ്. ഒരു സാധകന്റെ ലക്ഷ്യം അതായിരിക്കണം...

മൂലാധാര തരംഗങ്ങൾ ശരീരത്തിലെ സമസ്ത് നാഡികളെയും ത്രസിപ്പിക്കുന്നു താളാത്മകമായി ചിട്ടപെടുത്തിയ നാദരൂപത്തിന്റെ ഫലമായി നാം ആലപിക്കുന്ന എല്ലാ രാഗങ്ങളും ഈ തരംഗങ്ങളെ ഉൽപാദിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ഗാന ശസ്ത്രത്തിൽ പറയുന്ന സപ്തസ്വരങ്ങളിൽ ഒന്നാമത്തേതായ സമൂലധാരചൈത്ന്യമാണ്. ഇതിന് ആധാര ഷഡ്ജം എന്നാണ് പേർ. ഈ ചക്രത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന രത്നം വൈരൂഡ്യമാണ്. മൂലാധാര തരംഗങ്ങളാൽ പ്രചോദനം. സൃഷ്ടിച്ചവയാണ് അഡ്രിനാൽ ഗ്രന്ഥികൾ മൂലാധാര ചക്രത്തിൽ നാല് ഇതളുകളാണ്. ഈ നാല് ഇതളുകളിലും ഓരോ അക്ഷരം വീതം ചേർന്നിരിക്കുന്നു. വ ഷ സ ഹ കുണ്ഡലിനിയെ ഉദ്ദീപിപ്പിക്കാൻ മന്ത്രങ്ങൾക്കും ഗാനങ്ങൾക്കും കഴിയുന്ന പോലെ യോഗാസനങ്ങൾക്കും കഴിയും. അതിനായി ചക്രാസനം ത്രികോണാസനം ശലഭാസനം യോഗമുദ്ര എന്നിവ വിധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

മറ്റൊരു ഉപദേവത സരസ്വതിയാണ്. ശബ്ദം സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നത് സ്വാധീഷ്ഠാനത്തിലാണെങ്കിലും അതിനുള്ള പ്രയത്നം മൂലാധാരത്തിൽ തന്നെ ആരംഭിക്കുന്നു. രണ്ടു ഉപദേവതകൾക്കും നടുവിൽ കുണ്ഡലിനീ ശക്തി സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. കുണ്ഡം - കുഴിയെന്നർത്ഥം. കേരളത്തിലെ പല ക്ഷേത്രങ്ങളിലും ശക്തി ദേവതയുടെ പ്രതിഷ്ട്തകളുണ്ട്, അവയിൽ ചിലത് പനച്ചിക്കവ്, കടാംമ്പുഴ, തിരുമാന്ധാംകുന്ന്, കൊടുങ്ങലൂർ, ഈ പ്രതിഷ്ടകൾ കുണ്ഡലിനിയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. താഴ്ന്ന കുഴിയിലാണ് വിഗ്രഹം ഈ കുഴി മൂലാധാരമാണ്...

ഈ ചക്രങ്ങൾ ശരീരത്തിലൽ പ്രത്യക്ഷീഭവിക്കുന്നതിനോടൊപ്പം തന്നെ, അവ നിഗൂഡമായൊരു രീതിയിൽ വ്യക്തമാകുന്നുമുണ്ട്. ചക്രങ്ങളുടെ ഈ സ്പഷ്ടീകരണത്തേയാണ് (manifestation) ക്ഷേത്രങ്ങൾ എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്. ബാഹ്യക്ഷേത്രങ്ങളും അന്തർക്ഷേത്രങ്ങളുമുണ്ട് ലൌകീകതയിൽ വലിയ താല്പര്യമൊന്നുമില്ലാതെ അന്തർക്ഷേത്രത്തിലായിത്തന്നെയിരിക്കാം, അതാണധ്യാത്മികം. അല്ലെങ്കിലോ, ബാഹ്യക്ഷേത്രത്തിൽ കഴിയാം, അതു ലൌകികം. എപ്പോൾ വീട്ടിലേക്കു (ആധ്യാത്മികതയിലേക്ക്) മടങ്ങിപ്പോവണമെന്നു തോന്നിയാലും ആരും തടയില്ല, ലൌകികം മതിയായിയെന്നു തോന്നുമ്പോൾ തിരികെ നടക്കാം...

➖➖➖➖➖➖➖➖➖
സദാശിവ സമാരംഭം
ശങ്കരാചാര്യ മധ്യമം
അസ്മാത് ആചാര്യപര്യന്തം
വന്ദേ ഗുരു പരമ്പരാം.

പൂജയുടെ പൊരുള്‍▪

🔱▪പൂജയുടെ പൊരുള്‍▪🔱
☬🎀🎀🎀☬❉☬🎀🎀🎀☬
പുരാണമതഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ വിവരിക്കുന്ന രീതിയില്‍ അഞ്ച് ക്രമമായി പഞ്ചോപചാരം, പത്ത് ആയി ദശോപചാരം, പതിനാറു് ആയി ഷഡോപചാരം മുതല്‍ നൂറ്റിയെട്ട് തരം ഉപചാരക്രമങ്ങള്‍ വിവരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇതില്‍ ഇവിടെ പ്രതിപാദിക്കുന്ന ഷഡോപചാരം ആണ് സര്‍വ്വസാധാരണയായി ആചിരിച്ചു പോരുന്നതും ദൈനംദിന ഈശ്വരാരാധനക്രമമായ ഷഡോപചാരപൂജയില്‍ പതിനാറ് പടികളാണുള്ളത്. സമയവും സന്ദര്‍ഭവും അനുസരിച്ചും വ്യക്തിഹിതമനുസരിച്ചും ഇതില്‍ മാറ്റങ്ങള്‍ സംഭവിക്കാമെങ്കിലും താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ക്രമത്തിലാണ് അതു് ആചരിച്ചു പോരുന്നത്

ആചാരക്രമം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
01. ആവാഹനം - ക്ഷണിക്കുക
02. ആസനം - ഇരിപ്പിടം നല്‍കുക
03. പദ്യം - പാദസ്നാനം
04. അര്‍ഘ്യം - കൈ കഴുകാന്‍ ജലം
05. ആചമനം - ചുണ്ടു് നനക്കാന്‍ തെളിഞ്ഞ ജലം
06. സ്നാനം - കുളി
07. വസ്ത്രം - ശരീരം പൊതിയുക
08. യജ്ഞോപവീതം - പൂണൂല്‍ ധരിപ്പിക്കുക
09. ഗന്ധം - ചന്ദനലേപനം
10. പുഷ്പം - പൂവിടീല്‍
11. ധൂപം - ചന്ദനത്തിരി
12. ദീപം - വിളക്കു കൊളുത്തല്‍
13. നൈവേദ്യം - ഭക്ഷണം
14. താമ്പൂലം - വെറ്റയും പാക്കും
15. നീരാജനം - കര്‍പ്പൂരം
16. ആത്മപ്രദക്ഷിണനമസ്ക്കാരം - സാഷ്ടാഗപ്രണാമം

01. ആവാഹനം:
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
(മൂലാധാരത്തിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ജീവചൈതന്യത്തിലെരംശം സങ്കൽപശക്തിയാൽ പ്രണവ ജപത്തോട്കൂടി സുഷുമ്ന നാഡിവഴി വിഗ്രഹത്തിൽ സമർപ്പിക്കുന്നു )
മുന്നിലിരിക്കുന്ന പ്രതിമയിലോ പടത്തിലോ ഈശ്വരചൈതന്യമുണ്ടെന്ന് സങ്കല്പിച്ച് ആ മാധ്യമം വഴി ഈശ്വരനു പ്രാര്‍ത്ഥന അര്‍പ്പിക്കുന്നു. പ്രാര്‍ത്ഥന ഈശ്വരന്‍ സ്വീകരിക്കുന്നുവെന്നും അതു വഴി അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ ചൊരിയുന്നുവെന്നും വിശ്വസിക്കുന്നു.

02. ആസനം/സിംഹാസനം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
സര്‍വ്വജീവചരാചരങ്ങള്‍ക്കും അധിപനായ ഈശ്വരനു അവനവന്റെ നിലയില്‍ ഇരിക്കാന്‍ പീഠം ഒരുക്കി അതില്‍ ഈശ്വരന്‍ വന്ന് ഉപവിഷ്ഠനാവാന്‍ അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.

03. പദ്യം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
വാഹന സൗകര്യമൊന്നുമില്ലാതിരുന്ന മനുഷ്യന്‍ കാല്‍നടയായി യാത്രചെയ്തിരുന്ന കാലത്ത് ഉത്ഭവിച്ച ഈ ആചാരപ്രകാരം ഈശ്വര ചൈതന്യത്തിനു മനുഷ്യരൂപം സങ്കല്‍പ്പിച്ച് മുന്നിലെത്തിയ വിശിഷ്ഠ വ്യക്തിയെ ബഹുമാനസൂചകമായ് കാല്‍ കഴുകി സ്വീകരിക്കുന്നു.

04. അര്‍ഘ്യം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
ആരാധിക്കുന്നവര്‍ നല്‍കുന്നവ സ്വീകരിക്കുന്നതിന് ഒരുക്കമായി കൈ കഴുകാന്‍ ജലം നല്‍കുന്നു.

05. ആചമനം‍
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
ബാഹ്യമായി ശുദ്ധിയാവാന്‍ കുളിക്കുന്നത് പോലെ മൂന്നു പ്രാവശ്യം മന്ത്രജപത്തോടൊപ്പം ജലം കൊണ്ട് ചുണ്ട് നനച്ച് ഉള്ളം ശുദ്ധിവരുത്തുന്നത് പോലെ ആഗതനായ ദൈവത്തിന് ജലം അര്‍പ്പിക്കുന്നു.

06. സ്നാനം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
വിഗ്രഹത്തിനെ ഗംഗാജലം, പാല്‍, തേന്‍, പനിനീര്‍ എന്നിവ കൊണ്ട് കുളിപ്പിക്കുന്നു.

07. വസ്ത്രം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
വിഗ്രഹത്തെ അണിയിച്ചൊരുക്കുന്നു.

08. യജ്ഞോപവീതം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
വിഗ്രഹത്തിനെ പൂണുനൂല്‍ ധരിപ്പിക്കുന്നു.

09. ഗന്ധകം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
അണിയിച്ചൊരുക്കല്‍. കുളിര്‍മ്മ നല്‍കാന്‍ ചന്ദനം പൂശി, തിലകം അണിയിച്ച്, ആഭരണങ്ങളണിയിച്ച്.

10. പുഷ്പാര്‍ച്ചന
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
സ്നേഹഭക്തി ബഹുമാനാദരവോടെ ഈശ്വര നാമങ്ങള്‍ ഉരുവിട്ട് കൊണ്ട് പുഷ്പമെടുത്ത് ആദ്യം നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്തു ഈശ്വരനെ മനസ്സില്‍ ധ്യാനിച്ച് ഈശ്വരന്റെ പാദത്തില്‍ അര്‍പ്പിച്ചു ഇവ സ്വീകരിച്ചു സര്‍വ്വദോഷങ്ങളും അകറ്റുവാന്‍ ദൈവത്തോടു അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.

11. ധൂപം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങള്‍ അര്‍പ്പിക്കുന്നത്

12. ദീപം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
ഈശ്വരരൂപം വ്യക്തമായി ദര്‍ശിക്കാനും ആ ദിവ്യരൂപത്തിന്റെ സകല ഭംഗി ആസ്വദിക്കാനും മാത്രമല്ല, അജ്ഞത നീക്കി വെളിച്ചം പകരുക, മംഗളം സൂചിപ്പിക്കുക, ശുഭകര ലക്ഷണം എന്നും അര്‍ത്ഥം.

13. നൈവേദ്യം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളില്‍ രുചിയെ സ്വാധിനിക്കുന്ന രീതി. യശോദ കൃഷ്ണനെ ഊട്ടുന്നത് പോലെ. ശബരി രാമനു കായ്കനികള്‍ നല്‍കുന്നതു പോലെ. അതിഥിക്കു ആദിഥേയന്‍ അന്നം നല്‍കുന്നത് പോലെ. അന്നദാനം സര്‍വ്വ ദാനാല്‍ പ്രധാനം എന്നാണല്ലോ ശാസ്ത്രം.

14. താമ്പൂലം:
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞാല്‍ അടുത്തത് ഈശ്വരനു മുറുക്കാന്‍ കൊടുക്കുന്നു.

15. നീരാജനം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
ധൂപദീപാദികള്‍ കൊണ്ടുള്ള ഉഴിയല്‍. പൂജാകര്‍മ്മങ്ങളിലാചരിക്കുന്നവ കഴിഞ്ഞാല്‍ ഭഗവാന്റെ അലങ്കരിച്ച ബിംബത്തിന് ദൃഷ്ടിദോഷം സംഭവിക്കാതിരിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണിതത്.

16. ആത്മപ്രദക്ഷിണം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
സാഷ്ടാംഗപ്രണാമം.
ദൈവത്തിനോട് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.
കര്‍മ്മദോഷങ്ങള്‍ പൊറുക്കാന്‍.
അനുഗ്രഹിക്കാന്‍.
ഇവിടെ സ്വന്തമായ ഈശ്വരാംശം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് ഈശ്വരനില്‍ ലയിക്കുന്നു. അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി എന്ന തത്വം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അത് തുടര്‍ന്നു പോകാനും ഈശ്വരചൈതന്യത്താല്‍ കര്‍മ്മങ്ങളെല്ലാം മംഗളമായി ഭവിക്കുവാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.

പൂജയുടെ പൊരുള്‍
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
മുകളില്‍ വിവരിച്ച ആരാധനാ കര്‍മ്മങ്ങള്‍ ചെയ്യുക വഴി എന്നും എപ്പോഴും തന്നില്‍ ഈശ്വരനുണ്ടെന്ന് സങ്കല്പിച്ചു, പരമാത്മാവുമായി ലയിച്ച്, താന്‍ സ്വയം ഈശ്വരാംശം ആണെന്നുള്ള തിരിച്ചറിവ് നേടി, സകല ദുഷ്ചിന്തകളും ഉപേക്ഷിച്ചു. ജീവിതസാക്ഷാല്‍ക്കാരം നേടാന്‍ അതേ ഈശ്വരാംശമുള്ള സഹജീവികളോട് അവരിലെ ഈശ്വരാംശത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ്  സന്തോഷപൂര്‍വ്വം സഹവര്‍ത്തിവാനും സാധിപ്പിക്കണം.
പൂജാകര്‍മ്മങ്ങളിലെ അലങ്കാരച്ചാര്‍ത്ത്, മന്ത്രമണിനാദം, ധൂപം, നൈവേദ്യം, കളഭം എന്നിവയിലൂടെ രൂപം, ശബ്ദം, ഗന്ധം, രസം, സ്പര്‍ശ്ശം എന്നീ മാധ്യമങ്ങള്‍ വഴി പഞ്ചേന്ത്രിയങ്ങളായ കണ്ണ്, കാത്, മൂക്ക്, നാക്ക്, ത്വക്ക് എന്നിവയെ ഈശ്വരനിലേക്ക് ലയിപ്പിക്കുവാനുള്ള മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളായി സ്വീകരിച്ച് തന്നിലെ ഈശ്വരാംശം കണ്ടെത്തുന്ന മാര്‍ഗ്ഗമാണ് പഞ്ചോപചാരങ്ങള്‍.
പഞ്ചമഹാഭൂതങ്ങളായ ആകാശം, വായു, അഗ്നി, ജലം, ഭൂമി എന്നിവ ഹൃദയവിശാലതയും, ശീഘ്രമനസ്സും, ആത്മീയതേജസ്സും, അമൃതും, ക്ഷമാശീലവും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
ബാഹ്യപൂജാകര്‍മ്മപട്ടിക ഒരു മാര്‍ഗ്ഗം ആണെങ്കിലും അതില്‍ നിന്നും അല്പസ്വല്പം വ്യതിചലിക്കില്ലെന്നു ശഠിക്കാതെ മനസ്സറിഞ്ഞു ചെയ്യുന്ന ഭാവപൂജ തന്നെയാണ് ശ്രേഷ്ഠം. എന്നാലേ ഭക്തന് ഇഷ്ടദൈവവുമായി ഭക്തിപുരസരം ലയിക്കുവാനും കാലക്രമേണ ഭക്തി വളരാനും സ്വയം തിരിച്ചറിയാനും സാധിക്കുകയുള്ളു.

ഒരുക്കം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
പൂജാകര്‍മ്മങ്ങള്‍ തുടങ്ങുന്നതിന് മുന്നോടിയായി പൂജാദ്രവ്യങ്ങള്‍ തയ്യാറാക്കി സമീപത്ത് വയ്ക്കണം.

ശരീരശുദ്ധി
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
ശുദ്ധത ശരീരത്തിന് ലഭിച്ചാല്‍ മാത്രമേ മനസ്സിനും ശുദ്ധമാകാന്‍ സാധിക്കൂ. ആദ്യമായി സ്നാനം ചെയ്ത് ശുദ്ധവസ്ത്രധാരണവും അതിനൊപ്പം വിഭൂതിയും, ചന്ദനവും, കുങ്കുമവും പൂശി സങ്കല്പത്തിനു മുമ്പായി പ്രാണായാമം ചെയ്യണം. മനസ്സിലെ സകല ദുഷു്ചിന്തകളേയും അകറ്റി നിര്‍ത്തണം.

സങ്കല്പം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
ഏതൊരു കര്‍മ്മവും നിസ്വാര്‍ത്ഥ താല്പര്യത്തോടെ ചെയ്തു തുടങ്ങുന്നതിന് മുമ്പേ കര്‍മ്മത്തെപ്പറ്റി വിശ്വാസം വേണം എന്നത് പോലെ തന്നെ പൂജ ചെയ്യുന്നതിന് മുമ്പായി അതില്‍ വിശ്വാസമുണ്ടായിരിക്കണം. എങ്കില്‍ മാത്രമേ പൂജ ചെയ്യുന്നതില്‍ സംതൃപ്തി ലഭിക്കൂ. ഈശ്വരനെ ആരാധിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി മനസ്സും, ഹൃദയവും, ആത്മാവും, പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളും സജ്ജമാക്കി ഈശ്വരനില്‍ അര്‍പ്പിക്കാന്‍ തയ്യാറാവണം. ലക്ഷ്യം മുന്നില്‍ കണ്ടുകൊണ്ട് അവിടെ എത്തിപ്പറ്റാനുള്ള വഴിയായ പൂജാകര്‍മ്മങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ ദൃഢനിശ്ചയത്തോടെ ഉറപ്പിച്ച് താനാണ് കര്‍മ്മിയെന്ന ഉത്തമബോധത്തോടെ പടിപടിയായ് ചെയ്യേണ്ട കര്‍മ്മത്തിലൂടെ ഈശ്വരനിലേക്ക് എത്തി ഈശ്വരനും ഈശ്വരാംശവും ഒന്നാക്കിത്തീര്‍ക്കുവാന്‍ ശ്രമിക്കണം.

കലശസ്ഥാപനം:
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
ബ്രഹ്മവിഷ്ണുമഹേശ്വരന്മാരെ ധ്യാനിച്ച്, ചതുര്‍വേദമന്ത്രങ്ങള്‍ ചൊല്ലി, സര്‍വ്വസമുദ്രജലത്തേയും പുണ്യനദീജലത്തെയും കലശത്തിലാക്കി എന്ന് സങ്കല്പിച്ചു, കലശത്തെ ഗന്ധകം, കുങ്കുമം, പുഷ്പം മുതലായ ഉപയോഗിച്ച് ശുദ്ധി വരുത്തണം. ആവാഹിച്ചതിനു ശേഷം പുണ്യജലം തളിച്ച് സര്‍വ്വ പൂജാസാമഗ്രികളും പൂജാകര്‍മ്മത്തിലേര്‍പ്പെട്ടിരിക്കുന്നവരെയും സ്വയവും ശുദ്ധി വരുത്തണം. കലശം പൂര്‍ണ്ണതയെയും വിശ്വമാതാവിനേയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
പൂജാകര്‍മ്മങ്ങള്‍ക്കായി കലശത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന ദേവന്‍ പൂജാകര്‍മ്മസമയം മുഴുവന്‍ അവിടെ തന്നെ നിലകൊള്ളുകയും പൂജ കഴിയുമ്പോള്‍ സ്വന്തം വാസത്തിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നാണു വിശ്വാസം. മൂര്‍ത്തിയുടെ താല്‍ക്കാലിക വാസമായ് വിശ്വസിക്കുന്ന കുംഭത്തിന്റെ ഭാഗങ്ങള്‍ മൂര്‍ത്തിയുടെ ശരീരഭാഗങ്ങളായ് സങ്കല്പിക്കുമ്പോള്‍ കുംഭം ശരീരമായും, ജലം രക്തമായും, നവരത്നങ്ങള്‍ നവസിദ്ധികളായും, ദര്‍ഭകള്‍ രക്തധമനികളായും, നൂലു് ഞരമ്പുകളായും, ശീല ത്വക്കായും, നാളികേരം മുഖമായും, നാളികേരത്തിന്റെ മുകളിലെ കുറ്റിഭാഗം ശിവനായും, മാവില ശിവന്റെ ജഡയായും ആണെന്നു് സങ്കല്പിക്കണം.
വിഗ്രഹാരാധന മനുഷ്യമനസ്സിനോ അവന്റെ പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കോ പരംപൊരുളിനെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിവില്ലാത്തതിനാല്‍ അതിനായി അവനു പല അടയാളങ്ങളെയും ആശ്രയിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ആദിശബ്ദമായ ഓംകാരധ്വനിയില്‍ നിന്നും ഉടലെടുത്തതത്രേ സ്രഷ്ടി സ്ഥിതി സംഹാര മൂര്‍ത്തികളുടെ രൂപവും ഭാവവും. അവനവന്റെ പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം ഉള്ള ഏതോ ഒരു ശക്തിയെ ആരാധിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ചു മനസ്സിലാക്കാന്‍ സാദ്ധ്യമായ എന്തോ ഒന്ന് ഈശ്വരാരാധനയ്ക്കു സാധാരണ മനുഷ്യനു ആവശ്യമായി വന്നു. അതിനായി ആരംഭിച്ചതാണ് വിഗ്രഹാരാധന. വാസ്തവത്തില്‍ അവന്‍ ആരാധിക്കുന്നത് വിഗ്രത്തിലെ ഘടനയായ കല്ലോ, മണ്ണോ, തടിയോ, ലോഹത്തേയോ അല്ല. മറിച്ച് അതില്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന ഈശ്വര ചൈതന്യത്തെയാണ്. കുടത്തിലെ ദ്രാവകം എന്ന പോലെ വിഗ്രഹം വെറും പാത്രം മാത്രമാണ്. ദ്രാവകത്തിന്റെ രൂപം എന്നത് പാത്രത്തിന്റെ രൂപവും. മനുഷ്യന് അവന്റെ ശ്രദ്ധ ഈശ്വരന്‍ എന്ന ഒരു കേന്ദ്രബിന്ദുവില്‍ ചെന്നെത്തിക്കുവാന്‍ വിഗ്രഹാരാധന വഴി സഹായകമാകുന്നു. വിഗ്രഹത്തെ ഭക്തന്‍ സര്‍വ്വവ്യാപിയായ ഈശ്വരശക്തിയായും അതിന്റെ വിശുദ്ധിയായും, പൂര്‍ണ്ണതയായും, സ്വാതന്ത്രതയായും, നിഷ്ക്കളങ്കതയായും, ഭക്തിയായും, സത്യമായും മനസ്സിലാക്കുന്നു. പരമാത്മാവില്‍ ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിക്കാന്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും സാധിച്ചെന്നു വരില്ല. അങ്ങിനെയുള്ളവര്‍ക്ക് ആരാധനയ്ക്ക് ഒരു വിഗ്രഹം കൂടിയേ തീരൂ.
വിഗ്രഹം എന്നത് ഒരു മുദ്രയാണ്. ക്ഷേത്രം നിര്‍മ്മിച്ചിരിക്കുന്നത് കല്ലോ തടിയോ ലോഹമോ ആണെങ്കിലും അത് മനുഷ്യന്റെ വിശ്വാസത്തിന്റെ പ്രതീകമാണ്. അവന്‍ അതിനെ ശാശ്വതപുണ്യമായ് കരുതുന്നു. അതിന്റെ ദര്‍ശനം തന്നെ അവനില്‍ ഭക്തി ഉളവാക്കുകയും അവന്‍ ഇതിന്റെ മുന്നില്‍ സാഷ്ടാഗപ്രണാമം നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. അത് ചെയ്യുമ്പോള്‍ അവന്‍ വിഗ്രഹത്തിന്റെ ഘടനയെയല്ല മറിച്ച് അത് എന്തിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കന്നുവോ അതിനെയാണ് പ്രണമിക്കുന്നത്. സാധാരണ മനുഷ്യന് പതാക എന്നത് പല നിറത്തിലുള്ള ശീല മാത്രമാണ്. പക്ഷെ ആ ശീല ഒരു രാഷ്ട്രത്തെയോ രാഷ്ട്രീയ കക്ഷിയേയോ സൂചിപ്പിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ അവര്‍ അതിനെ ബഹുമാനിക്കുകയും ഹൃദയത്തോട് ചേര്‍ത്ത് വയ്ക്കുകയും ചെയ്യും. അതിനെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ അവന്‍ ജീവന്‍ ബലി കൊടുക്കാന്‍ വരെ തയ്യാറാവും.
വിഗ്രഹാരാധനയില്‍ ഭക്തി ആരംഭിക്കുമ്പോള്‍ ആ വിഗ്രഹം പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന മൂര്‍ത്തി അവനെ അനുഗ്രഹിക്കും എന്നളളതാണ് വിശ്വാസം.  സര്‍വ്വവ്യാപിയായ ഈശ്വരസമമായ പഞ്ചഭൂതങ്ങള്‍ അടങ്ങിയതാണ് വിഗ്രഹമെങ്കിലും ആ ഈശ്വരാംശം വഴി ആരാധന ദൈവത്തിലേക്കാണ് നയിക്കുന്നത്. അന്യരെ കാണുമ്പോള്‍ നമസ്ക്കരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് അവന് സന്തോഷം ലഭിക്കുന്നു എന്നു പറയുന്നത് പോലെ വിഗ്രഹത്തിലൂടെ ഈശ്വരനെ നമസ്ക്കരിക്കുമ്പോള്‍ ഈശ്വരന്‍ സംപ്രീതനാകുന്നു. ആ ദിവ്യദര്‍ശനം തന്നെ മനസ്സിനെ തൃപ്തിയുടേയും ഭക്തിയുടേയും തലങ്ങളിലേക്കു് മനുഷ്യനെ ഉയര്‍ത്തുന്നു. പൂജാകര്‍മ്മങ്ങള്‍ വഴി ഈശ്വരസാന്നിധ്യം ആവാഹിക്കപ്പെട്ടതാണ് വിഗ്രഹം. അതിനു ചുറ്റും ഒരു പ്രത്യേകതരം ആകര്‍ഷണവലയം തന്നെ ഉണ്ട്. കര്‍മ്മങ്ങള്‍ക്കുപയോഗിക്കുന്ന കുങ്കുമം, മഞ്ഞള്‍, ചന്ദനം, തീര്‍ത്ഥം, മണിനാദം, മന്ത്രോച്ചാരണം, ആടകള്‍, അലങ്കാരങ്ങള്‍, ആരതി, എന്നിവ എല്ലാം തന്നെ നമ്മുടെ പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ വഴി ആ ശക്തികേന്ദ്രത്തെ ബലപ്പെടുത്താന്‍ ഉതകുന്നതാണു്. നവദ്വാരങ്ങളില്‍ മനുഷ്യന്റെ സപ്തദ്വാരങ്ങള്‍ തലയിലാണു് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. വിഗ്രഹമൂര്‍ത്തിയുടെ സമീപത്ത് നിന്നും ഉയരുന്ന ശബ്ദതരംഗങ്ങള്‍ വഴി കാതിലൂടെയും, ഗന്ധം വഴി മൂക്കിലൂടെയും, തീര്‍ത്ഥം വഴി വായിലൂടെയും, ദര്‍ശനം വഴി കണ്ണിലൂടെയും ഈശ്വരചൈതന്യം വിഗ്രഹത്തില്‍ നിന്നും ഭക്തനിലേക്ക് പ്രവേശിച്ച് അവന്‍ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടുന്നു.
അമ്പലത്തില്‍ ആരതിയ്ക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്ന കര്‍പ്പൂരത്തിന് വായു ശുദ്ധീകരിക്കുവാനുള്ള ശക്തിയുണ്ട്. അതിന്റെ ഹൃസ്വസ്ഥായിയായ ദീപനാളം മനുഷ്യജീവന്റെ ഹൃസ്വത സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അമ്പലമണി മുഴക്കവും മന്ത്രോച്ചാരണവും കാതിനു കുളിര്‍മ്മ പകരുന്നു.
ദൈവത്തിന് സമര്‍പ്പിക്കുന്നത് പുഷ്പമായാലും, ദീപമായാലും, ധൂപമായാലും അവയെല്ലാം ഭക്തന്റെ ഭക്തിയ്ക്ക് തെളിവായ് ദൈവം കാണുന്നു. പുഷ്പം ഭക്തന്റെ സ്നേഹത്തേയും, കര്‍പ്പൂരം അവന്റെ ബഹുമാനത്തേയും, ദീപം ശാന്തതയേയും പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. പൂജാകര്‍മ്മങ്ങളെ വെറും ശാരീരിക പ്രക്രിയായി മാത്രം കാണാതെ അതിലുള്‍ക്കൊള്ളുന്ന ആശയത്തെ മനസ്സിലാക്കി അതിനെ ഒരു മാധ്യമമായി കണ്ടുകൊണ്ട് ആരാധന നടത്തേണ്ടിയിരിക്കുന്നു...

➖➖➖➖➖➖➖➖➖
സദാശിവ സമാരംഭം
ശങ്കരാചാര്യ മധ്യമം
അസ്മാത് ആചാര്യപര്യന്തം
വന്ദേ ഗുരു പരമ്പരാം.

ശാസ്താവിന്റെ വാഹനം

ശാസ്താവിന്റെ വാഹനം
🎀🔱🎀🔱🦅🔱🎀🔱🎀
ദേവന്റെ അല്ലെങ്കില്‍ ദേവിയുടെ സ്വരൂപം ഏതിലൂടെ ഭക്തര്‍ക്കു സ്പഷ്ടമാകുന്നുവോ (ഭക്തരില്‍ എത്തിച്ചേരുന്നുവോ) അതിനെ പ്രതീകവത്കരിക്കുന്നതാണു വാഹനം. സാധാരണയായി തിര്യഗ് രൂപങ്ങളില്‍ ഒന്നായിരിക്കും വാഹനമായി പറയുക.

വിഷ്ണുവിനു ഗരുഡന്‍, ശിവനു വൃഷഭം, ദുര്‍ഗയ്ക്കു സിംഹം, സരസ്വതിക്കു ഹംസം എന്നിങ്ങനെ.’പുലിവാഹനനേ ശരണം പൊന്നയ്യപ്പാ’ എന്ന് ഭക്തിപൂര്‍വ്വം നാം ശരണം വിളിക്കാറുണ്ട്.

പന്തളം രാജ്ഞിയുടെ തലവേദന ശമിപ്പിക്കുന്നതിനു പുലിപ്പാല്‍ തേടിപ്പോയ അയ്യപ്പന്‍ പുലിരൂപം ധരിച്ച ദേവേന്ദ്രനു മുകളിലേറി കൊട്ടാരത്തില്‍ തിരിച്ചെത്തി എന്നാണു ഐതിഹ്യം. അതിനാല്‍ പുലിവാഹനനായ അയ്യപ്പന്‍ ഭക്തമനസ്സുകളില്‍ പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെട്ടു. എന്നാല്‍ തന്ത്രശാസ്ത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ ശാസ്താവിന്റെ വാഹനമായി പറയുന്നത് കുതിരയെ ആണ്.

ഭഗവാന്റെ ധ്വജപ്രതിഷ്ഠകളില്‍ വാഹനമായി പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെടുന്നത് അശ്വമാണ്. ശാസ്താവിന്റെ കൊടിയടയാളവും കുതിര തന്നെ.

വാജിവാഹനന്‍, തുരഗവാഹനന്‍, തുരംഗവാഹനന്‍, ഹയാരൂഢന്‍, അശ്വാരൂഢന്‍ എന്നെല്ലാം ശാസ്താവ് വിളിക്കപ്പെടുന്നു. അതിവേഗം ഗമിക്കുന്നത്, ചിന്ത എന്നെല്ലാമാണു തുരഗം (തുരംഗം), അശ്വം, വാജി, ഹയം എന്നീ പദങ്ങള്‍ക്കെല്ലാമുള്ള സാമാന്യാര്‍ത്ഥം. മനുഷ്യന്റെ ചിന്തകളെയാണു ധര്‍മ്മമൂര്‍ത്തിയായ ശാസ്താവിന്റെ വാഹനമായി കല്‍പ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്.

അതിവേഗം സഞ്ചരിക്കുന്ന ചിന്തകളെ നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള കടിഞ്ഞാണ്‍ ഭഗവാന്റെ കയ്യിലാണ്. വ്രതവിശുദ്ധിയാണു കടിഞ്ഞാണ്‍. ഭക്തന്റെ ചിന്തകളെ നേര്‍വഴിക്കുനയിക്കുന്നവന്‍ എന്നു സൂചിപ്പിക്കുവാനാണു പ്രതീകാത്മകമായി തുരഗവാഹനനായി ശാസ്താവിനെ പൂര്‍വ്വികര്‍ അവതരിപ്പിച്ചത്.

കാറ്റിനെ വെല്ലുന്ന വേഗത്തില്‍ പായുന്ന കുതിരയുടെ പുറത്ത് അമ്പും വില്ലും ധരിച്ചവനായി ഭക്തരുടെ മനസ്സാകുന്ന കാട്ടില്‍ വിഹരിക്കുന്ന രാഗദ്വേഷാദികളായ ദുഷ്ടമൃഗങ്ങളെ സംഹരിക്കാന്‍ എഴുന്നള്ളുന്ന വില്ലാളിവീരനാണു ധര്‍മ്മശാസ്താവ് എന്ന് ഒരു ധ്യാനശ്ലോകത്തില്‍ ഭഗവാനെ വന്ദിക്കുന്നതും അതിനാല്‍ത്തന്നെ ശ്രദ്ധേയമാണ്.

ആരൂഢഃ പ്രൗഢവേഗ പ്രവിജിതപവനം തുംഗതുംഗം തുരംഗം

ചേലം നീലം വസാനഃ കരതലവിലസല്‍ കാണ്ഡകോദണ്ഡ ദണ്ഡഃ

രാഗദേ്വഷാദിനാനാവിധമൃഗപടലീഭീതികൃല്‍ ഭൂതഭര്‍ത്താ

കുര്‍വ്വന്നാഖേടലീലാം പരിലസതു മനഃകാനനേ മാമകീനേ

വേദങ്ങളില്‍ വാജി ശബ്ദം ബലവാനായ ജീവാത്മാവ് എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലാണു പ്രയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. അപ്പോള്‍ വാജിവാഹനന്‍ ജീവാത്മാവിനോടു ചേര്‍ന്ന പരമാത്മാവ് എന്ന ആശയവും ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നു.

മദമേറിയ ആനപ്പുറത്ത് ഏറിയവനായും (മദഗജാരൂഢം) ശാസ്താവിനെ ധ്യാനിക്കാറുണ്ട്. ശാസ്താവിന്റെ ശത്രുനാശകഭാവത്തിലുള്ള ധ്യാനങ്ങളിലാണു (രജോഗുണ, തമോഗുണ ധ്യാനങ്ങളില്‍) മദഗജവാഹനം പറയപ്പെടുന്നത്.

തേജോമണ്ഡലമധ്യഗം ത്രിണയനംദിവ്യാംബരാലങ്കൃതം

ദേവം പുഷ്പശരേക്ഷു കാര്‍മുകലസാണിക്യപാത്രാഭയം

ബിഭ്രാണം കരപങ്കജൈര്‍ മദഗജസ്‌കന്ധാധിരൂഢം വിഭും

ശാസ്താരം ശരണം ഭജാമി സതതംത്രൈലോക്യസമ്മോഹനം

കല്‍ഹാരോജ്ജ്വല നീലകുന്തളഭരംകാളാംബുദശ്യാമളം

കര്‍പ്പൂരാകലിതാഭിരാമവപുഷംകാന്തേന്ദു ബിംബാനനം

ശ്രീ ദണ്ഡാങ്കുശപാശശൂല വിലസത്പാണിം മദാന്ധദ്വിപാ-

രൂഢം ശത്രുവിമര്‍ദ്ദനം ഹൃദി മഹാശാസ്താരമാദ്യം ഭജേ   

മദയാനയുടെ സവിശേഷത എന്തിനേയും തല്ലിത്തകര്‍ക്കാനുള്ള ആക്രമണോത്‌സുകതയാണ്. ആ മദയാനയെ നിയന്ത്രിച്ച് അതിനു മുകളിലേറി ശത്രു സമൂഹത്തിനു നേരെ പടനയിക്കുന്ന മഹാപരാക്രമിയാണു ശാസ്താവ്.

വ്യാഘ്രം (പുലി, കടുവ), സിംഹം (ഹരിവരാസനം) എന്നീ വാഹനങ്ങളേറിയ ശാസ്താസങ്കല്‍പ്പങ്ങളും ഇതു തന്നെ ആണു സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.

ധര്‍മ്മമാര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ ചലിക്കുമ്പോള്‍ നേരിടേണ്ടിവരുന്ന കാമക്രോധലോഭമോഹമദമാത്‌സര്യാദികളാകുന്ന ശത്രുക്കളെ എതിരിടാന്‍ വാഹനമേറിയ ശാസ്താവിന്റെ കൃപ ഭക്തനു ആവശ്യമായി വരുന്നു. കരുണാമൂര്‍ത്തിയായ ഭഗവാന്‍ ഭക്തനെ രക്ഷിക്കാന്‍ വന്നെത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

എന്താണ് ഭക്തി? *ആരാണ് യഥാര്‍ത്ഥ ഭക്തന്‍?

എന്താണ് ഭക്തി? *ആരാണ് യഥാര്‍ത്ഥ ഭക്തന്‍?

നിത്യജീവിതത്തില്‍ നാമെല്ലാം തന്നെ സര്‍വ്വസാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു വാക്കാണ്‌ ''ഭക്തി''. ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ പതിവായി ദര്‍ശനം നടത്തുകയോ, നെറ്റിയില്‍ ഒരു കുറി തൊടുകയോ, ആചാരാനുഷ്ടാനങ്ങളില്‍ പങ്കെടുക്കുകയോ, സ്ഥിരമായി പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ നടത്തുകയോ ചെയ്യുന്ന ആരെ കണ്ടാലും ഉടന്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ പറയുന്നത് കേള്‍ക്കാം;  അവന്‍ അല്ലെങ്കില്‍ അവള്‍ ഒരു വലിയ ഭക്തന്‍ അല്ലെങ്കില്‍ ഭക്തയാണ് എന്ന്. പക്ഷെ അങ്ങിനെ പറയുന്നത് ശരിയാണോ ? ഇത്തരം കര്‍മ്മങ്ങള്‍ അനുഷ്ടിക്കുന്ന എല്ലാവരും ഭക്തര്‍ എന്ന വിശേഷണത്തിന് സത്യത്തില്‍ യോഗ്യരാണോ ?

ഒരിക്കലും യോഗ്യരല്ല എന്നാണ് ഉത്തരം. അങ്ങിനെ കാണുന്നവരെയെല്ലാം സൂചിപ്പിക്കുവാന്‍ വളരെയധികം അര്‍ത്ഥവത്തായ വാക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നത് ഒരു കാരണവശാലും ശരിയല്ല. എന്തെന്നാല്‍, പുരാണങ്ങളും മറ്റു ഹൈന്ദവ ഗ്രന്ഥങ്ങളും നാം വായിക്കുകയാണെങ്കില്‍ ഈശ്വരനെ പൂജിക്കുന്നവരും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുത്തുന്നവരുമായ നിരവധി പേരെ നമുക്ക് അറിയുവാന്‍ കഴിയും പക്ഷെ അവരെ എല്ലാവരെയും നാം ഭക്തന്‍ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാറില്ല ഉദാഹരണം: രാവണന്‍, ഹിരണ്യകശിപു, ത്രിപുരാസുരന്‍, അന്ധകാസുരന്‍, മുതലായ എല്ലാവരും സ്ഥിരമായി ഈശ്വരപൂജ നിര്‍വ്വഹിച്ചിരുന്നവരും, കഠിന തപസ്സിനാല്‍ ഭഗവാനെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുത്തി ഒരുപാട് വരങ്ങള്‍ നേടിയവരും ആയിരുന്നു. പക്ഷെ ഇവരെയൊന്നും നാം ഭക്ത രാവണന്‍, ഭക്ത കൈടഭന്‍, ഭക്ത വൃതന്‍ മുതലായ പേരുകളില്‍ വിശേഷിപ്പിക്കാറില്ല; അതേ സമയം ഭക്തന്‍ എന്ന പദവി നാം കൊടുക്കുന്ന ചില പുരാണ കഥാപാത്രങ്ങളും ഉണ്ട്. ഉദാഹരണം: ഭക്ത ഹനുമാന്‍, ഭക്ത പ്രഹ്ലാദന്‍, ഭക്ത കുചേലന്‍... എന്നിങ്ങനെ...!

ഇനി മുകളില്‍ പറഞ്ഞ രണ്ടു കൂട്ടരും തമ്മിലുളള വ്യത്യാസം എന്തെന്ന് ശരിക്കും പഠിച്ചാല്‍ നമുക്ക് ഭക്തി എന്തെന്ന് മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ എളുപ്പമാണ്. എങ്ങിനെയെന്നാല്‍, വിരക്തി ഉണ്ടാകുമ്പോള്‍ മാത്രമാണ് ഒരാള്‍ക്ക് യഥാര്‍ത്ഥ ഭക്തി ഉണ്ടാകുന്നത് എന്ന് പറയാം. പക്ഷെ എന്താണ് വിരക്തി ? ഈ ശരീരം നശ്വരമാണ് എന്നും; അതിനാല്‍ നശ്വരമായ ഈ ശരീരവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു കിടക്കുന്ന എല്ലാ ലൌകിക സുഖങ്ങളും വന്നും പോയും ഇരിക്കുന്നവയാണ് എന്നും മനസ്സിലാക്കുമ്പോള്‍ ശരീരത്തിനാല്‍ മാത്രം ലഭിക്കുന്ന സുഖം തേടി ജീവിക്കുന്ന നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന് എന്ത് അര്‍ത്ഥമാണ് ഉള്ളത് ? അതിനാല്‍ സുഖം തേടുന്നു എങ്കില്‍ നിത്യമായ ഒരു വസ്തുവില്‍ ആയിരിക്കണം. അനുനിമിഷം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ നമുക്ക് എന്നെന്നും ആശ്രയിക്കുവാന്‍ പാകത്തില്‍ ഒരു മാറ്റവും കൂടാതെ എന്നും ഒരുപോലെ നില നില്‍ക്കുന്ന ആ സത്യം ഏതാണ് ?

ഇങ്ങിനെ ചിന്തിക്കുന്നിടത്താണ് ഒരാളുടെ സത്യാന്വേഷണം ആരംഭിക്കുന്നത്; ഈ അന്വേഷണത്തിലൂടെ മുന്നോട്ടു പോകുന്ന ഒരാള്‍ക്ക് തീര്‍ച്ചയായും ലക്ഷ്യപ്രാപ്തി ഉണ്ട് എന്ന് അതിനെ സാക്ഷാത്കരിച്ച ഗുരുവര്യന്മാര്‍ നമ്മോടു തെളിവുകള്‍ നിരത്തി പറഞ്ഞു തരുന്നു. ആ ഒരൊറ്റ സത്യത്തെ തന്നെയാണ് നാം ഈശ്വരന്‍, ശിവന്‍, പരമാത്മാവ്‌ മുതലായ വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഹരിനാമ കീര്‍ത്തനത്തില്‍ ഗുരുവര്യന്‍ എഴുത്തച്ഛന്‍ പറയന്നു ''അര്‍ക്കാനലാദി വെളിവൊക്കെ ഗ്രഹിക്കുമൊരു കണ്ണിന്നു കണ്ണ് മനമാകുന്ന കണ്ണതിന് കണ്ണായിടുന്ന പൊരുള്‍ താനെന്നുറയ്ക്കുമളവാനന്ദമെന്തു ഹരി നാരായണായ നമ:". ഇത്രയും മനസ്സിലാക്കിക്കഴിഞ്ഞ ഒരു വ്യക്തിയെ ജീവിതത്തിലെ ഒരു പ്രാരബ്ദങ്ങളും ഒരിക്കലും ബാധിക്കുകയില്ല. കാരണം ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലെ നിയമം അനുസരിച്ച് തന്റെ ഇന്ദ്രിയങ്ങളും മനസ്സും പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു എന്നും എല്ലാറ്റിനും സാക്ഷിയായ ആ പരമാത്മാവിനെ സക്ഷാത്കരിക്കുകയാണ് തന്റെ പരമമായ ലക്‌ഷ്യം എന്നും; ഒപ്പം ക്ഷണികവും സ്വപ്ന സദൃശവുമായ ഈ ജീവിതം ഈശ്വരാര്‍പ്പണമായി ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കണം എന്നും അവന്‍ മനസിലാക്കുന്നു. അങ്ങിനെ മനസ്സിലാക്കി ജീവിക്കുന്ന ഒരാളാണ് യഥാര്‍ത്ഥ ഭക്തന്‍.; ഈശ്വരനോട് ആവശ്യപ്പെടുവാന്‍ അവന് ഒന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല. അവന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടാലും ഇല്ലെങ്കിലും അവന്റെ എല്ലാ ആവശ്യവും ഭഗവാന്‍ തന്റെ സ്വന്തം ആവശ്യമായി കണ്ട് സാധിച്ചു കൊടുക്കുന്നു എന്നത് നമുക്ക് ഭക്തന്മാരുടെ പുരാണ കഥകള്‍ വായിച്ചാല്‍ മനസ്സിലാവുന്നതാണ്. ചില ഉദാഹരങ്ങള്‍ പറയാം:

ഈശ്വരാര്‍പ്പണമായി കര്‍മ്മം ചെയ്യുന്നതിന് ഏറ്റവും വലിയ ഒരു ഉദാഹരണം ആണ് ഭക്ത ഹനുമാന്‍. അദ്ധേഹത്തെപ്പോലെ കര്‍മ്മം അനുഷ്ടിക്കുവാന്‍ ആര്‍ക്കെങ്കിലും സാധിക്കുമോ ? എന്തെങ്കിലും ഒരു ഫലം ആഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ടാണോ ഹനുമാന്‍ ചിന്തിക്കുവാന്‍ പോലും അസാധ്യമായ കര്‍മങ്ങള്‍ അനുഷ്ടിച്ചത് ? അപ്രകാരം തന്നെ പ്രഹ്ലാദന്‍. സ്വന്തം പിതാവ് തന്നെ വധിച്ചു കളയുവാന്‍ വേണ്ടി ചെയ്യുന്ന ദുഷ്ക്കര്മങ്ങള്‍ എന്തെന്ന് പോലും അറിയാതെ ഭഗവാനില്‍ സര്‍വ്വവും അര്‍പ്പിച്ച് എല്ലാം ഭഗവാന്റെ ലീലകള്‍ ആയി കണ്ടു കൊണ്ട് എല്ലാ ആപത്തുകളെയും നേരിടുന്നു; ഒരു തലനാരിഴയ്ക്ക് പോലും പോറല്‍ പറ്റാതെ ഭഗവാന്‍ തന്റെ ഭക്തനെ എല്ലാ ആപത്തുകളില്‍ നിന്നും മോചിപ്പിക്കുന്നു. സ്വകര്‍മ്മ ഫലമായി ലഭിച്ച ദാരിദ്ര്യം സഹിക്ക വയ്യാതെ ഭഗവാനെ കാണുവാന്‍ പുറപ്പെടുന്ന കുചേലന്‍ ആണ് അടുത്ത ഉദാഹരണം. അവിടെ ഭഗവദ് ഭക്തിയില്‍ എല്ലാം മറന്നു ഭഗവാന്റെ സ്നേഹോപചാരങ്ങള്‍ ഏറ്റു വാങ്ങി; പോയ കാര്യം പോലും മറന്നു പാവം തിരിച്ചു പോരുന്നു. പക്ഷെ അര്‍ഹിച്ചതിലും കൂടുതല്‍ നല്‍കി ഭഗവാന്‍ തന്റെ ഭക്തനെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു. എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചിട്ടാണോ ഭഗവാന്‍ മുകളില്‍ പറഞ്ഞ ഭക്തന്മാരെ അനുഗ്രഹിച്ചത് ? ഒരിക്കലുമല്ല. ഈശ്വരാര്‍പ്പണമായി കര്‍മ്മങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നവന് ലോകത്തില്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ അതിശയിക്കുന്ന രീതിയില്‍ കര്‍മ്മം ചെയ്യുവാനുള്ള ശക്തി നല്‍കി ഭഗവാന്‍ എന്നും തന്റെ ഭക്തന്മാരെ കാത്തു രക്ഷിക്കുന്നു.

ഭക്തി എന്താണെന്ന് മനസ്സിലായി എങ്കില്‍; സ്വയം ഭക്തന്‍ എന്ന ഒരു പദത്തിന് നാം യോഗ്യരാണോ എന്ന് സ്വയം ചിന്തിക്കുക. ലക്‌ഷ്യം സ്വര്‍ഗ്ഗപ്രാപ്തിയോ, ധനമോ, മോക്ഷമോ, എന്തുമാകട്ടെ, സ്വന്തം കാര്യസാധ്യത്തിനു വേണ്ടി ഈശ്വരനെ വിളിക്കുന്നവന്‍ ഭക്തനല്ല മറിച്ച് ആസക്തന്‍ ആണെന്നറിയുക. ഇന്ന് ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ കാണുന്നവരില്‍ അധികവും ഇങ്ങനെ ആസക്തി എന്ന രോഗം മനോരോഗം ബാധിച്ചവര്‍ ആണ് എന്നതാണ് സത്യം. അതിനാല്‍ ക്ഷണികമായ ഫലങ്ങള്‍ മാത്രം നല്‍കുന്ന ആസക്തിയെ കൈവിട്ടു ഭക്തിയെ സ്വീകരിക്കുക. എലാ ഐശ്വര്യങ്ങളും തനിയെ വന്നു ചേരുന്നത് കാണാം.

ഇത് കൂടാതെ ചിലര്‍ പ്രയോഗിക്കുന്ന ഒരു വാക്കാണ്‌ ''ഈശ്വരവിശ്വാസം അഥവാ ഈശ്വരവിശ്വാസി''. അതുമായി സനാതന ധര്‍മ്മത്തിന് ഒരു ബന്ധവുമില്ല. സ്വന്തമായി ഒരു അറിവും ബുദ്ധിയും ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യരുടെ സങ്കല്‍പ്പിക അഭയ കേന്ദ്രം മാത്രമാണ് വിശ്വാസം. ഒരു വിശ്വസി ഒരിക്കലും സത്യത്തില്‍ എത്തിച്ചേരുന്നതല്ല. കാരണം വിശ്വാസം എല്ലാം അന്ധവിശ്വാസം തന്നെയാണ്. പതിനെട്ടു പുരാണങ്ങളിലും നാല് വേദങ്ങളിലും ഇതിഹാസങ്ങളിലും ഭഗവദ് ഗീതയിലും "വിശ്വാസം'' എന്നോ "വിശ്വസിക്കണം'' എന്നോ ഒരു വാക്ക് പോലും കാണിച്ചു തരുവാന്‍ ആര്‍ക്കും ഒരിക്കലും സാധ്യമല്ല. ഹൈന്ദവ ധര്‍മ്മം അനുസരിച്ച് ഈശ്വരന്‍ വിശ്വസിക്കുവാന്‍ ഉള്ളതല്ല, നേരിട്ട് അനുഭവിച്ച് അറിയുവാന്‍ ഉള്ളതാണ്. അങ്ങിനെ അറിയുക എന്നതാണ് ഓരോ ജീവന്റെയും പരമമായ ലക്‌ഷ്യം. ആ ലക്‌ഷ്യം സാധിക്കും വരെ ജനന മരണ ചക്രങ്ങള്‍ തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടേ ഇരിക്കും, അതാണ്‌ പ്രകൃതി നിയമം.
ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ ഭക്തി കൊണ്ട് നേടാൻ കഴിയുന്നത് ആത്മ പരമാത്മ ജ്ഞാനവും ജ്ഞാനത്താൽ ശ്രേഷ്ട കർമ്മവും ശ്രേഷ്ട കർമ്മങ്ങളുടെ ഫലമായി ശാന്തിയും സുഖവും നേടുന്നു.

ഓം ശാന്തി:

തത്വമസി!!

🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻

                          തത്വമസി!!

ചന്ദൊഗ്യോപനിഷത്തില്‍ , ഉദ്ദാലകന്‍ , തന്‍റെ മകനായ ശ്വേതകേതുവിനോട് പറഞ്ഞ വാക്കാണിത്..

തത്വമസി!! (അതു നീ തന്നെയാകുന്നു)

അത് കേട്ട് ശ്വേതകേതുവിനും സംശയം.. ഞാന്‍ എങ്ങനെ പരമാത്മാവാകും??

അതിനു മറുപടിയായി ഉദ്ദാലകന്‍ തന്‍റെ മകനോട് അഗ്നി കൊണ്ട് വരുവാന്‍ പറഞ്ഞു.

ശ്വേതകേതു ഒരു വിളക്ക് കത്തിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു!!

"നിന്നോട് അഗ്നി കൊണ്ട് വരുവാനല്ലേ പറഞ്ഞത്?" ഉദ്ദാലകന്‍റെ ചോദ്യം.

ശ്വേതകേതു പിന്നീടൊരു തിരി തെളിയിച്ചു കൊണ്ട് ചെന്നു!!

"നിന്നോട് അഗ്നി കൊണ്ട് വരുവാനല്ലേ പറഞ്ഞത്?" വീണ്ടും അതേ ചോദ്യം.

ശ്വേതകേതു ഉടനെ ഒരു കനല്‍ക്കട്ട എടുത്തു ചകിരിയില്‍ വെച്ച് കൊണ്ട് ചെന്നു!!

"നിന്നോട് അഗ്നി കൊണ്ട് വരുവാനല്ലേ പറഞ്ഞത്?"

ശ്വേതകേതുവിനു സഹികെട്ടു, അവന്‍ തിരിച്ച് ചോദിച്ചു:

"എങ്ങിനെയാണ് അഗ്നി മാത്രമായി കൊണ്ട് വരിക, അതിനൊരു ഇരിപ്പിടം വേണ്ടേ?"

"അതെ, അതാണ്‌ നിന്‍റെ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം.അഗ്നിക്ക് സ്ഥിതി ചെയ്യാന്‍ ഒരു ഉപാധി ആവശ്യമാണ്‌.അതുപോലെ പരമാത്മാവിനു ഇരിക്കാന്‍ ഉള്ള ഉപാധിയാണ് നിന്‍റെ ശരീരം.അതായത് പരമാത്മാവ്‌ നിന്നിലും എന്നിലും സര്‍വ്വ ചരാചരങ്ങളിലും സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു"

🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻

ശനിയാഴ്ച വ്രതം

🌗💫🌗💫🌗💫🌗💫🌗💫🌗

                  ശനിയാഴ്ച വ്രതം

🏜🏜🏜🏜🏜🏜🏜🏜🏜🏜🏜

ജീവിതത്തിലെ വിഘ്‌നങ്ങളില്‍നിന്ന് കരകയറാനും ഇനി വരാതിരിക്കുവാനും വേണ്ടി അനുഷ്ഠിക്കുന്നതാണിത്. ശാസ്താവിനെ പ്രീതിപ്പെടുത്തലാണ് മുഖ്യലക്ഷ്യം. ശുക്ലപക്ഷ ശനി മുതല്‍ പത്തൊന്‍പതു ആഴ്ചകളിലാണ് ഈ വ്രതം ആചരിക്കേണ്ടത്. ശനിയാഴ്ചയും പ്രദോഷവും ഒത്തുവരുന്ന ദിനം വിശേഷമാണ്. കുടുംബത്തില്‍ ഐക്യം, സാമ്പത്തികാഭിവൃദ്ധി, കലഹനിവാരണം, ശത്രുപദ്രവം, പിതൃകോപം, ബാധദോഷങ്ങള്‍ ഇത്യാദികള്‍ നീങ്ങുവാന്‍ ഈ വ്രതം അനുഷ്ഠിക്കേണ്ടതാണ് .

ഈ ദിവസം ശനിഗ്രഹത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കി പൂജയും ചെയ്യാം. ശനിക്ക് പ്രിയങ്കരങ്ങളായ കറുത്ത വസ്ത്രം, എള്ള്, ഇരുമ്പ്, ഉഴുന്ന്, എണ്ണ ഇത്യാദിയൊക്കെ നിര്‍ബന്ധമാണ്. ഇവകൊണ്ട് പൂജ ചെയ്യുന്നത് ശനി ദോഷം അകറ്റുവാന്‍ ആവശ്യമാണ്. ഈ വ്രതമനുഷ്ഠിക്കുന്നവര്‍ സാമാന്യമായുള്ള വ്രതവിധികള്‍ പാലിക്കേണ്ടതാണ്. ഒരിക്കലൂണ് അനുവര്‍ത്തിക്കണം .

ശാസ്താക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ ദര്‍ശനം നടത്തുകയും ശാസ്താ കീര്‍ത്തനങ്ങളും ശനീശ്വരകീര്‍ത്തനങ്ങളും ചൊല്ലുകയും വേണം. ശാസ്താ ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ നീരാജനം വഴിപാട് നടത്തുന്നത് ഉത്തമമാണ്. സകലബാധകള്‍ അകറ്റാനും ഐശ്വര്യം പ്രദാനം ചെയ്യാനും വ്രതാനുഷ്ഠാനത്തിന് കഴിയുന്നുണ്ട് .

ഭാരതീയ സങ്കല്പത്തിലെ തീർത്ഥാടനം

ഭാരതീയ സങ്കല്പത്തിലെ തീർത്ഥാടനം

            സ്വാമി നിർമ്മലാനന്ദഗിരി മഹരാജ്

  ഭിക്ഷാന്നം ഭുജിക്കുകയും തീർത്ഥാടനം നടത്തുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ ഏത്‌ മാറാരോഗവും പോകുന്നുവെന്ന്‌ ഭാരതീയർ വിശ്വസിക്കുകയും അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഭിക്ഷ എന്നുപറയുന്നതാണ്‌ ഏറ്റവുംവലിയ ഔഷധം. കാരണം, രോഗങ്ങളെ ഉണ്ടാക്കുന്നത്‌ അഹന്തയാണ്‌. ഭിക്ഷയിൽ അഹന്തപോകയാൽ ഏറ്റവുംവലിയ ഔഷധം അതായിത്തീരുന്നു.
ഭാരതീയരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം തീർത്ഥാടനം എന്നുപറയുന്നത്‌ തീർത്ഥം ആടുന്നതിനെയാണ്‌. അതുകൊണ്ട്‌, തീർത്ഥാടനത്തിന്‌ പോയി, യാത്രകഴിഞ്ഞു തിരിച്ചുവരുന്നവർ തീർത്ഥമാടാറുതന്നെയില്ല. കാശിയിലോ, ഗയയിലോ, ബദരിയിലോ, കേദ‍ാരത്തിലോ, കൈലാസത്തിലോ, ഗംഗോത്രിയിലോ, ഗോമുഖിലോ ഒക്കെ യാത്രചെയ്തിട്ട്‌ - അവിടങ്ങളിലെ ലോഡ്ജുകളിൽ താമസിച്ച്‌; അവിടുത്തെ ചൂടുവെള്ളത്തിൽ കുളിച്ച്‌, തിരിച്ചുവന്ന്‌ നാട്ടുകാരോടൊക്കെ അഭിമാനത്തോടെ പറയും, തീർത്ഥാടനം കഴിഞ്ഞെത്തിയെന്ന്‌.

      തീർത്ഥം ആടുക എന്നുപറഞ്ഞാൽ: പരമപവിത്രമായ ആ ജലസ്രോതസ്സുകളിൽ ഒട്ടേറെ അനുഭൂതിസമ്പന്നരായ മുനീശ്വരന്മാരുടെ സങ്കല്പമുണ്ട്‌. ജലത്തിനുമാത്രമാണ്‌ ഈ കഴിവുള്ളത്‌. തീർത്ഥത്തെ എങ്ങനെ സങ്കൽപ്പിക്കുന്നുവോ, അതുപോലെയാണ്‌ അതുവരുന്നത്‌. അതിലേക്ക്‌ ഇറങ്ങുന്നതിന്‌ മുമ്പ്‌, എന്റെ സമസ്തപാപങ്ങളും ഇതിൽ കഴുകുന്നുവെന്ന്‌ സങ്കൽപിച്ച്‌ ഇറങ്ങുന്നവന്റെ പാപങ്ങളെല്ലാം കഴുകിക്കളയുന്നു. ഒരു തീർത്ഥാടനത്തോടുകൂടി സമസ്ത രോഗങ്ങളും പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഭിക്ഷാന്നം ഭുജിക്കുകയും തീർത്ഥാടനം നടത്തുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ ഏതുമാറാരോഗവും പോകുന്നുവെന്ന്‌ ഭാരതീയർ വിശ്വസിക്കുകയും അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

       ഭിക്ഷ എന്നുപറയുന്നതാണ്‌ ഏറ്റവുംവലിയ ഔഷധം, ` ഭിക്ഷൗഷധം ഭുജ്യതാം`യെന്ന്‌ സാധനാപഞ്ചകത്തിൽ ശങ്കരൻ പറയുന്നുമുണ്ട്‌. കാരണം, രോഗങ്ങളെ ഉണ്ടാക്കുന്നത്‌ അഹന്തയാണ്‌. ഭിക്ഷയിൽ അഹന്തപോകയാൽ, ഏറ്റവുംവലിയ ഔഷധം അതായിത്തീരുന്നു.

     അഹന്ത വരുമ്പോൾ, വേണമെന്നും വേണ്ടയെന്നുമുള്ള രണ്ട്‌ ഭാവങ്ങൾ നമുക്കുണ്ട്‌. അഹന്ത പ്രകൃത്യാപോയിയെങ്കിൽ ഇരക്കാൻ; സ്വയം ഇരപ്പാളിയാകാനുള്ള ഒരുമനസ്സ്‌  നമുക്കുണ്ടാകും. മറ്റൊരാളോട്‌ ഒരുകാര്യം ചോദിച്ചുവാങ്ങാൻ കഴിയണമെങ്കിൽ,  അയാളിലെ പ്രഭുവിനെ കാണാൻ കഴിയണം. മറ്റൊരാളിലെ പ്രഭുവിനെ അംഗീകരിക്കുവാൻ കഴിയുമ്പോൾതന്നെ കിഞ്ചിജ്ഞനായ ഞാൻ, വാസനകളോട്‌ കൂടിചേർന്ന്‌ ചെറുതായി. തദാകാരമായി വിലസുന്ന അയാളുടെ ഇദാകാരമായ വൃത്തിവിശിഷ്ടമായ ഞാനും - എന്നബോധം സംജാതമാകുകയായി. ഇത്‌ പ്രകൃത്യാസംഭവിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ, ഒരാൾക്ക്‌ ഭിക്ഷയെടുക്കാനാകൂ.

      ഭിക്ഷാടനം പണ്ട്‌ സന്ന്യാസത്തിൽ നിർബ്ബന്ധമായിരുന്നു. ഇന്നതില്ല. ബ്രഹ്മചര്യാകാലഘട്ടം മുഴുവൻ പണ്ട്‌ ഭിക്ഷയെടുക്കണമായിരുന്നു. പിന്നീടത്‌ ഏഴുവർഷമായി. പിന്നെയത്‌ ഏഴുമാസമെന്നായി. പിന്നേയുമത്‌ കൂറേക്കൂടിചുരുക്കി ഏഴു ദിവസമെന്നായി. ഇപ്പോഴത്‌, ബ്രഹ്മചര്യ ദീക്ഷയിൽനിന്ന്‌ സന്യാസ ദീക്ഷയിലേക്ക്‌ പോകുന്നതിന്റെ തലേദിവസംമാത്രം മതിയെന്നായി.
ഉപനയനം തുടങ്ങുന്ന അന്നുമുതൽ, സമാവർത്തനം കഴിഞ്ഞ്‌; സന്യാസദീക്ഷ സ്വീകരിക്കുന്നതുവരെ - ഗാർഹസ്ഥ്യം സ്വീകരിക്കുന്നവരാണെങ്കിൽ, ഉപനയനസമാവർത്തനകാലങ്ങളിൽ നാലു കൊല്ലവും ഭിക്ഷയെടുക്കണം. ഭിക്ഷ കൊണ്ടുമാത്രമേ; ഭിക്ഷാന്നം കോശങ്ങളിൽ പ്രവേശിച്ചുമാത്രമേ സമസ്ത ജീവനേയും അംഗീകരിക്കുവാൻ മനസ്സുവരൂ.
താൻ ആഹരിച്ച ആഹാരത്തിന്റെ സൂക്ഷ്മഭൂതങ്ങൾ പഞ്ചീകരിച്ച്‌, അതിന്റെ സാത്വികഗുണത്തിൽ നിന്നുണ്ടായതാണെന്ന്‌- താനറിയുന്നില്ലേങ്കിൽകൂടി, അങ്ങനെയായത്‌ കൊണ്ട്‌, ആ ഭിക്ഷാന്നം രൂപാന്തരപ്പെട്ടുവരുന്ന അന്ത:കരണത്തിന്‌ സിദ്ധികൂടും. ഭിക്ഷയെടുക്കുമ്പോൾ ഞാനെടുക്കുന്നത്‌ ഭിക്ഷയാണെന്നും  ഞാനതുകൊണ്ട്‌ ചെറുതാണെന്നും ബോധിക്കുന്നതുകൊണ്ട്‌, അതിന്റെ സാത്വികാംശത്തിൽ നിന്നുണ്ടാകുന്ന അന്ത:കരണം ശുദ്ധമായിത്തീരുന്നു; അതിദൈവങ്ങളും സംശുദ്ധമാകുന്നു-ഇന്ദ്രിയ അന്ത:കരണങ്ങൾക്ക്‌ അറിവും കാഴ്ചയുമായിവരുന്ന ഒരു ദിവ്യപ്രകാശമുണ്ട്‌. ഏതു ഭാവിക്കുമ്പോഴും, അതിന്‌ ധനാത്മകമായി ഭാവിക്കാനും ഉൾക്കൊള്ളാനും പ്രതികരണത്തെ ഋണാത്മകമായി കൊണ്ടുപോകാതിരിക്കാനുമുള്ള അധിദൈവതസങ്കല്പങ്ങൾ ശുദ്ധവും ബുദ്ധവുമായിത്തീരുന്നു. കുട്ടി ജനിച്ച്‌, ജാതകർമ്മവും നാമകരണവും കഴിഞ്ഞ്‌; ചൗളവുംകഴിഞ്ഞ്‌; ഉപനയന സംസ്കാരത്തിലേക്ക്‌ പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ, ഉപനയനത്തിൽ ഭിക്ഷയെടുക്കണമെന്നാണ്‌ പ്രാചീന നിയമം.

      ഭിക്ഷാന്നത്തിന്റെ സാത്വിക ഭാവത്തിൽ നിന്ന്‌ അന്ത:കരണവും അതിന്റെ രാജസഭാവങ്ങളിൽ നിന്ന്‌ ഇന്ദ്രിയങ്ങളും രൂപാന്തരപ്പെടുമ്പോൾ അവ ശുദ്ധങ്ങളാകുന്നു. ഭൂത തന്മാത്രകൾ അങ്ങനെ പഞ്ചീകരച്ച്‌, അതിനിണങ്ങുന്നതരത്തിൽ ഗുണം ഉത്കർഷേണ സംഭവിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട്‌, പണ്ട്‌ ഭിക്ഷയെടുക്കാൻ പറഞ്ഞു.    ഭിക്ഷാപാത്രവുമായി - അതിനു ചുരത്തിന്റെ തൊണ്ടുണ്ട്‌. അതുമല്ലെങ്കിൽ അക്ളാരിതേങ്ങയുടെ ചിരട്ടയുണ്ട്‌. അങ്ങനെ ഏതെങ്കിലുമായിട്ടാണ്‌ പോകുക. അതിൽ ഭിക്ഷ വാങ്ങിച്ചുകൊണ്ടുവരും. ആ ഭിക്ഷ സംശുദ്ധമായിരിക്കും. കാരണം, അതിൽ അഹങ്കാരമില്ല. ഞാൻ വന്ന്‌ ചോദിച്ച്‌, ഇരന്നു വാങ്ങിക്കുന്നതാണ്‌. അത്‌ ശരീരത്തിലെത്തി കോശങ്ങളായി രൂപാന്തരപ്പെടുമ്പോൾ, കോശങ്ങളിലെല്ലാം ആ അറിവിന്റെ തലം സംജാതമാകും- അതുകൊണ്ടാണ്‌ , ഭിക്ഷൗഷധം എന്നു പറയുന്നത്‌. ഇതു പോലെ തന്നെയാണ്‌ തീർത്ഥാടനവും.

     ഒട്ടേറെ ആചാര്യന്മാർ തപസ്സും സ്വാധ്യായവുമായിക്കഴിഞ്ഞ സ്ഥലങ്ങളിലൂടെ ഒഴുകുന്ന ജലത്തിൽ, അവരുടെ സങ്കല്പങ്ങൾ നിത്യനിരന്തരമായി ഉണ്ടായിരിക്കുകകൊണ്ട്‌ ആ സങ്കല്പങ്ങളെയാകെ, വഹിക്കുന്നതാണ്‌ ആ ജലമെന്നതുകൊണ്ട്‌, അവിടെ ചെന്നുമുങ്ങുക. ഇന്ന്‌, ആ ജലമൊക്കെ അവരുടെ സങ്കല്പങ്ങളെക്കാൾ നിങ്ങളുടെ സങ്കല്പങ്ങളാൽ മലിനമായിരിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ കൂട്ടത്തോടെ അവിടെചെന്ന്‌, ഇതിനെന്താണു പ്രത്യേകതയെന്ന്‌ ചോദിച്ച്‌,അതിന്റെ കരയ്ക്കുനിന്ന്‌ നിങ്ങളുടെ സ്വഭാവങ്ങളെ അതിലേക്ക്‌ സന്നിവേശിപ്പിക്കുന്നതോടെ, ഉത്തമങ്ങളായ തീർത്ഥങ്ങളെ നിങ്ങൾ നശിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്‌. അതിനകത്ത്‌ നിങ്ങൾ മലമോ മൂത്രമോ വിസർജ്ജിച്ചാൽ അവ നശിക്കും.  പക്ഷേ, അതിസൂക്ഷ്‌മങ്ങളായ നിങ്ങളുടെ മാനസിക സങ്കല്പങ്ങൾ അവയിലേക്ക്‌ നിക്ഷേപിക്കുമ്പോൾ; അവയോട്‌ വെറുപ്പും ദ്വേഷവും നിങ്ങൾ സംജാതമാക്കുമ്പോഴാണ്‌ അവ കൂടുതൽ മലിനങ്ങളായി തീരുന്നത്‌. ജലത്തിന്‌ ഈ പ്രത്യേകത കൂടുതലാണ്‌ - സ്ഥൂലമായ ദ്രവ്യസഞ്ചയങ്ങളെക്കൊണ്ട്‌ ദുഷിക്കുന്നതിനേക്കാൾവേഗത്തിൽ, ജലം ദുഷിക്കുന്നത്‌ മനസ്സിന്റെ സങ്കല്പങ്ങൾ കൊണ്ടാണ്‌. ദേഹത്തിലെ ചെളി കഴുകിക്കളയുന്നതിന്‌ വേണ്ടിയല്ല; *

നിങ്ങളുടെ മനോമാലിന്യങ്ങളെ മുഴുവൻ കഴുകി കളയുന്നതിന്‌ വേണ്ടിയാണ്‌ തീർത്ഥാടനം.

   ഇത്‌ എങ്ങനെയാണ്‌ സംഭവിക്കുന്നതെന്നുള്ളതിന്‌ `പ്രഭാവം` എന്ന വാക്കാണ്‌ പ്രാചീന ആചാര്യന്മാർ  തരുന്നത്‌.
ഇങ്ങനെ ഉത്തമതീർത്ഥഘട്ടങ്ങൾ ഭാരതത്തിൽ ഏറെയുണ്ട്‌. അതിലൊന്നാണ്‌ `സമംഗ`. അതിന്റെ കഥ പറയുന്നതിന്‌ വേണ്ടിയാണ്‌ മഹഭാരതത്തിൽ അഷ്ടവക്രീയം പറയുന്നത്‌. ഈ നദിയുടെ പ്രത്യേകത, അംഗങ്ങൾ വികൃതരായവർ അതിലിറങ്ങി മുങ്ങിയാൽ അംഗങ്ങൾ സമമായി തീരുമെന്നതാണ്‌ – അതുകൊണ്ടാണ്‌ അതിനെ സമംഗ എന്നുപേരുവിളിക്കുന്നത്‌. ശരീരത്തിലുണ്ടാകുന്ന മുഴകൾ, കുരുക്കൾ, ത്വക്കിലെപ്രശ്നങ്ങൾ ഇവയ്ക്കൊക്കെ തീർത്ഥഘട്ടങ്ങളുണ്ട്‌. കണ്ണിനു കാഴ്ചക്കുള്ള തീർത്ഥഘട്ടങ്ങളുണ്ട്‌; ചെവിയുടെ കേൾവിക്കുള്ള തീർത്ഥഘട്ടങ്ങളുണ്ട്‌. ഇവയൊക്കെ മഹാഭാരതത്തിൽ വിസ്തൃതമായി വർണ്ണിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. ഇവരുടെയൊക്കെ പേരെടുത്ത്‌ വർണ്ണിട്ടുള്ള ഒട്ടേറെ പ്രാചീന കൃതികളുണ്ട്‌- കാന്വർക്കോട്‌ മുചുകുന്ദ ക്ഷേത്രത്തിതല കുളത്തിൽമുങ്ങിയാൽ നിങ്ങളുടെ ദേഹത്തിലെ അരിമ്പാറകളും മറ്റും പോകുമെന്നുപറയും. ഇതുപോലുള്ള മറ്റൊരു തീർത്ഥഘട്ടം തീരുവനന്തപുരത്തുമുണ്ട്‌. അതിലെ മത്സ്യങ്ങൾക്ക്‌ പൊരികൊടുത്താൽ നിങ്ങളുടെ അരിമ്പാറകളൊക്കെ പോകും. പിന്നെ, ഗംഗോത്രിയിൽ പരാശരകുണ്ഡം എന്നൊരു തീർത്ഥഘട്ടമുണ്ട്‌. അതിലെ വെള്ളം ചൂടുള്ളതാണ്‌. ഇങ്ങനെ തീർത്ഥസ്നാനങ്ങൾ ചൂടുള്ളതും തണ‍ുപ്പുള്ളതുമുണ്ട്‌.🙏

ഹിന്ദുവിന്റെ ഒരു ദിവസം

🦅ॐ ||ഹിന്ദുവിന്റെ ഒരു ദിവസം|| ॐ🦅
☬🎀🎀🎀☬❉☬🎀🎀🎀☬
ഹൈന്ദവ ജീവിത രീതികളും അതിന്റെ ശാസ്ത്രിയ വിവരണവും, ഒരു ഹിന്ദു അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട പ്രാർത്ഥനാ ശ്ലോകങ്ങളും

നമസ്കരിക്കുന്നയാള്‍ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങൾ എന്തൊക്കെ എതൊക്കെ എന്നാണ് ഭാഗം 05ൽ വിവരിച്ചത്.

ഭാഗം - 06 ക്ഷേത്ര ദർശനം

ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ വഴിപാടുകള്‍ ചെയുന്നതു കൊണ്ടുള്ള ഗുണങ്ങള്‍❓
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
നമ്മുടെ ഗുണത്തിനും അഭീഷ്ടസിദ്ധിക്കും വേണ്ടി ഭഗവാന്‍റെ തിരുമുന്നില്‍ സമര്‍പ്പിക്കുന്ന സ്മരണ ആണ് വഴിപാടുകള്‍. വഴിപാട് എന്നതിന്‍റെ ശരിയായ അര്‍ത്ഥം ആരാധന എന്നാണെന്നും ഈശ്വരസന്നിധിയില്‍ വച്ച് ചെയ്യുന്ന ത്യാഗാമാണതെന്നും ഒരു വിശ്വാസമുണ്ട്.
വഴിപാട് യാഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ പൂജയുടെ ഒരു ഭാഗം തന്നെയാണ്. ഭക്തനെ പൂജയില്‍ ഭാഗികമായോ പൂര്‍ണമായോ ഭാഗമാക്കി തീര്‍ക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു ഉപാധിയാണിത്. ഭക്തി നിര്‍ഭരമായ മനസ് ദേവനില്‍തന്നെ കേന്ദ്രികരിച്ചുകൊണ്ടും നിരന്തരമായി പ്രാര്‍ഥിച്ചുകൊണ്ടും നടത്തുന്ന വഴിപാടുകള്‍ നിശ്ചയമായും പൂര്‍ണ്ണഫലം നല്‍കുക തന്നെ ചെയ്യുമെന്ന് എത്രയോ അനുഭവങ്ങളാല്‍ ബോധ്യമായിടുണ്ട്.‌ വെറുതെ പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നതിന്‍റെ പത്തിരട്ടിഫലം വഴിപാടുകള്‍ കഴിച്ചു കൊണ്ട് പ്രാര്‍ഥിക്കുമ്പോള്‍ ലഭിക്കുന്നു. ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ പൊതുവേ നടത്തപെടുന്ന വഴിപാടുകളെ ആറ് വിഭാഗങ്ങളായി തിരിക്കാം അര്‍ച്ചന, അഭിഷേകം, ചന്ദനം ചാര്‍ത്ത്, നിവേദ്യം, വിളക്ക് മറ്റുള്ളവ അങ്ങിനെയാണ് ആ വിഭാജനം.

അര്‍ച്ചന
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
മന്ത്രങ്ങള്‍ ജപിച്ചുകൊണ്ട്‌ ദേവതയ്ക്ക് പൂജാപുഷ്പങ്ങളാല്‍ അര്‍ച്ചനയും, പുഷ്പാഞ്ജലിയും നടത്തുന്ന വഴിപാടാണിത്. അഷ്ടോത്തരശത(108) നാമാര്‍ച്ചന, ത്രിശതി(300) നാമാര്‍ച്ചന, ചതുശതി(400) നാമാര്‍ച്ചന, സഹസ്ര(1000) നാമാര്‍ച്ചന, ഭാഗ്യസൂക്തം, പുരുഷസൂക്തം, ഐകമത്യസൂക്തം തുടങ്ങിയ മന്ത്രങ്ങള്‍ ജപിച്ചു കൊണ്ടുള്ള അര്‍ച്ചനകള്‍ അന്നിവയൊക്കെ ഇതില്‍ ഉള്‍പെടും.

അഭിഷേകം
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
ദാരു, കടുശര്‍ക്കര ബിംബങ്ങള്‍ക്ക് ഒഴിച്ച് മറ്റുള്ളവയ്ക്ക് എല്ലാം അഭിഷേകം പതിവാണ് ശുദ്ധജലം, പാല്‍, നെയ്യ്, ഇളനീര്‍, എണ്ണ, പനിനീര്‍, കളഭം, പഞ്ചാമൃതം തുടങ്ങിയവ എല്ലാം അതാതു ദേവതകള്‍ക്ക് അനുസരണമായി അഭിഷേകത്തിനു ഉപയോഗിക്കുന്നു.

ചന്ദനം ചാര്‍ത്തല്‍
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
ദേവബിംബങ്ങളില്‍ മുഖം മാത്രമായോ, പൂര്‍ണമായോ ചന്ദനം ചാര്‍ത്തുന്ന വഴിപാടാണിത്

നിവേദ്യം
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
പവിത്രമായ നിവേദ്യങ്ങള്‍ ഓരോരോ ദേവതാ സങ്കല്‍പം അനുസരിച്ച് വ്യത്യാസപെട്ടിരിക്കുന്നു. തിരുമധുരം, വെള്ളനിവേദ്യം, പായസനിവേദ്യം, മലര്‍നിവേദ്യം, അപ്പനിവേദ്യം എന്നിവയൊക്കെ പ്രധാനമാണ്. പായസം തന്നെ പാല്‍പായസം, നെയ്‌പായസം, കൂട്ട്പായസം, കടുംപായസം എന്നിങ്ങനെ പല വിതത്തിലുണ്ട്.

വിളക്ക്
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
നെയ്‌വിളക്ക്- വിളക്കുകളില്‍ പ്രധാനമാണ് ഇതു പൊതുവേ ശ്രീ കോവിലിനു ഉള്ളിലാണ് തെളിക്കാറുള്ളത്. എള്ളെണ്ണ വെളിച്ചെണ്ണ തുടങ്ങിയവയും അകത്തും, പുറത്തും ( വിളക്കുമാടം തുടങ്ങിയ ഭാഗങ്ങളില്‍ ) വിളക്കിനായി ഉപയോഗിക്കുന്നു . ഇതുകൂടാതെ പ്രത്യേക വഴിപാടുകൾ വേറെയുമുണ്ട്.

പുഷ്പാഞ്ജലി
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
ഒരു പ്രത്യേക മന്ത്രം ജപിച്ചുകൊണ്ടു് പൂവ്, ഇല, ജലം, ഫലം എന്നീ നാലു ദ്രവ്യങ്ങൾ ചേർത്തു് ദേവതയ്ക്ക് ധ്യാനപൂർവ്വം അർപ്പിക്കുക എന്നതാണ് ഈ ആരാധനയിലെ ക്രമം. ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ പ്രചാരമുള്ള പ്രധാനപ്പെട്ടതും ലളിതമായതുമായ ഒരു വഴിപാടു കൂടിയാണു് പുഷ്പാഞ്ജലി അഥവാ പുഷ്പാർച്ചന

പുഷ്പാഞ്ജലി നാം എപ്പോഴും കേള്‍ക്കുന്ന വളരെ സുപരിചിതമായ വാക്ക്… ഒരിക്കലെങ്കിലും പുഷ്പാഞ്ജലി കഴിക്കാത്തവരായി  ആരെങ്കിലും  ഉണ്ടാകുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല... നമ്മുടെയൊക്കെ നിത്യജീവിതത്തിലും, ഗൃഹാതുരത്വമുണര്‍ത്തുന്ന  ബാല്യകാലസ്മരണകളിലും നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന നാക്കിലയിലെ പൂവും ചന്ദനവും, കുംങ്കുമവും ഒക്കെ ചേര്‍ന്ന ആ ദൈവീക സ്പര്‍ശമുണര്‍ത്തുന്ന തൊടുകുറി വിസ്മരിക്കാനാകുമോ ?

എന്നാല്‍ എന്താണ് പുഷ്പാഞ്ജലി എന്ന് ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ?
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
“പത്രം പുഷ്പം ഫലം തോയം
യോ മേ ഭക്ത്യാ പ്രയച്ഛതി
തദ് അഹം ഭക്ത്യുപാർഹിതം
അസ്നാമി പ്രയതാത്മനാ”

ശ്ലോകത്തിന്റെ പദാർത്ഥം.

“ഏതൊരാളും ശുദ്ധമായ ആത്മബോധത്തോടേയും ഭക്തിയോടേയും സമർപ്പിക്കുന്ന ഇല, പൂവ്, ഫലം, ജലം എന്നിവതന്നെ എനിക്കു് സ്വീകാര്യമാണു്”
(ഭഗവദ്ഗീത:അദ്ധ്യായം 9 ശ്ലോകം 26)

ഈശ്വരഭക്തിക്ക് ഭൗതികമായ സമ്പത്തുക്കളുടെ കുറവ് ഒരു പ്രതിബന്ധമാകുന്നില്ല എന്നതാണ് ഈ ശ്ലോകത്തിന്റെ ആന്തരാർത്ഥം. ഏറ്റവും ലളിതവും പ്രകൃതിദത്തവും സുലഭവുമായ ഈ നാലു വസ്തുക്കളുടെ സമർപ്പണമാണു് പുഷ്പാഞ്ജലി എന്ന വഴിപാടിലെ ഭൗതികാംശം എന്നാൽ അതിനോടൊപ്പമുള്ള മന്ത്രാർച്ചനയും അതിനുപയോഗിക്കുന്ന മന്ത്രവും ഏതെന്നനുസരിച്ച് പുഷ്പാഞ്ജലീപൂജ വിവിധ തരം പേരുകളിൽ അറിയപ്പെടുന്നു….. ഓരോദേവതയുടേയും മന്ത്രങ്ങള്‍ ചൊല്ലി പൂക്കള്‍ കൊണ്ട് നടത്തുന്ന അര്‍ച്ചനയും അഞ്ജലിയുമാണ് എല്ലാ ക്ഷേത്രങ്ങളിലും കാണുന്ന ലളിതമായ വഴിപട്. പൂക്കള്‍ കൊണ്ട് നടത്തുന്ന അര്‍ച്ചനയെ പുഷ്പാഞ്ജലി എന്നോ അര്‍ച്ചന എന്നോ വിളിക്കുന്നു. പൂക്കളുടേയും പൂജദ്രവ്യങ്ങളുടേയും മാറ്റത്തിനനുസരിച്ച്.
വലിയ പുഷ്പാഞ്ജലി
ചെറിയ പുഷ്പാഞ്ജലി വെള്ളപുഷ്പാഞ്ജലി
രക്തപുഷ്പാഞ്ജലി
പുരുഷസൂക്തപുഷ്പാഞ്ജലി
ഗുരുതിപുഷ്പാഞ്ജലി 
സ്വയംവരപുഷ്പാഞ്ജലി
എന്നിങ്ങനെ പലതരം പുഷ്പാഞ്ജലികളുണ്ട്.

മുക്കുറ്റി പുഷ്പാഞലി
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
മഹാഗണപതി ക്ഷേത്രത്തിൽ ഉദ്ദിഷ്ടകാര്യസിദ്ധിക്കായി നടത്തപ്പെടുന്ന പ്രത്യേകതരം പുഷ്പാഞ്ജലിയാണ് മുക്കുറ്റി പുഷ്പാഞ്ജലി. 101 മുക്കുറ്റി സമൂലം പിഴുതെടുത്ത് ത്രിമധുരത്തിൽ മുക്കി മഹാഗണപതി മന്ത്രം ജപിച്ചു ദേവന് സമർപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. ഒരു ദിവസം അഞ്ചു പുഷ്പാഞ്ജലി മാത്രം അർച്ചിക്കപ്പെടുന്ന മള്ളിയൂരിലെ പുഷ്പാഞ്ജലി, വിശ്വാസികൾ വളരെ വിശിഷ്ടമായി കണക്കാക്കുന്നു.

പുഷ്പാഞ്ജലി ഗുണങ്ങള്‍
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
1. പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ ലഭ്യമാകുന്ന ഗുണം ?
ആയുരാരോഗ്യവര്‍ദ്ധന.

2. രക്തപുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ ലഭ്യമാകുന്ന ഗുണം ?
ശത്രുദോഷശമനം, അഭീഷ്ടസിദ്ധി.

3. ദേഹപുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ ലഭ്യമാകുന്ന ഗുണം ?
ശാരീരികക്ലേശ നിവാരണം.

4. സ്വയംവര പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ ലഭ്യമാകുന്ന ഗുണം ?
മംഗല്ല്യസിദ്ധി.

5. ശത്രുദോഷപുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ ലഭ്യമാകുന്ന ഗുണം ?
ശത്രുദോഷങ്ങള്‍ അനുഭവിക്കില്ല.

6. സഹസ്രനാമ പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ കൈവരുന്ന ഗുണം ?
ഐശ്വര്യം

7. ഭാഗ്യസൂക്ത പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ കൈവരുന്ന ഗുണം ?
ഭാഗ്യലബ്ധി, സമ്പല്‍സമൃദ്ധി.

8. ഐക്യമത്യസൂക്ത പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ കൈവരുന്ന ഗുണം ?
കലഹനിവൃത്തി, മത്സരം ഒഴിവാക്കല്‍.

9. പുരുഷസൂക്ത പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ കൈവരുന്ന ഗുണം ?
മോക്ഷം, ഇഷ്ടസന്താനലാഭം.

10. ആയുര്സൂക്ത പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ കൈവരുന്ന ഗുണം ?
ദീര്‍ഘായുസ്സ്

11. ശ്രീസൂക്ത പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ കൈവരുന്ന ഗുണം ?
ശ്രീത്വം വര്‍ദ്ധിക്കുന്നതിനു, സമ്പല്‍സമൃദ്ധി.

12. ശ്രീരുദ്രസൂക്ത പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ കൈവരുന്ന ഗുണം ?
ദുരിതനാശം, സര്‍വ്വാഭീഷ്ടസിദ്ധി.

13. പഥിക്രതുസൂക്ത പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ കൈവരുന്ന ഗുണം ?
നല്ലബുദ്ധി തോന്നുന്നതിനും, നേര്‍വഴിക്കു നടത്തുന്നതിനും.

14. സരസ്വത പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ കൈവരുന്ന ഗുണം ?
വിദ്യാലാഭം, മൂകതാനിവാരണം.

15. ദുരിതഹാരമാന്ത്ര പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ ലഭ്യമാകുന്ന ഗുണം ?
മുന്‍ജന്മ പാപപരിഹാരം.

16. ത്രയ്യംബക പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ ലഭ്യമാകുന്ന ഗുണം ?
അഭീഷ്ടസിദ്ധി, യശസസ്.

17. സ്വസ്തിസൂക്ത പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ ലഭ്യമാകുന്ന ഗുണം?
മംഗളലബ്ധി.

18. പാശുപത പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ ലഭ്യമാകുന്ന ഗുണം ?
നാല്കാളികളുടെ രോഗശമനത്തിനു.

19. ആരോഗ്യസൂക്ത പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ ലഭ്യമാകുന്ന ഗുണം ?
ശരീരികബലം വര്‍ദ്ധിക്കുന്നു.

20. ബില്വപത്ര പുഷ്പാഞ്ജലി നടത്തിയാല്‍ ലഭ്യമാകുന്ന ഗുണം ?
ശിവസായൂജ്യം

ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ വഴിപാട് നടത്തത്തവര്‍ ചുരുക്കം. കുറഞ്ഞത് അര്‍ച്ചനയെങ്കിലും നടത്താത്തവരുണ്ടാവില്ല. അഭീഷ്ട സിദ്ധിക്കും ഐഷ്വര്യത്തിനും രോഗശാന്തിക്കും ദോഷപരിഹാരത്തിമാണ് വഴിപാടുകള്‍. ഈശ്വരപ്രീതി കാംക്ഷിച്ച് സമര്‍പ്പിക്കുന്ന സ്മരണയാണ് വഴിപാട്.

വിളക്ക് വഴിപാടുകളില്‍ പ്രധാന്യം എണ്ണ വിളക്കാണ്. വെറും അര്‍ച്ചന, അഷ്ടോത്തര അര്‍ച്ചന, ശതാര്‍ച്ചന, സഹസ്രാര്‍ച്ചന, ലക്ഷാര്‍ച്ചന എന്നിങ്ങനെ അര്‍ച്ചനകളുടെ വലുപ്പം കൂടിവരുന്നു. ഓരോ ദോഷ പരിഹാരത്തിന് ഓരോ വഴിപാടുകള്‍ ആചാര്യന്മാര്‍ വിധിച്ചിട്ടുണ്ട്.

എല്ലാ വഴിപാടുകളും എല്ലാ ക്ഷേത്രങ്ങളിലും ലഭ്യമായിരിക്കുകയില്ല. പല വഴിപാടുകളും, പല ക്ഷേത്രങ്ങളിലെയും പ്രത്യേകതയായിരിക്കും. കേരളത്തില്‍ അങ്ങോളമിങ്ങോളം ക്ഷേത്രങ്ങളുണ്ട്. കാസര്‍ഗോഡ് മുതല്‍ തിരുവനന്തപുരം വരെയുള്ള പതിനാല് ജില്ലകളിലും ധാരാളം ക്ഷേത്രങ്ങള്‍ ഉണ്ട്. ഓരോ നാട്ടിലേയും വഴിപാടുകള്‍, നാട്ടുനടപ്പ് വേറെയാണ്,

ചില വ്രതങ്ങള്‍ നോല്ക്കുന്നതുകൊണ്ടുള്ള ഗുണങ്ങള്‍
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
1. ഏകാദശി വ്രതം- പാപശാന്തി

2. ശിവരാത്രി വ്രതം- സകലവിധ പാപമോചനം

3. പ്രദോഷവ്രതം- ശത്രു നാശം

4. നവരാത്രി വ്രതം- ഭൌതികവും ആത്മീയവുമായ ശ്രേയസ്സ്

5. ഷഷ്ടി വ്രതം- സന്താന സൗഖ്യം, ത്വക്ക് രോഗ ശാന്തി

6. തിരുവാതിര വ്രതം- ദീര്‍ഘമംഗല്യം

7. അമാവാസി വ്രതം- വംശാഭിവൃദ്ധി, ആരോഗ്യം, സമ്പത്ത്

8. പൌര്‍ണ്ണമി വ്രതം- മനോബലം, ഐശ്വര്യം

9. ശ്രീരാമനവമി വ്രതം- സര്‍വ്വപാപഹരണം, അഭീഷ്ടസിദ്ധി

10. വിനായക ചതുര്‍ത്ഥി വ്രതം- സര്‍വ്വവിഘ്ന നിവാരണം

11. നാഗ പഞ്ചമി- സര്‍പ്പദോഷം മാറാന്‍

12. വൈശാഖമാസ വ്രതം- സര്‍വ്വപാപനിവാരണം

13. അക്ഷയതൃതീയ- ക്ഷയിക്കാത്ത പുണ്യം കിട്ടും

14. ചാതുര്‍മാസ്യ വ്രതം- എല്ലാ അഭിലാഷങ്ങളും പൂര്‍ത്തീകരിക്കും

15. ശ്രീകൃഷ്ണ ജന്മാഷ്ടമി വ്രതം- ജന്മാന്തര പാപങ്ങളില്‍ നിന്നും മോചനം

16. മഹാലക്ഷ്മി വ്രതം- ധനസമൃദ്ധി

17. മണ്ഡലകാല വ്രതം- മനസ്സിന്‍റെയും ശരീരത്തിന്‍റെയും ആത്മസായൂജ്യം

18. ഞായറാഴ്ച വ്രതം- ചര്‍മ്മരോഗം, കാഴ്ചശക്തി

19. തിങ്കളാഴ്ച വ്രതം- ദീര്‍ഘദാമ്പത്യം, നല്ല ഭര്‍ത്താവ്, മനശാന്തി, പുത്രലാഭം

20. ചൊവ്വാഴ്ച വ്രതം- ഋണമോചനം, വിവാഹതടസ്സം മാറാന്‍, ജ്ഞാനം വര്‍ദ്ധിക്കാന്‍

21. ബുധനാഴ്ച വ്രതം- വിദ്യക്കും, വ്യാപാരത്തിനും ഉത്തമം, തടസ്സങ്ങള്‍ നീങ്ങും

22. വ്യാഴാഴ്ച വ്രതം- വിവാഹ വിഘ്നം നീങ്ങും, വിദ്യ, പരീക്ഷ ഇവകളില്‍ സാഫല്യം

23. വെള്ളിയാഴ്ച വ്രതം- ആഗ്രഹസാഫല്യം, ദാമ്പത്യസുഖം

24. ശനിയാഴ്ച വ്രതം- ശനിദോഷ പരിഹാരം, ദുരിതങ്ങള്‍ മാറും

25. ചൈത്രമാസ വ്രതം- ഐശ്വര്യം, സന്താനാസമ്പദസമൃദ്ധി

26. വൈശാഖമാസ വ്രതം- കുടുംബത്തിലെ നേതാവും നാഥനുമായി പെരുമ നേടും

27. ജ്യേഷ്ഠമാസ വ്രതം- സ്ത്രീസുഖത്തിന് കളമൊരുക്കും

28. ശ്രാവണമാസ വ്രതം- വിദ്യ കരഗതമാകും

29. ആഷാഡമാസത്തിലെ വ്രതം- ധനലഭ്യത

30. ഭാദ്രമാസ വ്രതം- ആരോഗ്യവും, ഐശ്വര്യവും

31. ആശ്വിനമാസ വ്രതം- ശത്രു ജയം

32. കാര്‍ത്തികമാസ വ്രതം- ആഗ്രഹപ്രാപ്തി കൈ വരുന്നു

33. ആഗ്രഹായണ മാസ വ്രതം- സകലവിധ നന്മകളും ലഭിക്കുന്നു

34. പൌഷമാസ വ്രതം- ഉയര്‍ന്ന പദവികള്‍ കിട്ടും

35. മാഘമാസ വ്രതം- സമ്പത്തുവര്‍ധന

36. ഫാല്‍ഗുനമാസ വ്രതം- സകലവിധ സ്നേഹാദരങ്ങളും കിട്ടും

അഭിഷേക ഫലങ്ങള്‍
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
1. പാലഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
കോപതാപാദികള്‍ മാറി ശാന്തതയുണ്ടാകും, ദീര്‍ഘജീവിതം.

2. നെയ്യഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
സുരക്ഷിത ജീവിതം, മുക്തി, ഗ്രിഹസന്താനഭാഗ്യം.

3. പനിനീരഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
പേരുംപ്രശസ്തിയും, സരസ്വതീകടാക്ഷം.

4. എണ്ണ അഭിഷേകം ചെയ്താലുണ്ടാകുന്ന ഫലം ?
ദൈവീകഭക്തി വര്‍ദ്ധന

5. ചന്ദനാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
പുനര്‍ജ്ജന്മം ഇല്ലാതാകും, ധനവര്‍ദ്ധനവ് , സ്ഥാനകയറ്റം.

6. പഞ്ചാമൃത അഭിഷേകം ചെയ്താലുണ്ടാകുന്ന ഫലം ?
ദീര്‍ഘായുസ്സ് , മന്ത്രസിദ്ധി, ശരീരപുഷ്ടി.

7. ഇളനീര്‍ അഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
നല്ല സന്തതികള്‍ ഉണ്ടാകും, രാജകീയപദവി.

8. ഭാസ്മാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
ത്രിവിധലോകങ്ങളിലും നന്മ, ജ്ഞാനം വര്‍ദ്ധിക്കും.

9. പഞ്ചഗവ്യ അഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
പാപങ്ങളില്‍നിന്നും വിമുക്തി, ആത്മീയ പരിശുദ്ധി.

10. തീര്‍ത്ഥ അഭിഷേകം ചെയ്താലുണ്ടാകുന്ന ഫലം ?
മനശുദ്ധി, ദുര്‍വിചാരങ്ങള്‍ മാറും.

11. തേന്‍ അഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
മധുരമായ ശബ്ദമുണ്ടാകും.

12. വാകചാര്‍ത്ത് അഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
മാലിന്യയങ്ങള്‍ നീങ്ങി പരിശുദ്ധി ലഭിക്കുന്നു.

13. നെല്ലിക്കാപൊടി അഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
അസുഖ നിവാരന്നം.

14. മഞ്ഞപ്പൊടി അഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
ഗ്രിഹത്തില്‍ സുഭിക്ഷത, വശീകരണം, തിന്മകള്‍ അകലും.

15. കാരിബ്, ശര്‍ക്കര അഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
ഭാവിയെ കുറിച്ച് അറിയുവാന്‍ കഴിയും, ശത്രുവിജയം.

16. പച്ചകല്‍പ്പുരാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
ഭയനാശപരിഹാരത്തിന്.

17. ചെറുനാരങ്ങാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
യമഭയം അകലുന്നു.

18. പഴച്ചാര്‍ അഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
ജനങ്ങള്‍ സ്നേഹിക്കും, കാര്ഷികാഭിവൃദ്ധി.

19. തൈരാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
മാതൃഗുണം, സന്താനലബ്ധി.

20. വലംപിരി ശംഖാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
ഐശ്വര്യസിദ്ധി

21. സ്വര്‍ണ്ണാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
ധനലാഭം

22. സഹസ്രധാരാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
ആയുര്‍ലാഭം

23. കലശാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
ഉദ്ധിഷ്ടകാര്യസിദ്ധി

24. നവാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
രോഗശാന്തി, സമ്പല്‍ സമൃതി

25. മാബഴാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
സര്‍വ്വവിജയം

26. ഗോരോചനാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
ദീര്‍ഘായുസ്സ്

27. കസ്തുരി അഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
വിജയം

28. അന്നാഭിഷേകത്തിന്റെ ഫലം ?
ആരോഗ്യം, ആയുര്‍വര്‍ദ്ധന.
പുഷ്പാഞ്ജലി ഗുണങ്ങള്‍

*വിളക്ക് വഴിപാട് *
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
1. വിളക്ക് വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഗുണം ?
ദുഃഖനിവാരണം

2. പിന്‍വിളക്ക് വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഗുണം ?
മംഗല്ല്യ സിദ്ധി, ദാബത്യ ഐക്യം.

3. കെടാവിളക്ക് വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഗുണം ?
മഹാവ്യാധിയില്‍ നിന്ന് മോചനം.

4. നെയ്യ് വിളക്ക് വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഗുണം ?
നേത്രരോഗ ശമനം

5. ചുറ്റുവിളക്ക് വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഗുണം ?
മനശാന്തി, പാപമോചനം, യശസ്സ്

6. നാരങ്ങാ വിളക്ക് വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഗുണം ?
രാഹുദോഷ നിവാരണം, വിവാഹതടസ്സം നീങ്ങല്‍.

7. ആല്‍വിളക്ക് വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഗുണം ?
ഉദ്ദിഷ്ടകാര്യസിദ്ധി.

മറ്റു ചില വഴിപാടുകൾ
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
വിളക്ക് വഴിപാടുകള്‍
വിളക്ക് വഴിപാട്
1. മാല വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഫലം ?
മാനസിക സുഖം

2. കൂവളമാല വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഫലം ?
മൂന്ന്‍ ജന്മങ്ങളിലെ പാപങ്ങള്‍ നശിക്കുന്നു, ഉറച്ച മനസ്സിന്, ശിവസായൂജ്യം.

3. നിറമാല വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഫലം ?
അഭീഷ്ടസിദ്ധി

4. ഗണപതിഹോമം വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഫലം ?
വിഘ്നങ്ങള്‍ മാറി ലക്‌ഷ്യം കൈവരിക്കല്‍.

5. കറുക ഹോമം വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഫലം ?
ബാലാരിഷ്ടമുക്തി, രോഗശമനം.

6. മൃത്യുഞ്ജയഹോമം വഴിപാട് കഴിച്ചാലുള്ള ഫലം ?
കഠിനരോഗ നിവാരണം, സകലവിധ പാപമോചനം.

7. തിലഹോമം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
പ്രേതോപദ്രവങ്ങളില്‍ നിന്ന് ശാന്തി.

8. കാളികാഹോമം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
ശത്രുദോഷ ശമനം.

9. ലക്ഷ്മിഹോമം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
ധനാഭിവൃദ്ധി

10. ചയോദ്രുമാഹോമം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
രോഗശാന്തി

11. ഐകമത്യഹോമം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
കുടുംബഭദ്രത, മത്സരം ഒഴിവാക്കല്‍

12. സുദര്‍ശനഹോമം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
രോഗശാന്തി

13. അഘോരഹോമം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
ആഭിചാരബാധ, ശത്രുദോഷം, എന്നിവയുടെ നിവാരണം.

14. ആയില്ല്യ പൂജ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
ത്വക്ക് രോഗശമനം, സര്‍പ്പപ്രീതി, സര്‍പ്പദോഷം നീങ്ങല്‍.

16. ഉമാമഹേശ്വര പൂജ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
മംഗല്ല്യ തടസ്സ നിവാരണം.

16. ലക്ഷ്മീ നാരായണ പൂജ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
ദുരിതനിവാരണം, ശത്രുനിവാരണം

17. നൂറും പാലും വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
സന്താനലാഭം, രോഗശാന്തി, ദീര്‍ഘായുസ്സ് .

18. ഭഗവതിസേവ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
ദുരിതനിവാരണം, ആപത്തുകളില്‍ നിന്നും മോചനം.

19. ബ്രഹ്മരക്ഷസ്സ് പൂജ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
സ്ഥല ദോഷത്തിനും, നാല്‍ക്കാലികളുടെ രക്ഷക്കും.

20. നിത്യപൂജ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
സര്‍വ്വവിധ ഐശ്വര്യം.

21. ഉദയാസ്തമനപൂജ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
ദീര്‍ഘായുസ്സ്, ശത്രുദോഷനിവാരണം, സര്‍വ്വൈശ്വര്യം.

22. ഉഷപൂജ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
വിദ്യാലാഭം, സന്താനലബ്ധി

23. ഉച്ചപൂജ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
രോഗശാന്തി, ഗ്രിഹ – ദ്രവ്യ ലാഭം, മനസമാധാനം

24. ആത്താഴപൂജ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
ആയൂരാരോഗ്യ സൌഖ്യം

25. ഒറ്റപ്പം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
നല്ല ആരോഗ്യം

26. കദളിപ്പഴം നിവേദ്യം നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
ജ്ഞാനലബ്ധി

27. വെണ്ണ നിവേദ്യം നടത്തിയാലുള്ള ഫലം ?
ബുദ്ധിക്കും, വിദ്യക്കും.

28. വെള്ള നിവേദ്യം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
ദാരിദ്ര്യം നീങ്ങും

29. അവില്‍ നിവേദ്യം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
ദാരിദ്ര്യ നിര്‍മ്മാര്‍ജ്ജനം

30. ത്രിമധുരം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
താപത്രയങ്ങളില്‍നിന്നു മുക്തി.

31. പഞ്ചാമൃതം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
ദേവാനുഗ്രഹം

32. ചന്ദനം ചാര്‍ത്ത് വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
ഉഷ്ണരോഗശമനം, ചര്‍മ്മ രോഗശാന്തി.

33. ദേവിക്ക് മുഴുക്കാപ്പ് ചാര്‍ത്തിയാല്‍ ലഭിക്കുന്ന ഗുണം ?
പ്രശസ്തി, ദീര്‍ഘായുസ്സ്

34. ഗണപതിക്ക്‌ മുഴുക്കാപ്പ് ചാര്‍ത്തിയാല്‍ ലഭിക്കുന്ന ഗുണം ?
കാര്യതടസ്സം മാറികിട്ടും

35. ശിവന് മുഴുക്കാപ്പ് ചാര്‍ത്തിയാല്‍ ലഭിക്കുന്ന ഗുണം ?
രോഗശാന്തി, ദീര്‍ഘായുസ്സ്

36. കാവടിയാട്ടം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
ഐശ്വര്യലബ്ധി

37. മുട്ടറുക്കല്‍ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
തടസ്സങ്ങള്‍ നീങ്ങുന്നു.

38. താലിചാര്‍ത്തല്‍ വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
മംഗല്ല്യഭാഗ്യത്തിനു

39. നീരാജനം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
മനസ്വസ്ഥത, ശനിദോഷ നിവാരണം, രോഗവിമുക്തി.

40. വെടിവഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
നഷ്ടപ്പെട്ട ദ്രവ്യം കണ്ടെത്തുന്നതിനും, കാര്യസാധ്യത്തിനും

41. പായസം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
ധനധാന്യ വര്‍ദ്ധന

42. തന്നീരാമ്രിതം വഴിപാട് നടത്തിയാലുള്ള ഗുണം ?
രോഗശാന്തി, അഭീഷ്ടശാന്തി.

ത്രിമധുരം
♦💧♦💧☬❉☬💧♦💧♦
ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ ദേവന്‌ നിവേദ്യമായി അർപ്പിക്കുന്ന ഒന്നാണ് ത്രിമധുരം. മൂന്ന് മധുര വസ്തുക്കൾ ചേർത്തുണ്ടാക്കുന്ന നൈവേദ്യമാണ് ഈ പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്നത്. നെയ്യ്, പഞ്ചസാര, തേൻ എന്നിവ ചേർത്തും പഴം, കല്ക്കണ്ടം, തേൻ എന്നിവ ചേർത്തും ത്രിമധുരം ഉണ്ടാക്കാറുണ്ട്. കദളിപ്പഴമാണ് സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്. കദളിപ്പഴത്തിനു പകരം മറ്റു പഴങ്ങളും ഇന്ന് ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. ശ്രീകൃഷ്ണക്ഷേത്രങ്ങളിലെ പ്രധാന നിവേദ്യങ്ങളിലൊന്നാണ് ത്രിമധുരം. ദുർഗാപൂജാവേളയിലും ത്രിമധുരം നിവേദിക്കാറുണ്ട്. ത്രിപുരഭൈരവി ഹോമങ്ങളിൽ നേദിക്കന്നതിനുമാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. പഞ്ചസാരയ്ക്കു പകരം ശർക്കര ചേർത്തും ത്രിമധുരം തയ്യാറാക്കിവരുന്നു. അർത്ഥശാസ്ത്രം (കൗടില്യൻ), തന്ത്രസമുച്ചയം എന്നിവയിൽ ത്രിമധുരത്തെക്കുറിച്ച് പരാമർശങ്ങളുണ്ട്.

എന്താണ് നെയ്യഭിഷേകം??

🙏🌹🙏🌹🌹🙏🌹🌹🙏🌹🙏

എന്താണ് നെയ്യഭിഷേകം??

അയ്യപ്പനു ഏറ്റവും പ്രിയങ്കരമായ വഴിപാടാണു നെയ്യഭിഷേകം. ഭക്തരുടെ സകലദുരിത ശാന്തിക്കായി നടത്തപ്പെടുന്ന മുഖ്യവഴിപാടും ഇതുതന്നെ.

കായികവും വാചികവും മാനസികവുമായ സമസ്ത പാപങ്ങളേയും അകറ്റുന്നതിനാണു നെയ്യഭിഷേകം.

ശബരിമലയിലേക്കുവരുന്ന ഭക്തന്‍ നെയ്യഭിഷേകം നടത്തിയേ മടങ്ങാവൂ എന്നാണു ആചാരം.ഇരുമുടിയില്‍ നെയ്‌ത്തേങ്ങകളുമായി പതിനെട്ടാം പടികയറി അയ്യപ്പനെ ദര്‍ശിച്ചശേഷം തേങ്ങയ്ക്കുള്ളിലെ നെയ്യ് ഭഗവാനെ അഭിഷേകം ചെയ്യാനായി നല്‍കുന്നു.

അഭിഷേകശേഷം ആ നെയ്യ് സ്വീകരിക്കുകയും തേങ്ങാമുറികള്‍ ആഴിയില്‍കത്തിച്ചു ചാമ്പലാക്കുകയുംചെയ്യുന്നു.

ശബരിമലയാത്ര ആരംഭിക്കുന്നത്‌കെട്ടുനിറയ്ക്കല്‍ ചടങ്ങോടുകൂടിയാണ്.

ഇരുമുടിക്കെട്ടില്‍ കരുതേണ്ട ഏറ്റവും പ്രധാനവസ്തു നെയ്‌ത്തേങ്ങകളാണ്.

ഉത്തമമായ നാളികേരം വൃത്തിയാക്കി ഉള്ളിലെ വെള്ളം കളഞ്ഞു ഉണക്കിയാണു നെയ്‌ത്തേങ്ങ തയ്യാറാക്കുന്നത്.

തേങ്ങയില്‍ നെയ് നിറയ്ക്കുമ്പോള്‍ ജപിക്കേണ്ട മന്ത്രം ഇതാണ്.

കേരമൂലേസ്ഥിതോ ബ്രഹ്മാഃ കേരമദ്ധ്യേതു മാധവഃ കേരകണ്‍ഠേസ്ഥിതഃശംഭുകേരാഗ്രേ സര്‍വ്വദേവതാഃ കേരമൂലേസ്ഥിതാവാണീ കേരമദ്ധ്യേ രമാ സ്ഥിതാ കേരകണ്‍ഠേസ്ഥിതാഗൗരീകേരാഗ്രേ സര്‍വ്വദേവതാഃ
കര്‍മ്മണാ മനസാ വാചാ ശുദ്ധ്യാ ഭക്ത്യാജഗദ്ഗുരോ ഗുപ്തസ്യദേവകാര്യാര്‍ത്ഥം പൂരയന്‍ *കപിലാഘൃതം
ഗന്ധപുഷ്പാക്ഷതൈര്‍ ഭക്ത്യാകുശാഗ്രേപൂജിതൈരപി
ഘൃതം പൂരയതാം ശുദ്ധം കേരേകേരേയഥാവിധി

മന്ത്രത്തിന്റെ അര്‍ത്ഥം ഇപ്രകാരമാണ്.

'തേങ്ങയുടെ കീഴ്ഭാഗത്തു ബ്രഹ്മാവും സരസ്വതിയും, മദ്ധ്യത്തില്‍ വിഷ്ണുവും ലക്ഷ്മിയും കണ്‍ഠത്തില്‍ ശിവനും പാര്‍വ്വതിയും മുകളില്‍ സര്‍വ്വദേവീദേവകളും കുടിയിരിക്കുന്നു.

മനസാവാചാകര്‍മ്മണാ ചെയ്ത സര്‍വകര്‍മ്മങ്ങളേയും ശുദ്ധീകരിച്ചവനായി ഭക്തിയോടെ ജഗദ്ഗുരുവും ഗുപ്തനുമായ (രഹസ്യാത്മകനായ)ദേവനു വേണ്ടി ഞാന്‍ നെയ്യ് ഈ തേങ്ങയില്‍ നിറയ്ക്കുന്നു.

ഗന്ധപുഷ്പാക്ഷതങ്ങളാല്‍കുശാഗ്രം(ദര്‍ഭ)കൊണ്ട് പൂജിക്കപ്പെട്ട നെയ്യ് നാളികേരങ്ങളില്‍ യഥാവിധി നിറയ്ക്കുന്നു’.

ശരണംവിളിയോടെയും നെയ്‌ത്തേങ്ങ നിറയ്ക്കാം.

ദുഷ്ചിന്തകളും ആഗ്രഹങ്ങളും മൂലം കാഠിന്യമേറിയ ശരീരത്തെ (സ്ഥൂലശരീരത്തെ) സൂചിപ്പിക്കുന്നതാണു തേങ്ങയുടെ പുറന്തോട്.

കാഠിന്യമേറിയ ശരീരത്തിനുള്ളിലെ ഉള്‍ക്കാമ്പില്‍(മനസ്സിനുള്ളില്‍) നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന വിഷയാസക്തികളെ ഒഴുക്കിക്കളഞ്ഞ്ഭക്തിയാകുന്ന നെയ്യ് നിറച്ച് ആ നെയ്യാല്‍ ഭഗവാനെ അഭിഷേകംചെയ്യുന്നു എന്ന സങ്കല്‍പ്പവും നെയ്യഭിഷേകത്തിനു പിന്നിലുണ്ട്.

അഭിഷേകത്തിനുള്ള നെയ്യ് പരിശുദ്ധമായിരിക്കണം എന്നതിനര്‍ത്ഥം നമ്മുടെ ഭക്തിയും പരിശുദ്ധമായിരിക്കണം (നിഷ്‌ക്കാമഭക്തിയായിരിക്കണം) എന്നാണ്.

നെയ്‌ത്തേങ്ങയിലെ നെയ്യ് ജീവാത്മാവിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ജീവാത്മാവിനെ പരമാത്മാവായ അയ്യപ്പനില്‍ സംഗമിപ്പിക്കുന്നതാണു നെയ്യഭിഷേകം.

അഭിഷേകത്തിനു നെയ്യ് എടുത്തശേഷമുള്ള തേങ്ങാമുറികള്‍ ജീവാത്മാവ്‌ വേറിട്ട ശരീരം എന്നുകരുതുന്നതിനാല്‍ ആഴിയിലെ അഗ്നിയില്‍ സമര്‍പ്പിച്ച് ഭസ്മീകരിക്കുന്നു.

ബ്രഹ്മരന്ധ്രത്തില്‍ നിന്നും അമൃതധാര പൊഴിക്കുന്ന മഹായോഗിയെ പ്രതീകവല്‍ക്കരിക്കുകയാണു ഘൃതാഭിഷിക്തനായ ശാസ്താവിലൂടെ.

ദേവാദികള്‍ പാലാഴികടഞ്ഞപ്പോള്‍ ഉണ്ടായത് അമൃതാണ്.
ആ അമൃതിന്റെ സംരക്ഷകനാണു ശാസ്താവ് (അമൃതധാരിയായ ശാസ്താസങ്കല്‍പ്പം മുന്‍ ദിവസങ്ങളില്‍ വ്യക്തമാകിയിട്ടുണ്ട്).

മനുഷ്യരായ നമ്മള്‍ രൂപമാറ്റം സംഭവിച്ച പാലിനെ കടഞ്ഞ് നെയ്യെടുക്കുന്നു. അതിനാല്‍ ഭക്തര്‍ ഭഗവാനു നെയ്യ് സമര്‍പ്പിക്കുന്നു.

അയ്യപ്പവിഗ്രഹത്തില്‍ ആടിയ നെയ്യ് അമൃതസമമായി കൈക്കൊള്ളുകയുംചെയ്യുന്നു. നിവേദ്യാദികള്‍ സമര്‍പ്പിക്കുമ്പോള്‍ അതിന്റെ രസം ഭഗവാന്‍ സ്വീകരിക്കുകയും നിവേദ്യം ഭക്തര്‍ക്ക് പ്രസാദമായി ലഭിക്കുകയുംചെയ്യുന്നതുപോലെ അഭിഷേകം ചെയ്യുമ്പോള്‍ നെയ്യിലെ ഭക്തിരസം ഭഗവാന്‍ സ്വീകരിക്കുകയും തന്റെ ചൈതന്യം നെയ്യിലേക്കു പകരുകയും ചെയ്യുന്നു.

പ്രസാദമായി നെയ്യ് സേവിക്കുന്ന ഭക്തര്‍ അയ്യപ്പചൈതന്യം നിറയുന്നവരാവുകയും സംസാരജീവിതത്തെ കൂടുതല്‍ കരുത്തോടെ നേരിടാന്‍ കര്‍മ്മോത്‌സുകരാവുകയും ചെയ്യുന്നു.

അഭിഷേകത്തിനു കൊണ്ടുപോകുന്ന നെയ്യിന്റെ വിശുദ്ധി അയ്യപ്പന്മാര്‍ ഉറപ്പുവരുത്തണം.

അതേപോലെ അഭിഷേകം കഴിഞ്ഞുകിട്ടുന്ന നെയ്യും പരമപവിത്രമായിവേണം കൈകാര്യം ചെയ്യുവാന്‍.

ദിവ്യൗഷധസേവപോലെകരുതി നെയ്യ് സേവിക്കുക.

പാചകത്തിനോ വിളക്കുകത്തിക്കുന്നതിനോ ഉപയോഗിക്കാതിരിക്കുക.
🙏🌹🙏🌹🌹🙏🌹🌹🙏🌹🙏

പാദ നമസ്കാരത്തിന്റെ അർത്ഥം എന്ത്

പാദ നമസ്കാരത്തിന്റെ അർത്ഥം എന്ത്

ഭാരതത്തിൽ മാതാപിതാക്കളെയോ ഗുരുക്കന്മാരെയോ കാണുമ്പോൾ പാദ നമസ്കാരം ചെയ്യാറുണ്ട്.

കല്യാണത്തിനു മുൻപ് എല്ലാ ബന്ധു ജനങ്ങളെയും വരനും വധുവും കാലു തൊട്ട് അനുഗ്രഹം വാങ്ങാറുണ്ട്.

പക്ഷെ പലര്‍ക്കും താൻ എന്തിനു ഇത് ചെയ്യുന്നു എന്ന് അറിയില്ല.

ഋഷിമാർ മനുഷ്യ ശരീരത്തെ സ്ഥാനപരമായി വിഭജിച്ചിരിക്കുന്നു .

അതിൽ തല എന്നത് അഹങ്കാര സ്ഥാനം ആണ്. ലോകത്ത് എല്ലായിടത്തും തല അധികാര സ്ഥാനം തന്നെ. തലക്കനം എന്നും അഹങ്കാരത്തിനു പേര് ഉണ്ട്*.

ഹൃദയ ഭാഗത്ത് ആണ് (ഇടതു വശത്ത്‌ ഉള്ള ഹൃദയം അല്ല നെഞ്ചിന്റെ വലതു വശത്ത്‌) " ഞാൻ " എന്ന ബോധം പൊന്തുന്ന ആത്മ സ്ഥാനം .

ലോകത്ത് എല്ലായിടത്തും നമ്മൾ "ഞാൻ" , "എന്നെ" എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ചൂണ്ടു വിരൽ കൊണ്ട് ചൂണ്ടുന്നത് ആ ഭാഗത്തേയ്ക്കാണ്.

ആരും തലയിൽ തൊട്ടു "ഞാൻ" എന്ന് പറയാറില്ല. വയറിൽ തൊട്ടും പറയാറില്ല .. ലോകം മുഴുവൻ ഞാൻ എന്നാൽ നെഞ്ചിന്റെ വലതു വശം ആണ്.

അവിടെ ആണ് ഋഷിമാർ പറയുന്ന "ഞാൻ" ഉദിക്കുന്ന ആത്മ സ്ഥാനം .

കണ്ണ് ആണ് ആത്മാവിന്റെ ദൃശ്യ സ്ഥാനം. അത് കൊണ്ടാണ് നമ്മൾ ഓരോരുത്തരുടെയും കണ്ണ് നോക്കി സംസാരിക്കുന്നത് .

അപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് സംസാരിക്കുന്നത് മനസ്സിലാവുന്നത്. മൃതദേഹത്തിന്റെ കണ്ണ് അടച്ചു വയ്ക്കുന്നത് ആത്മലോഭം സംഭവിച്ചത് കൊണ്ടാണ്

കൈ വഴി ആണ് ആത്മബോധം അതായത് ശാന്തി പ്രവഹികുന്നത് . ദേവി ദേവന്മാർ കൈ ഉയർത്തി അനുഗ്രഹിക്കുന്നത് .. "*ആത്മ ബോധം ഉണ്ടാവട്ടെ ശാന്തി ലഭിക്കട്ടെ എന്നാണ്

ഗുരുവിന്റെ പാദം ആണ് ഒരു മനുഷ്യന്റെ അഹങ്കാരത്തിന്റെ നാശ സ്ഥാനം.

ചിദംബരം നടരാജ മൂർത്തി ഇടതു കാൽ തൂക്കി അത് കൈ കൊണ്ട് ചൂണ്ടി കാണിച്ച് വലതു കൈ കൊണ്ട് ശാന്തി അരുളി ആണ് നടനം ചെയ്യുന്നത്* . "നോക്കൂ ഇവിടെ ആണ് നിന്റെ ശാന്തി മാര്‍ഗ്ഗം" അതാണ് അതിന്റെ അർത്ഥം.

ഒരു ഗുരുവിന്റെ കാൽ തൊട്ടു തലയിൽ വയ്ക്കുന്നതോടെ "എന്റെ സ്വന്തം അഹങ്കാരം ഞാൻ ഇവിടെ സമർപ്പിക്കുന്നു" എന്നാണ് അർത്ഥം .

അപ്പോൾ ഗുരു തലയിൽ കൈ വച്ച് അനുഗ്രഹിക്കുന്നു . "നിന്റെ അഹങ്കാരം എന്റെ കാൽകീഴിൽ അർപ്പിച്ചത് മൂലം നിനക്ക് ശാന്തി ഉണ്ടാവട്ടെ" എന്നാണ് തലയിൽ കൈവച്ച് ഹസ്ത ദീക്ഷ നല്കുന്നതിന്റെ അർത്ഥം

വളരേ അപൂർവ്വം ആയി കണ്ടു വരുന്ന ഒന്നാണ് "പാദ ദീക്ഷ"ഗുരുവിന്റെ പാദം ശിഷ്യന്റെ ശിരസ്സിൽ വയ്ക്കുന്നതാണ് പാദ ദക്ഷ.

അഹല്യക്ക് ശ്രീരാമൻ, മഹാബലിക്ക് വാമനൻ തുടങ്ങി അപൂർവ്വം ഭക്തര്‍ക്കെ ഭഗവാന്റെ , ഗുരുവിന്റെ പാദ ദീക്ഷ ലഭിക്കാൻ പുണ്യം ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ

പൂർണ്ണമായ അഹങ്കാര നാശവും ആത്മ സുഖവും ആണ് പാദദീക്ഷയുടെ അർത്ഥം .

ഹസ്ത ദീക്ഷ എന്നാൽ ശിഷ്യൻ ഗുരുവിനോട് ചോദിച്ച് വാങ്ങുന്നതും.പാദ ദീക്ഷ എന്നാൽ ഗുരു ശിഷ്യന് സ്വയം നല്കുന്നതും ആണ്*

അഹങ്കാരം ഒടുങ്ങി ആത്മ നിർവൃതി നേടുക, ശാന്തി നേടുക എന്നതാണ് . ഓരോ മനുഷ്യ കര്‍മ്മത്തിന്റെയും ലക്‌ഷ്യം🙏🙏🙏🙏🙏

എല്ലാം ശിവമയം

🔱▪എല്ലാം ശിവമയം ?▪🔱
☬🎀🎀🎀☬❉☬🎀🎀🎀☬
ഹിന്ദുധര്‍മ്മം എന്നാല്‍ ഭാരതീയ ദര്‍ശനങ്ങളാണ്. അത് സനാതനമാണ്. ധര്‍മ്മാധിഷ്ഠിതമാണ്. ശാസ്ത്രമാണ് സനാതന ധര്‍മ്മം. അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി  എന്നത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് അതാണ്. ബ്രഹ്മം എന്നാല്‍ എനര്‍ജി എന്നാണ് അര്‍ത്ഥം. ഞാന്‍ ബ്രഹ്മമാകുന്നു എന്നാല്‍ എന്നില്‍ എനര്‍ജി കുടികൊള്ളുന്നുവന്നാണ്. എനര്‍ജി അഥവാ ബ്രഹ്മത്തിന് മതമില്ല. മാറ്റവും നാശവുമില്ല. നാശം സംഭവിക്കുന്നത് ബ്രഹ്മം കുടികൊള്ളുന്ന ക്ഷേത്രങ്ങള്‍ അഥവാ ശരീരത്തിനാണ്.

അധുനിക ശാസ്ത്രം കണ്ടെത്തിയതില്‍ പലതും യാതൊരു ഉപകരണത്തിന്റെയും സഹായമില്ലാതെ ഭാരതത്തിലെ ഋഷിവര്യന്മാര്‍ കാലങ്ങള്‍ക്ക് അപ്പുറത്ത് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. മനനം കൊണ്ടായിരുന്നു ഈ കണ്ടെത്തലുകള്‍. ഒരു കല്ലിനെ ചവിട്ടി നിന്ന് മറ്റൊരു കല്ലിനെ തൊഴുന്ന സംസ്‌കാരമാണ് നമ്മുടേത്.

പുരാണേതിഹാസങ്ങളിലെ കഥകളില്‍ വ്യാപൃതരാകാതെ അതില്‍ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ദര്‍ശനങ്ങളെ കണ്ടെത്താനാകണം. ശിവം അഥവാ ആത്മാവ് ഇല്ലെങ്കില്‍ ശവം, ഇതാണ് ഭാരതീയ തത്വം. ഊര്‍ജ്ജത്തിന്റെ വിവിധ ഭാവമാറ്റങ്ങള്‍പോലെ ബ്രഹ്മത്തിനും മാറ്റമുണ്ടാകും. പുല്ലിനും പുഴുവിനും ജീവന്‍ നല്‍കുന്നതും ബ്രഹ്മമാണ്.

സർവം ബ്രഹ്മം അതല്ലാതെ മറ്റൊന്നില്ല പിന്നെ എന്തിനാണ് കുലദേവത, രക്ഷസ്, പിതൃ, സർപ്പം,....etc ❓
♦💧♦💧♦💧♦💧♦
ദൈവത്തിനു 3 ഗുണങ്ങൾ ആണുള്ളത്.

“സൃഷ്ടി ‘ സ്ഥിതി ‘ സംഹാരം”

ഈ ഗുണങ്ങളെ ആണ്  ദേവതകളായി “അരധിക്കപെടുന്നത്.

എന്താണ് “ദേവത എന്നവാക്കിന് അർഥം ❓

“ദിവ്" എന്നവക്കിൽ നിന്നാണ് ദേവത എന്നാ വാക്കുണ്ടായത് പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നത് എന്തോ❓... അത് ദേവത,

എന്താണ് മുപ്പത്തി മുക്കോടി ദേവത❓

വേദങ്ങളിൽ "ദേവത സങ്കല്പം.

ഋഗ്വേദം 2.14.12 "സപ്ത ശിവുക്കളെ പറ്റി പറയുന്നു.

പലരും കരുതുന്നത് മുപ്പത്തി മൂന്ന് കോടി എന്നാണ്. അത് ശരിയാണ് എന്നാൽ 'കോടി' മലയാള അർത്ഥമല്ല ഉള്ളത്. സംസ്കൃതത്തിൽ എണ്ണം എന്ന അർത്ഥമാണ് അതിനു..
അതായത് മുപ്പത്തി മുക്കോടി ദേവന്മാർ എന്നാൽ മുപ്പത്തി മൂന്ന് ദേവന്മാർ എന്നാണ്. മുപ്പത്തി മൂന്ന് കർമ്മങ്ങളെയാണ് അത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്‌.

എട്ടു വസുക്കളും പതിനൊന്ന് രുദ്രന്മാരും പന്ത്രണ്ട് ആദിത്യന്മാരും ഇന്ദ്രനും പ്രജാപതിയും അടങ്ങുന്നതാണ് ഈ മുപ്പത്തി മൂന്ന്.

എട്ടു വസുക്കൾ
1അഗ്നി, 2വായു, 3പൃഥ്വി, 4അന്തരീക്ഷം, 5ആദിത്യൻ, 6ദ്യോവ്, 7ചന്ദ്രൻ, 8നക്ഷത്രങ്ങൾ.
ഇവരാൽ ജഗത് വത്കരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

പതിനൊന്ന് രുദ്രന്മാർ എന്നാൽ പത്തു പ്രാണനും മനസ്സും അടങ്ങിയതാണ്.

പത്ത് പ്രാണനുകൾ
1പ്രാണൻ, 2അപാനൻ, 3സമാനൻ, 4ഉദാനൻ, 5വ്യാനൻ, 6നാഗൻ, 7കൂർമൻ, 8കൃകലൻ, 9ദേവദത്തൻ, 10ധനഞ്ജയൻ.

പന്ത്രണ്ട് ആദിത്യന്മാർ എന്നു പറയുന്നത് ഒരു കൊല്ലവർഷത്തിലെ പന്ത്രണ്ട് മാസങ്ങളെയാണ്.
ജീവികളിലെ കർമ ഫലങ്ങളേയും ആയുസ്സിനേയും കൊണ്ടു പോകുന്നു ആദിത്യന്മാർ.

എല്ലാ ജീവനേയും ആദാനം ചെയ്യുന്നതിനാലാണ് ആദിത്യൻ  എന്ന നാമം.

പിന്നെ ഇന്ദ്രനും പ്രജാപതിയും.

 ഇന്ദ്രൻ എന്നത് സാങ്കൽപ്പികമായി നമ്മുടെ മനസ്സാണ്.

യജ്ഞവും യാഗവുമാണ് പ്രജാപതി.

മൂന്നു ലോകങ്ങളെയാണ് മൂന്നു ദേവൻമാരായി പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്നത്. പൃഥ്വിയും അഗ്നിയുമാണ് ഒന്നാം ലോകം.

അന്തരീക്ഷവും വായുവും രണ്ടാം ലോകം.

ദ്യോവും ആദിത്യനും മൂന്നാം ലോകം.

അന്നത്തിലും പ്രാണനിലുമായി എല്ലാ ദേവന്മാരും അന്തർഭവിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഈശ്വരന്‍, ദേവത എന്നിവ വ്യത്യസ്തങ്ങളാണ്. പക്ഷെ പലപ്പോഴും ‘ദേവത’ എന്ന പദം ഈശ്വരന്‍ എന്ന തരത്തില്‍ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെടാറുണ്ട്‌.

നമുക്ക് ഉപയോഗപ്രദവും സഹായകരവുമായ ചരാചരങ്ങളെ ‘ദേവത’ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാം. ഈ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഈശ്വരനും ദേവതയാണ്. എല്ലാ ദേവതകളും ഈശ്വരന്‍ ആണെന്നും അവയൊക്കെ ആരാധിക്കപ്പെടെണ്ടാവരാണ് എന്നും ഇതുകൊണ്ടര്‍ത്ഥമാക്കരുത്. ഈ തെറ്റിധാരണ ഒഴിവാക്കാനായി ഈശ്വരന്‍ എന്ന പദമാണ് ഇവിടെ പറയുന്നത്.

പരമേശ്വരനും ജഗന്നിയന്താവും സരവവ്യാപകനും നിസ്വാര്‍ത്ഥനും ദേവതകളുടെ കൂടി ദേവതയുമായ ആ ഈശ്വരന്‍ മാത്രമാണ് എല്ലാ അനുഗ്രഹങ്ങളുടെയും ഉറവിടം. അദ്ദേഹത്തെ അറിയാനവാത്തവര്‍ ദുഃഖ പാശങ്ങളില്‍ പെട്ടുഴലുകയും അദ്ദേഹത്തെ മനസ്സിലാക്കുന്നവര്‍ അനന്തമായ ആനന്ദം അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു
(ഋഗ്വേദം 1.164.39).

വേദങ്ങളില്‍ നിരവധി ഈശ്വരന്മാർ ഇല്ല. വേദങ്ങള്‍ വളരെ വ്യക്തമായി തന്നെ പറയുന്നുണ്ട് ഈശ്വരന്‍ ഒന്നേയുള്ളുവെന്ന്. ഒന്നിലധികം ഈശ്വരന്മാരുണ്ട് എന്ന്  വ്യാഖ്യാനിക്കാവുന്ന ഒരു മന്ത്രവും വേദങ്ങളിലില്ല. മാത്രമല്ല, നിങ്ങള്‍ക്കും ഈശ്വരനുമിടയില്‍ മധ്യവര്‍ത്തിയായി ആരും ഇല്ല എന്ന് വേദങ്ങള്‍ തന്നെ വ്യക്തമാക്കുന്നു.

ഈശ്വരന് നിരവധി ഗുണവിശേഷങ്ങളുണ്ട്. അജ്ഞരായ ജനങ്ങള്‍ ഈ ഗുണ വിശേഷങ്ങളെ വ്യത്യസ്ത ഈശ്വരന്മാരായി തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നു.

ഉദാഹരണത്തിന് പത്രങ്ങളിൽ  ഒരിടത്ത്‌ ‘നരേന്ദ്ര മോദി‘ എന്നും മറ്റൊരിടത്ത് ‘മോദി’ എന്നും പറയാറുണ്ട്. ഇതിന്നര്‍ഥം ഭാരതത്തിനു രണ്ടു പ്രധാനമന്ത്രിമാര്‍ ഉണ്ടെന്നണോ❓

ഋഗ്വേദം 10 .48 .1
ഈശ്വരന്‍ മാത്രമാണ് സര്‍വവ്യാപകനും ഈ പ്രപഞ്ചത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നവനുമായിട്ടുള്ളത്‌. വിശ്വത്തിന്റെ അനാദിയായ കാരണവുമായ അദ്ദേഹം മാത്രമാണ് വിജയത്തെ നല്‍കുന്നത്. കുട്ടികള്‍ പിതാവിനെ ആശ്രയിക്കുന്നത്പോലെ എല്ലാ ആത്മാക്കളും ഈശ്വരനെ മാത്രം ആശ്രയിക്കുന്നു. അദ്ദേഹം മാത്രമാണ് നമുക്ക് സംരക്ഷണവും അനുഗ്രഹവും നല്‍കുന്നത്.

ഋഗ്വേദം 10 .48 .5
ഈശ്വരന്‍ ലോകത്തെ മുഴുവന്‍ ശ്രേഷ്ടമയമാക്കുന്നു. അദ്ദേഹം പരാജയം എല്ക്കാത്തവനും അന്ത്യമില്ലാത്തവനുമാണ്. ജഗതുല്‍പ്പാദകനാണ് അദ്ദേഹം. ജ്ഞാന സമ്പാദനം നടത്തി അതിനനുസരിച്ച് ജീവിച്ചു ജീവാത്മാക്കള്‍ അനുഗ്രഹം നേടണം. ഈശ്വരനുമായുള്ള സൌഹൃദം ഒരിക്കലും കൈവിടരുത്.

ഋഗ്വേദം 10 .49 .1
സത്യന്വേഷകാര്‍ക്ക് യഥാര്‍ത്ഥ ജ്ഞാനം നല്‍കുന്നത് ഈശ്വരന്‍ മാത്രമാണ്. ജ്ഞാനത്തെ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നവനും ധര്‍മ്മിഷ്ടരായ മനുഷ്യര്‍ക്ക്‌ ശ്രേഷ്ടകര്‍മ്മങ്ങള്‍ അനുഷ്ടിക്കാന്‍ പ്രേരണ നല്‍കി മോക്ഷത്തെ പ്രദാനം ചെയ്യുന്നതും അദ്ദേഹമാണ് . അദ്ദേഹം മാത്രമാണ് സൃഷ്ടാവും ഈ ലോകത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നവനും. അതിനാല്‍ ഈശ്വരനെയല്ലാതെ ആരെയും ആരാധിക്കരുത്‌.

യജുര്‍വേദം 40 .1
ഈ വിശ്വത്തെ മുഴുവന്‍ ധാരണം ചെയ്യുന്നതും നിയന്ത്രിക്കുന്നതും ഒരേ ഒരീശ്വരനാണ്. അനീതി, അന്യായമാര്‍ഗങ്ങളിലൂടെയുള്ള ധന സമ്പാദനം എന്നിവ ചെയ്യരുത്. അതിനുപകരം ധര്‍മ മാര്‍ഗത്തില്‍ ചരിച്ചു ഈശ്വരാനുഗ്രഹം നേടുക. അദ്ദേഹം മാത്രമാണ് എല്ലാ അനുഗ്രഹങ്ങളുടെയും സ്രോതസ്സ്.

യജുര്‍വേദം 13 .4
വിശ്വത്തിന് ഒരേ ഒരു സൃഷ്ടാവും നിയന്ത്രിതാവും മാത്രമേയുള്ളൂ. അദ്ദേഹം മോക്ഷപ്രദാനനാണ്. അദ്ദേഹത്തെ മാത്രമേ നാം ആരാധിക്കാവൂ.

യജുര്‍വേദം 32 .11
ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാ ബിന്ദുക്കളിലും ഈശ്വരനുണ്ട് . അദ്ദേഹമില്ലാത്ത സ്ഥലം ഒന്നും തന്നെയില്ല. അദ്ദേഹം സര്‍വ ശക്തനായതിനാല്‍ മറ്റേതെങ്കിലും സഹായിയുടെയോ, അവതാര പുരുഷന്റെയോ സഹായം തന്റെ പ്രവൃത്തികള്‍ക്ക്‌ ഈശ്വരന് ആവശ്യമില്ല. ഈ തത്വത്തെ അറിയുന്ന ആത്മാക്കള്‍ മാത്രമേ ഈശ്വരനെ പ്രാപിക്കുകയും അനന്തമായ ഈശ്വരാനുഭൂതി അഥവാ മോക്ഷം നേടുകയും ചെയ്യുകയുള്ളൂ.

അഥര്‍വ വേദം 13 .4 .16 – 21
അദ്ദേഹം രണ്ടില്ല, മൂന്നോ നാലോ അഞ്ചോ ആറോ ഏഴോ എട്ടോ ഒമ്പതോ പത്തോ ഇല്ല. അദ്ദേഹം ഒന്നേ ഒന്ന് മാത്രമേയുള്ളൂ. എല്ലാ ദേവതകളും അദ്ദേഹത്തില്‍ വസിക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്താല്‍ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നു. അതിനാല്‍ അദ്ദേഹം മാത്രമാണ് ഉപാസനായോഗ്യന്‍. മറ്റാരുമല്ല.

അഥര്‍വ വേദം 10 .7 .38
ഈശ്വരന്‍ മാത്രമാണ് വലിയവനും ഉപാസനയോഗ്യനുമായിട്ടുള്ളത് . എല്ലാ അറിവുകളുടെയും പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെയും ഉറവിടം അദ്ദേഹമാണ്.

ആരാണ് പല വിധ പ്രലോഭനങ്ങളിൽ പെടുത്തുന്നത്❓
ആരാണ് അത് കണ്ടു രസിക്കുന്നത്❓
അതുകൊണ്ട് ആർക്കാണ് നേട്ടം❓
♦💧♦💧♦💧♦💧♦
ഇത് സ്വയം ചോദിക്കേണ്ട ചോദ്യമാണ്. ആരാണ് പല വിധ പ്രലോഭനങ്ങളിൽ പെടുത്തുന്നത്? ഉത്തരം ലളിതം നമ്മുടെ തന്നെ ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ.

എന്താണ് ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ ❓
ബാഹ്യമായ സംവേദനങ്ങളെ സ്വീകരിക്കുന്നതിനായി ഒരു ജീവിയെ പ്രാപ്‌തമാക്കുന്ന അവയവങ്ങള്‍. ഒരു ജീവിക്ക്‌ അനുഭവപ്പെടുന്ന സംവേദനങ്ങള്‍ പലതാണ്‌. ദൃശ്യ ശ്രാവ്യ രുചി ഗന്ധ സ്‌പർശനാനുഭവങ്ങളെ സ്വീകരിക്കുന്ന അവയവങ്ങളാണ്‌ ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ എന്ന് പറയുന്നത്. മനുഷ്യശരീരത്തിൽ അഞ്ച് ഇന്ദ്രിയങ്ങളാണുള്ളത്, കണ്ണ്, ചെവി, ത്വക്ക്, നാവ്, മൂക്ക് എന്നിവയാണവ. ഇവയെ പൊതുവായി പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങൾ എന്ന് പറയുന്നു.

ജ്ഞാനേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്ക്‌ മനസ്സുമായുണ്ടാകുന്ന യോഗത്തിനുശേഷമേ വസ്‌തുബോധം ഉണ്ടാകുന്നുള്ളൂ. വസ്‌തുവെ വിവേചിച്ചറിയാനുള്ള ശക്തി മനസ്സിലാണ്‌ വർത്തിക്കുന്നത്‌. അദ്വൈതികളുടെ അന്തരിന്ദ്രിയമാകുന്ന അന്തഃകരണത്തിന്റെ നാലു വിഭാഗങ്ങളിലൊന്നാണ്‌ മനസ്‌. മനസ്‌, ബുദ്ധി, അഹങ്കാരം, ചിത്തം എന്നിങ്ങനെ നാലുതലത്തിൽ അന്തഃകരണം പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

ബാഹ്യവിഷയങ്ങളിൽനിന്ന്‌ ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍വഴി ലഭിക്കുന്ന പ്രചോദനങ്ങളെ വിവേചിച്ചറിഞ്ഞ്‌ അതിനുചിതമായ പ്രതികരണം മസ്‌തിഷ്‌കകേന്ദ്രങ്ങളിൽ നിന്നുണ്ടാകുന്നു. അതിനെ പ്രവൃത്തിരൂപത്തിൽ സ്‌പഷ്‌ടമാക്കുന്നത്‌ പ്രധാനമായി വാക്ക്‌, പാണി, പാദം, പായു, ഉപസ്ഥം (ചൊല്ല്‌, കൈ, കാൽ, ഗുദം, ജനനേന്ദ്രിയം) എന്നിവയാണ്‌; അതുകൊണ്ട്‌ ഇവയെ പഞ്ചകർമേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ എന്നു വിളിക്കുന്നു.

കർമേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കും വേദാന്തദർശനത്തിലുള്ള അന്തരിന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കും നിയന്താക്കളായ അധിഷ്‌ഠാനദേവതകളെ ഋഷിമാർ കല്‌പിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. കണ്ണിന്‌ സൂര്യന്‍, കാതിന്‌ ദിക്കുകള്‍, മൂക്കിന്‌ അശ്വിനീദേവകള്‍, നാവിന്‌ പ്രചേതസ്‌, ത്വക്കിന്‌ വായു, ശബ്‌ദത്തിന്‌ അഗ്നി, കൈക്ക്‌ ഇന്ദ്രന്‍, പാദത്തിനും ചിത്തത്തിനും വിഷ്‌ണു, ഗുദത്തിന്‌ മിത്രന്‍, ഉപസ്ഥത്തിന്‌ പ്രജാപതി, മനസ്സിന്‌ ചന്ദ്രന്‍, ബുദ്ധിക്ക്‌ ബ്രഹ്മന്‍, അഹങ്കാരത്തിന്‌ ശിവന്‍ എന്നീ രീതിയിലാണ്‌ ന്യായദർശനങ്ങളുടെ ദേവതാ കല്‌പന. ഓരോ ഇന്ദ്രിയത്തിനും പ്രത്യേക ബന്ധമുള്ള ഭൂതദ്രവ്യങ്ങളിൽ മൂക്കിനു ഭൂമിയും നാക്കിനു ജലവും കണ്ണിന്‌ തേജസ്സും (അഗ്നി) ത്വക്കിന്‌ വായുവും ചെവിക്ക്‌ ആകാശവുമാണ്‌ ആസ്‌പദങ്ങള്‍.

ഇന്ദ്രിയം എന്ന പദം മലയാളഭാഷയിൽ ശുക്ലം (semen) എന്ന അർഥത്തിലും പ്രയോഗിച്ചുവരുന്നു; ഈ വിവക്ഷയിലാണ്‌ "ഇന്ദ്രിയസ്‌ഖലനം' എന്ന ശൈലി പ്രചാരത്തിൽ വന്നത്‌. അഞ്ച്‌ എന്ന അക്കത്തിന്റെ പര്യായമായും സംസ്‌കൃതത്തിൽ "ഇന്ദ്രിയം' പ്രയോഗിക്കപ്പെടുന്നു.

ആരാണ് അത് കണ്ടു രസിക്കുന്നത്❓
അതുകൊണ്ട് ആർക്കാണ് നേട്ടം❓
♦💧♦💧♦💧♦💧♦
ഇതിന്റെ ഉത്തരം വേദം പഠിച്ചതിനു ശേഷം സ്വയം ചോദിക്കേണ്ട ചോദ്യമാണ്.

എന്തിനാണ് ജനനമരണങ്ങൾ❓
ഇത് ഒരു ശുദ്ധികരണ പ്രക്രിയയാണ് അത് വഴിയെ പറയാം....

ഇനിയും കൂടുതലായി അറിയണം എങ്കിൽ ഓം നമ:ശിവായ എന്ന മന്ത്രം പഠിക്കണം.

നമ ശിവായ
ന
നാഗേന്ദ്രഹാരായ ത്രിലോചനായ
ഭസ്മാംഗരായായ മഹേശ്വരായ
നിത്യായ ശുദ്ധായ ദിഗംബരായ
തസ്മൈ 'ന' കാരായ നമഃ ശിവായ

മ
മന്ദാകിനീ സലില ചന്ദന ചര്‍ച്ചിതായ
നന്ദീശ്വര പ്രഥമ നാഥ മഹേശ്വരായ
മന്ദാര പുഷ്പ ബഹുപുഷ്പ സു പൂജിതായ
തസ്മൈ 'മ' കാരായ നമ:ശിവായ

ശി
ശിവായ ഗൌരീ വദനാരവിന്ദ
സൂര്യായ ദക്ഷ ധ്വര നാശനായ
ശ്രീ നീലകന്ടായ വൃഷ ധ്വജായ
തസ്മൈ 'ശി' കാരായ
നമ:ശിവായ

വ
വസിഷ്ട്ട കുംഭോത്ഭവ ഗൌതമാദി
മുനീന്ദ്ര ദേവാര്‍ച്ചിത ശേഖരായ
ചന്ദ്രാര്‍ക്ക വൈശ്വാനര ലോചനായ
തസ്മൈ 'വ' കാരായ നമ:ശിവായ

യ
യക്ഷ സ്വരൂപായ ജടാധരായ
പീനാക ഹസ്തായ സനാതനായ
ദിവ്യായ ദേവായ ദിഗംബരായ
തസ്മൈ 'യ' കാരായ നമ:ശിവായ

ഈ മന്ത്രം അർത്ഥതലത്തിൽ പഠിക്കണം
ഉദാ :-
നാഗേന്ദ്രഹാരായ ത്രിലോചനായ
ഭസ്മാംഗരായായ മഹേശ്വരായ
നിത്യായ ശുദ്ധായ ദിഗംബരായ
തസ്മൈ നകാരായ നമഃ ശിവായ

നാഗേന്ദ്ര ഹാരായ എന്ത് എന്ന് ആദ്യം പരിച്ചയപ്പെടാം.

ആരാണ് നാഗേന്ദ്ര ഹാരൻ❓

"നാഗേന്ദ്രഹാരായ" -  ന + അ + ഗ എന്നീ മൂന്നു ശബ്ദങ്ങൾ ചേർന്നതാണ് നാഗം എന്ന ശബ്ദം.
'ഗ' എന്നാൽ ഗമനം ചെയ്യുന്നത് എന്നർത്ഥം.
''ന ഗഛതീതി അഗഃ''. ഗമിക്കാത്തത് (ചലിക്കാത്തത്) 'അഗം'. പർവ്വതം, വൃക്ഷം ഇവ രണ്ടും അഗങ്ങളാണ്. എന്തുകൊണ്ട്❓ അവയ്ക്ക് ചലിക്കാനും ചുറ്റിത്തിരിയാനും കഴിയില്ല. അഗത്തിന്റെ ശബ്ദാർത്ഥം ചലിക്കാത്തത്, സ്ഥിരം, വൃക്ഷ ഇവ സ്തബ്ദഃ ഇപ്രകാരം സ്ഥിരതയ്ക്ക് വേണ്ടി വൃക്ഷത്തിന്റെ ഉദാഹരണവും നൽകിയിട്ടുണ്ട്. ഈ അഗത്തിനോട് ഒരു 'ന'കാരം കൂട്ടി ചേർത്താൽ 'ന + അഗം = നാഗം എന്നാകും, ചലിക്കാത്തത് എന്നതുമല്ല. ഒരു ദൃഷ്ടിയിൽ ചലിക്കുന്നതുമാണ് എന്നർത്ഥം വരും, ഗതിയും അഗതിയും ഏതിലാണോ ഉള്ളത് അത് 'നാഗം'. നാഗശബ്ദത്തിന്റെ രൂഢി വന്ന അർത്ഥം 'സർപ്പം' എന്നായതുകൊണ്ട് സർപ്പഗതിപോലെ ഗതി വിവക്ഷിതമാണ്. അതായത് 'വക്രഗതി'. ഇതിനെ സ്പന്ദം അല്ലെങ്കിൽ പരിസ്പന്ദം എന്നും പറയും.
ഒരേ സമയം ചലിക്കാത്തതും എന്നാൽ ചലിക്കുന്നതും ആ ചലനം വക്രഗതിയിൽ ഉള്ളതായതുമായ വസ്തുവിനെ നമുക്ക് കണം എന്ന് വിളിക്കാം. ഒന്നുകൂടി തെളിച്ചു പറയുകയാണെങ്കിൽ ചലിക്കാത്ത ന്യൂക്ലിയസ്സും അതിനു ചുറ്റും വൃത്താകൃതിയിൽ അല്ലെങ്കിൽ വക്രഗതിയിൽ ചലിക്കുന്ന ഇലക്ട്രോണകളും ഇതാണ് ഒരുകോശത്തിന്റെ സാമാന്യമായ ഘടന.

ഇനി നമുക്ക് ഹാരം എന്താണെന്ന് പരിചയപ്പെടാം.

ഹാരം എന്നാൽ മാല അത് ധരിക്കുന്നത് മാറിടത്തിൽ. നമ്മുടെ മാറിടത്തിൽ വിശേഷാൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒന്നാണ് ഹൃദയം. അപ്പോൾ ഹൃദയത്തെ അലങ്കരിക്കുന്നത് ഹാരം.

മുമ്പ് നാഗം എന്ന ശബ്ദത്തെ കണം എന്ന് പറഞ്ഞു. കണം ഹൃദയത്തിൽ ധരിക്കുന്നു എന്ന് പറയുമ്പോൾ അത് ഒരു തെറ്റായ അർത്ഥമാക്കും. കാരണം പ്രപഞ്ചത്തിലെ സർവ്വ ചരാചരങ്ങളും കണത്താൽ നിർമ്മിതമാണ്. അത് ഹൃദയത്തെ മാത്രം ധരിക്കുന്നത് അല്ല....

ഹാരം ധരിക്കാൻ ഉള്ളതാണ്. ധരിക്കുക എന്നതിന്റെ അർത്ഥം, അറിയുക, മനസ്സിലാക്കുക, ഉള്‍ക്കൊള്ളുക എന്നൊക്കെ....

ഇവിടെ നാഗേന്ദ്രഹാരായ എന്ന് പറയുമ്പോൾ. നാഗേന്ദ്രനെ മാല  രൂപത്തിൽ ധരിച്ചു എന്നല്ല... മറിച്ച് ഹാരം = ഹരണം, വിഭജനം, നേദിക്കുക, പകുതി മുറിക്കുക എന്നൊക്കെ.... അർത്ഥം.

നാകം = കണം
നാഗേന്ദ്രൻ = ഉൽകൃഷ്ടത്തിൽ ഉൽകൃഷ്ടമായ കണം.

ഉൽകൃഷ്ടമായ കണതെ വിഭജിച്ച് വിഭജിച്ച് പരമാണു വരെയും അതിൽ നിന്ന് അഹങ്കാരം അതിൽ നിന്ന് മഹാതത്ത്വം [ജീവാത്മാവ് /  അഹങ്കാരത്തിനു കാരണമായ ബുദ്ധി] ഇങ്ങനെയുള്ള പ്രപഞ്ച രഹസ്യം ഹൃദയം കൊണ്ട് അറിഞ്ഞവൻ അല്ലങ്കില്‍ ഹൃദയത്തിൽ ധരിച്ചവൻ ആരോ അവൻ "നാഗേന്ദ്രഹാരൻ.

[മഹത്ത്വത്തില്‍ നിന്നാണ് അഹങ്കാരം. അതില്‍ നിന്നാണ് സൃഷ്ടിയുടെ ആരംഭം.]

നാഗേന്ദ്രനെ കൂടുതലായി മനസ്സിലാക്കണം എങ്കിൽ കണാദന്റെ വൈശേഷികം പഠിക്കണം.

കണാദന്റെ വൈശേഷികം
രൂപരഹിതമായ സൂക്ഷ്‌മകണങ്ങൾ ചേർന്നാണ്‌ പ്രത്യേക ആകൃതിയുള്ള എല്ലാ പദാർത്ഥങ്ങളും രൂപപ്പെടുന്നതെന്നും അവ അനശ്വരമാണെന്നും വൈശേഷികദർശനം പറയുന്നു. ഓരോ വസ്‌തുവിന്റെയും സവിശേഷഗുണങ്ങളും സാമാന്യഗുണങ്ങളും, അവ തമ്മിലുള്ള ബന്ധങ്ങളും അറിയേണ്ടത്‌ പ്രകൃതിയെ അറിയാൻ ആവശ്യമാണെന്ന്‌ കണാദന്റെ സിദ്ധാന്തം പറയുന്നു.

വൈശേഷിക വ്യാഖ്യാതാക്കളിൽ പ്രമുഖനായ പ്രശസ്‌തപാദരുടെ `പദാർത്ഥധർമസംഗ്രഹം' പദാർത്ഥങ്ങളെ ഇങ്ങനെ വേർതിരിക്കുന്നു:

ദ്രവ്യം, ഗുണം, കർമം, സാമാന്യം, വിശേഷം, സമവായം.
 ദ്രവ്യങ്ങളെ ഭൂമി, ജലം, വെളിച്ചം, വായു, ആകാശം, കാലം, ഇടം, ആത്മാവ്‌, മനസ്സ്‌ എന്നിങ്ങനെ വർഗ്ഗീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. ദ്രവ്യമാണ്‌ ഗുണത്തെയും കർമ്മത്തെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നത്‌. രൂപം, രസം, ഗന്ധം, സ്‌പർശം, സംഖ്യ, പരിമാണം, വേർതിരിവ്‌ (പൃഥക്ത്വം), സംയോഗം, വിഭാഗം, പരത്വം, അപരത്വം, ബുദ്ധി, സുഖം, ദുഃഖം, ഇച്ഛ, ദ്വേഷം, പ്രയത്‌നം എന്നിങ്ങനെ 17 ഗുണങ്ങളെക്കുറിച്ച്‌ കണാദൻ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്‌.

ഇത് പഠിക്കുമ്പോൾ Modern Science പ്രകാരമുള്ള CELL, ATOM, MOLECULES, PROTON, NEUTRON, ELECTRON എന്ന Base വെച്ച് പഠിക്കരുത്, കാരണം ഇന്ന് അണു ശബ്ദം Atom ത്തിനെ സൂച്ചിപ്പിക്കുന്നു.

1803-ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ജോൺ ഡാൽട്ടന്റെ അണുസിദ്ധാന്തം അൽപ്പമാത്രമുള്ള സംസ്കൃത പരിജ്ഞാനം വെച്ച് മലയാളത്തിലെക്ക് വിവർത്തനം ചെയ്തപ്പോൾ സംസ്കൃതത്തിൽ നിന്ന് കടം കൊണ്ട  അണു പരമാണു വാക്കുകൾ വൈശേഷികദർശനം പഠിക്കുന്ന വെക്തി Modern Science പ്രകാരമുള്ള CELL, ATOM, MOLECULES, PROTON, NEUTRON, ELECTRON എന്ന Base വെച്ച് പഠിക്കുകയാണ് എങ്കിൽ ആതിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന അണു, രേണു, ത്രസേരണു, സർഗ്ഗാണു, ഗർഷാണു, പരമാണു എന്നത് പഠിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കും.

വൈശേഷികദർശനം പ്രകാരം പരമാണു, പരമാമായ അണു ആണ്. അത് വിഭജിക്കാൻ കഴിയാത്തതാണ്... ആ പരമാണുവിൽ ആണ് ബോധം / അഹങ്കാരം [ഞാൻ എന്ന ബോധം] കുടികൊള്ളുന്നത്.

ത്രിലോചനം എന്താണെന്ന് പരിചയപ്പെടാം.

ത്രി = മൂന്ന്‌
ലോചനം = കണ്ണ്, പ്രകാശമുള്ള, പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന, ദൃശ്യമായ എന്ന് അർത്ഥം.

പരമശിവനെ സംഹാരത്തിന്‍റെ മൂർത്തി ഭാവമായിട്ടാണ് നാം കാണുന്നത്. ഇത് സത്യമാണോ...❓

ശിവൻ അഗ്നി ജോലിക്കുന്ന മൂന്നാം കണ്ണ് കൊണ്ട് ആരെയെങ്കിലും സംഹരിച്ചതായി പറയുവാൻ കഴിയുമോ...❓

ആകെ പറയാന്നുള്ളത് കാമ ദേവന്റെ കഥയാണ്.....

നമ്മൾ ഈ കഥ ശരിക്കും മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ടോ❓

ആ കഥ ഒന്ന് നോക്കാം....

ലോകത്തിന്റെ നിലനില്പിനുതന്നെ വെല്ലുവിളിയുയർത്തിയ താരകാസുരനെ വധിക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി വന്ന സന്ദർഭം. ശിവന്റെ തപസ്സിന് വിഘ്നം വരുത്തി പാർവതിയോട് ചേർക്കുകയെന്ന ഒറ്റ മാർഗം മാത്രമേ മുന്നിലുള്ളൂ. ശിവന്റെ തപസ്സിളക്കാൻ കാമദേവനെ നിയോഗിക്കുന്നു. പാർവതിദേവി ശിവപൂജയ്ക്കായി കൈലാസത്തിലെത്തിയ സമയം നോക്കി കാമദേവൻ തന്റെ ആവനാഴിയിലെ പഞ്ചബാണങ്ങളിലൊന്ന് പരമേശ്വരന്റെ നേരെ തൊടുത്തുവിട്ടു. തപസ്സിന് വിഘ്നം വരുത്തിയ കാമദേവനെ ഉഗ്രകോപിയായ പരമശിവൻ മൂന്നാംകണ്ണുപയോഗിച്ച് ദഹിപ്പിച്ച് വെണ്ണീരാക്കി.... ഈ സമയം സകല ദേവി ദേവൻമാരുടെയും ശരീരം ഭയം കൊണ്ട് വിറച്ചു... രതി ദേവി വാവിട്ടു കരഞ്ഞു..... ഇതാണ് കഥ

*എനി ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കട്ടെ
കാമദേവനെ ദഹിപ്പിച്ച് വെണ്ണീരാക്കി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ എങ്ങിനെയാണ് മനസ്സുകളിൽ കാമം ഉണ്ടക്കുന്നത് ❓*

കാമത്തിന്റെ വിവിധ രൂപങ്ങള്‍ ആണ് സന്തോഷം, സങ്കടം, വെറുപ്പ്‌, വിരോധം, അമര്‍ഷം, അവജ്ഞ, ക്രാധം, ഭയം,  വിദ്വേഷം, ലോഭം, അസൂയ മുതലായവ...

കാമദേവനെ ദഹിപ്പിച്ച് വെണ്ണീരാക്കി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ എങ്ങിനെയാണ് ദേവൻമാർക്ക് ഭയം ഉണ്ടാകുന്നത്. രതി ദേവിക്ക് എങ്ങിനെ സങ്കടം എന്ന വികാരം ഉണ്ടായി...❓

ഇവിടെ ശിവൻ ദഹിപ്പിച്ചത് തന്റെ  തപസ്സിനു വിഘ്നം വരുത്തിയ തന്റെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായ കാമത്തെയാണ്.... എങ്കിലെ ശക്തിസ്വരൂപണിയായ പാർവതിയെ സ്വന്തമാക്കൻ കഴിയു... ആ കാമത്തെ ദഹിപ്പിച്ചത് കൊണ്ടാണ് സാധാരണ ദാമ്പത്യ ക്രിയ പോലെ ശിവനും പാർവതിക്കു കുട്ടികൾ ഉണ്ടാവത്തത്. ഉദാ:- ഗണപതി, സുബ്രഹ്മണ്യന്‍ എന്നിവരുടെ ജനനം.

അപ്പോൾ മൂന്നാംകണ്ണ് സംഹരത്തിന്റെ അല്ല മറിച്ച് സൃഷ്ടിയുടെതാണ്.
ഉദാ:-
1. കാളി, ദാരികൻ എന്ന അസുരനെ വധിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ദേവി ഭഗവാൻ ശിവന്റെ തൃക്കണ്ണിൽ നിന്നും ശിവ പുത്രി ആയി ജനിച്ചു.

2. വാസ്തുപുരുഷൻ പരമശിവന്റെ തൃക്കണ്ണില്‍ നിന്നും; പൂണൂല്‍, ഗ്രന്ഥം, കുട, ദണ്ഡ്, അഷ്ടഗന്ധം, കലശം, മുഴക്കോല്‍, ചിത്രപ്പുല്ല് എന്നിവയോടുകൂടി ജനിച്ചു.

ശിവന്റെ തൃക്കണ്ണിനെ കുറിച്ച് പഠിക്കുമ്പോൾ അതിന്റെ പല തലങ്ങളില്‍ നിന്ന് പഠിക്കണം.

1. വേദത്രയി എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ ഋഗ്വേദം, യജുര്‍വേദം, സാമവേദം വേദങ്ങളാണ് മൂന്ന് ലോചനങ്ങൾ. ഇവ അറിഞ്ഞവൻ ആരോ അവൻ "ത്രിലോചനൻ".

2. ത്രണി എന്ന അർത്ഥത്തിൽ ഭൂതം, ഭാവി, വർത്തമാനം. ഇവ സമഷ്ടിയിൽ ഉണ്ട് എന്ന് അറിഞ്ഞ് മംഗളമായി ഇരിക്കുന്നവൻ ആരോ അവൻ "ത്രിലോചനൻ".

3. ചന്ദ്രനും, [വലത്ത്] അർക്കൻ,  [ഇടത്ത്] വൈശ്യാനരൻ [മധ്യഭാഗത്ത്‌]

ഭാസ്മാംകരാകൻ എന്താണെന്ന് പരിചയപ്പെടാം.

അംഗരാഗം = ശരീരത്തില്‍ പൂശുന്നതിനുള്ള കുറിക്കൂട്ട്,  സുഗന്ധദ്രവ്യം.

ദഹനശേഷം ശേഷിക്കുന്ന വെണ്ണീർ അംഗരാഗമായി ശരീരമാസകലം പൂശുന്നവൻ.

എന്താണ് ജനനമരണങ്ങൾ ❓
ബ്രഹ്മം എന്നാല്‍ എനര്‍ജി എന്നാണ് അര്‍ത്ഥം. ഞാന്‍ ബ്രഹ്മമാകുന്നു എന്നാല്‍, എന്നില്‍ എനര്‍ജി കുടികൊള്ളുന്നുെെവെന്നാണ്. എനര്‍ജിക്ക് വൃദ്ധിക്ഷയം സംഭവിക്കും... അങ്ങിനെ ക്ഷയം സംഭവിച്ച എനര്‍ജി പല ജീവനുകളായി ജഗത്തിൽ പൂനർജനിക്കും... ഇവ ഉത്കൃഷ്ടമായ ബ്രഹ്മമാകുന്നുത് വരെ ഇത് തുടരും... അങ്ങിനെ ഉത്കൃഷ്ടമായി കഴിഞ്ഞാൽ  അതിനു മോക്ഷം ലഭിക്കും അത്   പുനർജൻമം പൂർത്തിയായി പിതാവായ ശിവനിൽ ലയിക്കും...

മഹേശ്വരൻ എന്താണെന്ന് പരിചയപ്പെടാം.

മഹത്തായ ഈശ്വരൻ, അത്യുത്തമവും അത്യുച്ചവും യുക്തിയുക്തവും മനോഹരവും മഹത്തും ഗംഭീരവുമായി എന്തുണ്ടോ അതെല്ലാം ശിവൻ.

നിത്യായ ശുദ്ധായ എന്താണെന്ന് പരിചയപ്പെടാം.

എന്നും നിലനിൽക്കുന്നതും ശുദ്ധമായതിൽ വെച്ച് ശുദ്ധായതും ആരോ അവൻ ശിവൻ.

ദിഗംബരാൻ എന്താണെന്ന് പരിചയപ്പെടാം.

 'ദിഗംബരം' എന്ന പദത്തിനുള്ളില്‍ നിഗൂഢമായ അര്‍ത്ഥങ്ങളും ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട്. ദിഗംബരയെന്നത് ദിഗം, അമ്പര എന്നീ സംസ്കൃതത്തിലെ രണ്ടു വാക്കുകള്‍ ലോപിച്ചുണ്ടായതാണ്. 'ദിഗ്' എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ 'ദിക്ക്' അല്ലെങ്കില്‍ മാര്‍ഗമെന്നും അമ്പര എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ വസ്ത്രമെന്നുമാണ് അര്‍ത്ഥം. അവരുടെ വസ്ത്രങ്ങള്‍ കിഴക്ക്, പടിഞ്ഞാറ്, തെക്ക്, വടക്ക് എന്നീ നാല് ദിക്കുകളടങ്ങിയ നീലാകാശമായിട്ടുള്ളത് അവൻ ശിവൻ.

സഹസ്രാക്ഷാഃ സഹസ്രപാദ്,
സഭൂമിം വിശ്വതോവൃത്വാ -
ത്യതിഷ്ഠദ്ദശാംഗുലം.
(ഋഗ്വേദം - പുരുഷസൂക്തം)

ഇങ്ങനെയുള്ള ഈശ്വരനെ ദിഗംബരാൻ എന്നല്ലാതെ എന്തു പറയാന്‍...❓

ഈശ്വരന്‍ സാധാരണന്‍ ആണ് എങ്കില്‍ മാത്രമേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ രൂപം കാണാനാകൂ. എന്തെന്നാല്‍ പ്രകാശകണങ്ങളെക്കാള്‍ പ്രതിഫലനം നല്‍കാന്‍ കഴിയുന്ന വസ്തുവിനെ കാണാന്‍ സാധ്യമല്ല. ഈശ്വരന്‍ വിടവുകളില്ലാതെ എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന സൂക്ഷ്മനാണെന്ന് വേദങ്ങള്‍ (യജുര്‍വേദം 40.8 ഉദാഹരണം) വ്യക്തമായി പറയുന്നു. അതിനാല്‍ അദ്ദേഹത്തിന് രൂപം ഉണ്ടാകില്ല.

അത് തന്നെയാണ് ശിവലിംഗത്തിന് തത്ത്വം....

ചോദ്യം: ശിവലിംഗം എന്നാല്‍ എന്താണ്?

ചോദ്യം: ശിവലിംഗം എന്നാല്‍ എന്താണ്?♦💧♦💧♦💧♦💧♦
ശിവലിംഗ തത്ത്വം വിശദീകരിക്കാമോ?
♦💧♦💧♦💧♦💧♦
ശിവം = മംഗളം, ലിംഗം = ബാഹ്യലക്ഷണം.

ശിവലിംഗം എന്ന് പറഞ്ഞാന്‍ ശിവം ലിംഗ്യതേ ഇതി ശിവലിംഗം. ശിവം എന്നാല്‍ മംഗളം എന്നര്‍ത്ഥം. മംഗളത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതെന്തോ  അതിനെയാണ് ശിവലിംഗം എന്ന് പറയുന്നത്. 'ലിംഗം' എന്ന വാക്കിന്റെ അര്‍ത്ഥം 'ലിംഗ്യതേ ഇതി ലിംഗം' അതായത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് എന്തോ അത് ലിംഗം. സാധാരണ ഭാഷയില്‍ ലിംഗ ശബ്ദത്തിനു ബാഹ്യ ലക്ഷണം എന്നാണ് അര്‍ത്ഥം. ഒരു സംന്യാസിയുടെ ലക്ഷണം എന്തെന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ ജ്ഞാനവും വൈരാഗ്യവുമാണ്. എന്നാല്‍ ഒരു സംന്യാസിയുടെ ലിംഗം (ബാഹ്യലക്ഷണം) എന്തെന്നു ചോദിച്ചാല്‍ കാഷായം, മുണ്ഡനം തുടങ്ങിയവയൊക്കെ പറയാം. അതുപോലെ ഒരു ബ്രഹ്മചാരിയുടെ ലിംഗമെന്തെന്നു ചോദിച്ചാല്‍ ശിഖയാണ് (തലയുടെ പിന്‍ ഭാഗത്ത്‌ നീട്ടി വളര്‍ത്തിയ മുടി) എന്നു പറയാം. അങ്ങിനെ എല്ലാവര്‍ക്കും ഓരോ ലിംഗം ഉണ്ട്. വാനപ്രസ്ഥന്റെ ലിംഗം എന്തെന്ന് ചോദിച്ചാല്‍  ജടയാണ് എന്ന് പറയാം. യഥാര്‍ത്ഥ ലക്ഷണം കുറെ കൂടി സൂക്ഷ്മമാണ്. ബാഹ്യ ലക്ഷണമാണ് ലിംഗം. അപ്പോള്‍ ശിവം ലിംഗ്യതേ ഇതി ശിവലിംഗം എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ശിവത്തെ അഥവാ മംഗളത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് എന്നര്‍ത്ഥം.

ഉപാസനാ തലത്തില്‍ എന്താണിതിന്റെ പ്രാധാന്യം?
♦💧♦💧♦💧♦💧♦
ഈശ്വരനു പ്രതിമയില്ല.
'ന തസ്യ പ്രതിമാ അസ്തി', അവനു പ്രതിമയില്ല. എന്തുകൊണ്ടെന്നാല്‍, 'അശബ്ദ അസ്പര്‍ശ അരൂപമവ്യയം'. ശബ്ദമില്ല, സ്പര്‍ശമില്ല, രൂപമില്ല, രസമില്ല. അപ്പോള്‍ ശബ്ദസ്പര്‍ശരൂപരസഗന്ധാദി തത്വങ്ങളൊന്നുമില്ലാത്ത അല്ലെങ്കില്‍ വകഭേദങ്ങളൊന്നുമില്ലാത്ത പരമ ഈശ്വര തത്വത്തെ അത്യന്ത സൂക്ഷ്മബുദ്ധിയായ ഒരു വ്യക്തിക്ക് അനുസന്ധാനം ചെയ്യുവാന്‍ കഴിഞ്ഞേക്കാം. പക്ഷെ ജനസാമാന്യത്തിനു അഥവാ സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ക്ക്‌, ആ ഒരു നിര്‍ഗുണ നിരാകാരമായ തത്വത്തെ അനുസന്ധാനം ചെയ്യുവാന്‍ കഴിയില്ല. അപ്പോള്‍ അപാരകൃപാവാന്മാരായ നമ്മുടെ ഋഷീശ്വരന്മാര്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും ഉപാസിച്ചുയരാനുള്ള ചില സങ്കേതങ്ങളെ തന്നു. അവയാണ്‌ നാമ സഹായം, രൂപ സഹായം എന്നിവ. അതായത് നാമ രൂപങ്ങളുടെ സഹായത്തെ വിഗ്രഹങ്ങളിലൂടെ സ്വീകരിച്ചു. 'വിഗ്രഹം' എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ 'വിശേഷേണ ഗ്രാഹയതി'. വിശേഷേണ നമ്മെ ഗ്രഹിപ്പിക്കുന്നതെന്തോ അതാണ്‌ വിഗ്രഹം. കൊച്ചു കുട്ടിയായിരിക്കുമ്പോള്‍ അദ്ധ്യാപകന്‍ നമ്മെ എണ്ണം പഠിപ്പിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി നമ്മുടെ കൈവിരലുകള്‍ ഉപയോഗിക്കുവാന്‍ ഉപദേശിച്ചു. അങ്ങിനെ നമുക്ക് സംഖ്യകളും എണ്ണവും എളുപ്പം മനസ്സിലായി. വിരലുകളുടെ സഹായത്തോടെ നമ്മള്‍ സംഖ്യകളെ  കൂട്ടുകയും കുറക്കുകയും ചെയ്തു. കൈ വിരലുകള്‍ ഉപയോഗിച്ച്പത്ത് വരെയും പിന്നെ കാല്‍ വിരലുകളെ കൂട്ടി ഇരുപത് വരെയും കുട്ടികള്‍ ചെറിയ ക്ലാസ്സുകളില്‍ എണ്ണം പഠിച്ചു. എന്നാല്‍ അതെ കുട്ടികള്‍ വലിയ ക്ലാസുകളില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ വിരലുകളുടെ സഹായമില്ലാതെ തന്നെ വലിയ സംഖ്യകള്‍ കൂട്ടാനും, കുറക്കാനും ഗുണിക്കാനും ആയാസരഹിതമായി ചെയ്യുവാന്‍ പഠിച്ചു. ഇവിടെ അമൂര്‍ത്തമായ സംഖ്യ എന്ന സങ്കലപ്പത്തിനു എപ്രകാരം മൂര്‍ത്തമായ വിരലുകളുടെ സഹായം ഒരു കുട്ടി സ്വീകരിച്ചുവോ അതുപോലെ അമൂര്‍ത്തമായി ഇരിക്കുന്ന ഈശ്വര തത്വത്തെ ഉപാസന ചെയ്യുന്നതിന് മൂര്‍ത്തങ്ങളായ വിഗ്രഹങ്ങളെ, നാമ, രൂപ വിഗ്രഹങ്ങളെ നാം സ്വീകരിക്കുന്നു. അത് വ്യത്യസ്തങ്ങളായ സത്വ, രജ, തമോ ഗുണഭേദമനുസരിച്ചിട്ടുള്ള ദേവതകള്‍ക്ക് അതിനനുസരിചിട്ടുള്ള വിഗ്രഹഭേദങ്ങളുണ്ട്. ഋഷീശ്വരന്മാര്‍ ദര്‍ശിച്ചു നിര്‍ദേശിച്ചിട്ടുള്ള ധ്യാനശ്ലോകങ്ങള്‍ക്കനുസരിച്ചാണ് അത്തരം ഓരോ വിഗ്രഹങ്ങളും രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നത്. വ്യത്യസ്തമായ ദേവതാരൂപങ്ങളെല്ലാം തന്നെ ഈ ധ്യാനശ്ലോകങ്ങള്‍ക്കനുസരിച്ചാണ് നിര്‍മ്മിച്ചിട്ടുള്ളത്. അവയെല്ലാം  സഗുണമാണ്, സാകാരമാണ് ഒന്നു കൂടെ സ്പഷ്ടമായി പറഞ്ഞാല്‍ സകലീകൃതമാണ്, അംഗപ്രത്യംഗങ്ങളോട് കൂടിയതാണ്. അങ്ങനെയുള്ള വിഗ്രഹങ്ങളിലൂടെ ഞാന്‍ ദേവതകളെ ഉപാസിക്കുന്നു. ആ ദേവതകളിലൂടെ ഈശ്വരന്‍ ലക്ഷീകരിക്കപ്പെടുന്നു. ഇങ്ങനെ സഗുണ സാകരമായ, സകലീകൃതമായ ഉപാസനാ പദ്ധതികളാണ് ക്ഷേത്രങ്ങളിലെല്ലാം തന്നെ പ്രചരിക്കുന്നത്. അതിലൂടെ മനുഷ്യന്‍ ഏകാഗ്രതയെ, ശുദ്ധിയെ നേടുന്നു. ഇതാണ് ക്ഷേത്രോപാസനയുടെ അടിസ്ഥാനം.

ശിവലിംഗത്തിനു അവയവങ്ങള്‍ സങ്കല്‍പ്പിക്കാമോ?
♦💧♦💧♦💧♦💧♦
ഉദാഹരണമായി ശിവലിംഗത്തിനു മുഖച്ചാര്‍ത്തു തുടങ്ങിയവ അണിയിക്കാമോ?
♦💧♦💧♦💧♦💧♦
ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ വിഗ്രഹങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല വിശിഷ്ഠങ്ങളായ മന്ത്രങ്ങള്‍, അത്യന്ത സൂക്ഷ്മ ഉപാസനാ ശക്തിയോടുകൂടിയ ആചാര്യന്റെ അഥവാ തന്ത്രിയുടെ സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍, അനേകം ഉപാസകന്മാരുടെ സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ ഇവയെല്ലാം സമ്മേളിക്കുന്നു. അടിസ്ഥാനപരമായി നോക്കുമ്പോള്‍ ക്ഷേത്രം ഒരു പ്രതീകമാണ്, വിഗ്രഹമാണ്‌. എന്നാല്‍ കേവലം അതൊരു വിഗ്രഹമല്ലതാനും. അവിടെ മന്ത്ര ചൈതന്യം പറയേണ്ടതുണ്ട്, ഉപാസനാനിഷ്ഠനായ തന്ത്രിയുടെ സങ്കല്‍പം പറയേണ്ടതുണ്ട്, അനേകായിരം ഉപാസകന്മാരുടെ സങ്കല്പങ്ങള്‍ പറയേണ്ടതുണ്ട്. ഇവയില്ലാം വച്ച് ഏറ്റവും പ്രധാനം മന്ത്രമാണ്. ക്ഷേത്രം ഒരു പ്രതീകമാണെന്ന് ആദ്യമേ പറയുന്നുവെങ്കിലും അത് വെറുമൊരു പ്രതീകമല്ല. ഇങ്ങനെയുള്ള ഉപാസനാ പദ്ധതി, അംഗ പ്രത്യംഗങ്ങളോടു കൂടിയ, തികച്ചും മാനുഷിക ഭാവത്തോടു കൂടിയ വിഗ്രഹങ്ങള്‍ എന്നിവയില്‍ നിന്നും ആരംഭിച്ച് ക്രമികമായി ഉയര്‍ന്ന്, സര്‍വ്വ വിഗ്രഹങ്ങള്‍ക്കും ഉപരിയുള്ള പരമമായ സത്യാനുസന്ധാനത്തിലേക്ക് നമ്മെ നയിക്കുന്നുണ്ട്‌. ക്ഷേത്രോപാസനയിലൂടെ തന്നെ സകല ഉപാസനകളെയും അതിക്രമിക്കുവാന്‍ ഒരാള്‍ക്ക്‌ സാധിക്കും.

ഇത്രയും മനസ്സിലാക്കിയെങ്കില്‍ പറയട്ടെ, സഗുണസാകാരമായ തലത്തിനും, നിര്‍ഗുണ നിരാകാരമായ തലത്തിനും ഇടക്കുള്ള ഒരു ഘട്ടമാണ് നാം ശിവലിംഗോപാസനയില്‍  കാണുന്നത്. അവിടെ വിഗ്രഹമുണ്ട്, പക്ഷെ വിഗ്രഹത്തിന് അവയവങ്ങള്‍ ഇല്ല. ശിവലിംഗ സങ്കല്പത്തില്‍ അതിനു ആദിയും അന്തവും  ഇല്ലാത്തതാണ്. ശിവലിംഗം എന്നാല്‍ ഒരു പീഠത്തില്‍ ആദ്യന്തരഹിതമായ ഒരു വിഗ്രഹം ഇറക്കി വച്ചിരിക്കുകയാണ്. ആ ശിവലിംഗത്തിന് ഒരു പ്രത്യേക ആകാരമുണ്ട് എന്നു പറയാന്‍ സാധിക്കില്ല. അത് ദീര്‍ഘമല്ല, ചതുരമല്ല, വൃത്തവുംമല്ല. ഈ ശിവലിംഗോപാസന സാധാരണയായിട്ടുള്ള  സഗുണ സാകരാമായ ഉപാസനക്ക് ഒരു പടി ഉയര്‍ന്നതും എന്നാല്‍ നിര്‍ഗുണ നിരാകാര തത്ത്വാനുസന്ധാനം ആയിട്ടില്ലാത്തതുമായ ഒരു തലത്തിലെ ഉത്കൃഷ്ടമായ ഉപാസനയാണ്.

പക്ഷെ നമ്മള്‍ പലപ്പോഴും ഈ ഉത്കൃഷ്ടതലത്തില്‍ നിന്നും ശിവലിംഗോപാസനയെ ഇറക്കികൊണ്ടുവരുന്നു. ശിവലിംഗത്തിനു കണ്ണും, കാതും, മൂക്കും ഒക്കെ വച്ച് നാം അവയെ അലങ്കരിക്കുന്നു. അതിലും ഭേദം ധ്യാനമഗ്നനായ ശിവന്റെ വിഗ്രഹമാണ്‌ അല്ലെങ്കില്‍ നൃത്തമാടുന്ന നടരാജ രൂപമാണ്. ഉന്നതമായ ശിവലിംഗോപാസനയെ നാം ഒരിക്കലും ഇറക്കി കൊണ്ടു വരരുത്.