മോക്ഷം

മോക്ഷം
...............
മോക്ഷം എന്ന പദം കേൾക്കാത്ത, ഉച്ചരിക്കാത്ത ആരുമുണ്ടാകാനിടയില്ല. എന്നാൽ ആ പദത്തിന്റെ ശരിയായ അർഥം എത്രപേർക്കറിയാം ???

ഗൗതമബുദ്ധന്റെ അവസാന നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു അത്. ശിഷ്യരെല്ലാം ചുറ്റും കൂടിയിരുന്ന്
ദീന ദീനം വിലപിക്കുകയായിരുന്നു. ഗുരുവര്യനോടൊത്ത് കഴിഞ്ഞ നിമിഷങ്ങൾ, ആനന്ദത്തിന്റെയും
മഹത്തായ അനുഭവങ്ങളുടെയും
നിമിഷങ്ങൾ, എല്ലാം അവസാനിക്കുന്നു എന്നോർക്കുമ്പോൾ........
സ്വാഭാവികമായി, അവർ കരയുകയും ദീനദീനം വിലപിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

ബുദ്ധൻ, സാവധാനം കണ്ണുകൾ തുറന്നു,
ഇങ്ങനെ മന്ത്രിച്ചു.

ഇനിയും നിങ്ങൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ലേ???
എന്തിനാണ് നിങ്ങൾ കരയുന്നത്.
നിങ്ങൾ മഞുശ്രീയെ നോക്കുക...

അപ്പോഴാണ് അവർ മഞുശ്രീയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചത് തന്നെ .

ബുദ്ധന്റെ  ശിഷ്യഗണങ്ങളിൽ
ഏറ്റവും മഹാനായ ഒരാളായിരുന്നു മഞുശ്രീ.
അദ്ദേഹം അടുത്തുള്ള ഒരു മരച്ചുവട്ടിൽ കണ്ണുകൾ ചിമ്മി പ്രശാന്തമായ ഭാവത്തോടെയിരിക്കുകയായിരുന്നു.

ബുദ്ധൻ മൊഴിഞ്ഞു,
നിങ്ങൾ മഞുശ്രീയെ നോക്കുക,
 അയാൾ എന്തേ കരയാത്തതെന്ന് അന്വോഷിക്കുക.

അവർ മഞുശ്രീയോട് ചോദിച്ചു.
അദ്ദേഹം ചിരിച്ചുകൊണ്ട്
ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു.

ഞാൻ എന്തിനാണ് കരയേണ്ടത് ??
 അദ്ദേഹം ഈ ശരീരം മാത്രമാണ് വിട്ടുപോകുന്നത്.
 ഗുരുവര്യന് എങ്ങനെ മരിക്കാനാകും,
ഒരു നദി സമുദ്രത്തിൽ
 ലയിക്കുന്നത്പോലെ
അദ്ദേഹം ഈ മഹാ പ്രപഞ്ചത്തിൽ ലയിക്കും, ഇന്നുവരെ അദ്ദേഹം ഈ ശരീരത്തിന്റെ തടവിലായിരുന്നു,
ഇനി മുതൽ അദ്ദേഹം
എല്ലായിടത്തും നിറഞ്ഞ് നിൽക്കും.

ഉദിച്ചുയരുന്ന സൂര്യനിലും,
പറന്നുയരുന്ന പക്ഷിയിലും,
വിടർന്നു നിൽക്കുന്ന പുഷ്പങ്ങളിലും, ഇനിയെനിക്ക് അദ്ദേഹത്തെ കാണാനാകും. പിന്നെന്തിനാണ് ഞാൻ കരയുന്നത്.

ഈ തിരിച്ചറിവാണ് മോക്ഷം,
നിങ്ങൾ എന്ന വ്യക്തിയിൽ നിന്ന്
ഈശ്വരനെന്ന സമഗ്രതയിലേക്കുള്ള പ്രയാണം.